ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Ποιοι μπίζνεσμαν σκαρφίστηκαν αυτές τις μαθητικές εκδρομές;

■  Στην εφημερίδα μας, πριν από κάποιες μέρες, ένας λογικός άνθρωπος, έγραψε για τις σχολικές εκδρομές.
Από καρδιάς σας συγχαίρω, φίλε μου καλέ... Το σχόλιό σας... αντζιάκ (ακριβώς μάλλον θα πει...) για τις μέρες που θάρθουν. Θάρθουν οι μέρες των σχολικών εκδρομών!.. Μ’ έκανε να θυμηθώ το πάθημα μίας δικής μου εκπαιδευτικού και της συναδέλφου της, που είχαν την τύχη να συνοδέψουν ένα λόχο μαθητές τους, σε σχολική εκδρομή... και με καράβι μάλιστα, για κάποιο σχετικά μακρινό όμορφο, μεγάλο νησί μας! Έφυγε, η δική μας, άνθρωπος σωστός και γύρισε έτοιμη να μπει σε κλινική για θεραπεία νεύρων... έτοιμων να βγουν απ’ το κορμάκι της! Κι η συνάδελφός της δεν πήγαινε πίσω, αλλά δεν αδειάζαμαν να ενδιαφερθούμε και για κείνη... είχε τους δικούς της. Πριν την ανταμώσουμε, μάθαμαν απ’ τους δικούς της πως... είδαν κι έπαθαν να την κάνουν να συνέρθει... κι όταν ανταμώσαμαν καμιά δεκαριά γυναίκες... φιληνάδες και συγγενείς... θελήσαμαν οι χαζοβιόλες εμείς να την ρωτήσουμε με αληθινό ενδιαφέρον το: πως τα πιράσαταν; Τι ταν αυτό μωρ’ μάνα μ’ που είδαμαν; Κόντεψε να μας απομείν’ στα χέρια... μέχρι πρώτες βοήθειες τις δώσαμαν!.. Κι όταν κάπως συνήρθε, μοναχή της μας μολόγησε τα ντέλια και τα πάθειά τους στην εκδρομή...
Ξεκίνησαν από δω μ’ ένα σούπερ μοντέρνο λεωφορείο... και δεν πρόλαβαν να βγουν από την πόλη... ένα ζουρλό έπαθε... εξάρθρωση ώμου! Είχε βάλει εκείνα τα καρούλια στα ποδάρια του κι έπαιρνε φόρα στο διάδρομο και σφηνώθηκε στα καθίσματα! Στην πρώτη πόλη του έδωσαν τις πρώτες βοήθειες... γιατί όλοι οι τρελάρες μέσα στο λεωφορείο... απείλησαν πως... αν γυρνούσαν στα Γιάννινα θα πήδαγαν όλα από το λεωφορείο! Στο καράβι οι καθηγήτριες κόσιευαν πίσω από λυσιασμένες κοπελίτσες που ανεβοκατέβαιναν από το κατάστρωμα, στ’ αμπάρια... και να τις ακολουθούν ρωμαλέα σωφέρια... γυμνόστηθα και με σηκωμένες μουστάκες! Τα δε σιρκά... πήδαγαν σαν χιμπαντζίδες... ό,τι έβρισκαν μπροστά τους... ακόμα και γέρους στο κατάστρωμα! Τις δε νύχτες, οι καθηγήτριες, φύλαγαν σκοποί στο διάδρομο... κι έκαναν κι έφοδο... και μετρούσαν... ένα, δύο, τρία κεφάλια... κι όλο έλειπαν κι όλο κόσιευαν από τ’ αμπάρι στο κατάστρωμα και καρπάζωναν!.. Οι δε θηλυκές ήθελαν και στριπ-τιζ!.. Να μη ζουρλαθεί η δική μας; Μέχρι εξάνθημα έβγαλε το καψαρό... Ποιοι μπίζνεσμανς σκαρφίστηκαν αυτές τις μαθητικές εκδρομές και πότε έγιναν θεσμοί;
Για τσακιστήτε και κάντε τους μια ημερήσια... και με γονιούς συνοδούς για καλύτερα! Πώς παίρνετε τέτοια ευθύνη; Ένα-δυο έχουμε και δεν τα κάνουμε ζάφτι... Ο τόπος μας είναι υπέροχος για να γνωρίσουν τα παιδιά και κάτι παραπέρα... αν και καμία ανάγκη δεν υπάρχει... δόξα το Θεό, η κούρσα του μπαμπά ή της μαμάς έχει κάνει χιλιόμετρα... Τι πάθαμαν εμείς, τα σημερινά σιάψιαλα, που μόνο ως τη Ζίτσα – το μακρινότερο – φτάναμαν...
Τερατάκια... μη μου θυμώσετε, σας αγαπάω και λαχταρώ με τις ζουρλαμάρες σας... μας περάσαταν!
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.