ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Την Ανεξαρτησίας δεν ήταν να τη διαβείς ούτε με ήλιο, ούτε με μπόρα!

• Μπορεί και να ματαγυρίσω στην Καλλάρη (υπάρχει λόγος...). Τώρα στέκομαι στη συμβολή των δρόμων Ανεξαρτησίας και Καλάρη και Λόρδου Βύρωνος. Ξέρετε, ασφαλώς πως το επίσημο όνομα της Ανεξαρτησίας είναι... «Ελευθερίου Βενιζέλου». Ή μήπως έχει χρόνια που καταργήθηκε και δεν το πήρα χαμπάρ;..
Εδώ που στέκομαι (νοερώς βέβαια... αν μου βαστά... ας σταθώ εκεί με το Πι μου...). Λοιπόν, εδώ βρίσκονταν πλάτανος καημένος και θυσιασμένος εν ονόματι του χωματόδρομου εμπορικού δρόμου, που έφτανε στο Γυαλί-Καφενέ!.. Βέβαια, απέναντι ήταν του Γεωργίου Σταύρου... αλλά, προτιμούσαμαν να προσδιορίζουμε το σημείο ως... «Γυαλί-Καφενέ». Μπράβο του, ζει και βασιλεύει ο μαγκαφάς μας!
Απ’ λέτε την Ανεξαρτησίας δεν ήταν να την διαβείς ούτε με ήλιο, ούτε με μπόρα... περβατώντας!.. Με ξερασία... σκιώνονταν κουρνιαχτός... και με βροχή, εκεί, απέναντι που άνοιξε η οδός Σίνα και το νερό τραβάει προς την «Παπανδρέου»... Τότε ήταν το βαθούλωμα... Κι εκεί κάναμαν «πλέες» για να περάσουμε!.. Ακούγαμαν κι ένα σωρό μαλώματα στο σπίτι που «δεν είχαμαν το νου μας» και δεν απ’σχούσαμαν τα παπούτσια και δεν θα μας έπαιρναν άλλα... και θα μας τα σιόλιαζαν... και με πρόκες... για να «φτ’ρίσουν...». Φριχτές εποχές, παιδάκια μου... Ας είναι... είναι αναμνήσεις άλλων εποχών... Τότε που έτρωγε η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι...
Ύστερα... ύστερα πολύ μας ξεπέζεψαν οι παχειές αγελάδες και μας πήραν σβάρνα, αλνούς για το γκρεμό κι αλνούς για πνίξμο... Τώρα μας κακοφαίνεται που βοσκάμε ισχνές αγελάδες κι είμαστε όλο «αχ και βαχ!..».
Βρίσκομαι που βρίσκομαι στην Ανεξαρτησία μας... που δεν είχε μόνο τρωτά... να σας πω και για τα όμορφά της; Τα όμορφά της!!! Δεν πιστεύω ούτε κι εσείς να την ξαναδείτε στα ωραία της!.. Από τη διασταύρωση της Μητρόπολης – που άρχιζε – ως το στενό του Αγίου Νικολάου της Αγοράς, ήταν επαγγέλματα πιο πολύ για τους γιαννιώτες και λιγότερο για χωριά (προπαντός Ζαγοροχώρια...).
Από τον Άη Νικόλαο κι ως το Γυαλί-Καφενέ ήταν ο παράδεισος για το νοικοκυριό των χωριών περιοχών όλων του νομού μας και παραπέρα ακόμα. Αλεύρι πουλιώνταν από χοντρεμπόρους ξακουστούς... Δημητριακά... ζαχαρώδη... ζαρζαβάτι... Φαρμακεία ονομαστά... βιβλιοπωλεία... χαλκουργεία... παπλωματάδικα, ξυλαποθήκες – υποδήματα περιωπής και κουντουρατζίδικα... Τσαρχάδ’κα και μπαλωματζίδικα... και καφενεία ανάμεσα... και υφάσματα... και χάνια... και Τράπεζα!.. Κι αντιπροσωπείες βαρβάτες κι εκκλησιαστικά φινετσάτα... Κουδουνάδες ονομαστοί για ό,τι κουδούνι χρειαζόσουν. Κηροπωλεία... Κι ο Γοργόλης με τα γλυκά του κουταλιού. Κι ο Δούμας εκεί... Και το Εργατικό Κέντρο εκεί. Ψιλικά διάφορα... Κι ο Ιορδανίδης με τα λογιαστά παπούτσια... και μοδιστράδικο περιωπής και κάπες και βελέντζες...
(Συνεχίζεται)
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.