ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Έχεις και την Αυστρία να λέει ότι δε θέλει πρόσφυγες!

«Παραβιάστηκαν οι συμφωνίες...» μας είπε ο Γιάννης Μουζάλας!.. Γιατί; Τι καρτερούσαμαν;
Δούλεψαν χρόνια και χρόνια με πρόγραμμα οι άνθρωποι... ως που να τους πέσουμε στα χέρια... Με το φλεγόμενο ζήτημα των προσφύγων η χώρα βρίσκεται σε Έκτακτη Ανάγκη!.. Λέμε τώρα... Σεισμός, λοιμός, λιμός, καταποντισμός; Όλα μαζί τα κακά μας έζωσαν πανταχόθεν!.. Τι κάνετε τώρα, φτωχοί Γρεκοί; Και το πιο εκνευριστικό – να το πω; Προσβλητικό να το πω; Να βγαίνεις απ’ τα ρούχα σου, να το πω;.. Άιντε... ας σας το πω... Αυτό που μου τη βίδωσε – που λέμε, είναι το ότι η Αυστρία έβγαλε γλώσσα... Ποιος; Η πολιτισμένη Αυστρία, να λέει πως δεν θέλει άλλους πρόσφυγες! Δεν είσαι στην Ε.Ε.; Άλλα καλά παιδιά κι άλλα... γ.... τη μάνα τς; Αλλά πάλι, λέω και τ’ άλλο που δεν το ξεχνάμε και με το παρντόν... Εσείς δεν ήσασταν που στρατευτήκατε και μας ήρθατε ως κατακτητές και στη χώρα μας; Δύο αξιωματικούς είχαμαν και στο δικό μας σπίτι... Έναν Χανς κι έναν Βάλντεμαρ... Και ο Άντολφ στον τόπο σας δεν γεννήθηκε; Τώρα, πως ξεκίνησε αυτή η άοπλη εκστρατεία από κείνα τα μέρη τα μακρινά μας... είναι και ν’ απορείς... Δεν έχουν δει ποτέ χάρτη; Πρέπει να τους έταξαν λαγούς με πετραχήλια οι δουλέμποροι που βρήκαν τον πακτωλό τους στα κορμάκια αυτών των ξεριζωμένων... Δεν γίνεται να φτάνουν στα παράλια της Τουρκίας και να μην ξέρουν τι τους περιμένει χειμώνα καιρό στο Αιγαίο!.. Καλοκαίρι ήταν ακόμα και θαλασσοπνίγηκαν μωράκια και κοσμάκης ξεθεωμένος!.. Και τώρα, άρχισαν κι οι εταίροι μας τα παζαρέματα τ’ Ανατολίτικα. Πού να ματαβρεθεί ο Χριστούλης να πιάσει το φραγγέλιο!.. Το λέω, και θα το λέω όσο ζω ακόμα... πως ντρέπομαι που βλέπω αυτό το δράμα... στρογγυλοκαθισμένη στη ζέστα μου... και τρώγοντας το κτήνος εγώ.
Βρήκαν κι ευκαιρία και τα κανάλια να εκδικηθούν την Κυβέρνηση και την πληρώνουμε ο κοσμάκης και μάλιστα ο κοσμάκης μιας κάποιας ηλικίας, που είναι υποχρεωμένος να μην ξεμυτάει από την Εστία του... Αυτός ο κοσμάκης, λέω, που παίρνει το περιοδικό και διαλέγει τι θα δει... και δεν βρίσκει πουθενά εκείνο που έβλεπε εκείνη την ώρα!.. Δίκιο έχουν οι άνθρωποι... ξέρετε τι θα πει: Κράτος εν Κράτει; Αφήστε την ψυχαγωγία που χορταίνουμε!.. Τσούρμα-τσούρμα διάφορες κοπελούλες λιανοπόδαρες αναλαμβάνουν να μας ανοίξουν την καρδιά... δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνουν για να μας ευχαριστήσουν!.. Άλλες μαγειρεύουν γατοξεράσματα... (η κυραμανούλα μ’ έλεγε ένα ωραίο, αλλά εγώ δεν μπορώ να το πω... όποιος θέλει ας μου τηλεφωνήσει να του το πω).
Πάμε παρακάτω: Άλλες λιανοπόδαρες πλιαν (πωλούν) ζουρλοφούστανα... άλλες ξεκαρδίζονται χωρίς αιτία κι αφορμή... και το χειρότερο ποιο είναι παιδάκια μ’ κι αδερφάκια μ’; Δεν φτάνουν οι λιανοπόδαρες – που δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνουν για να μας ξαλεγράρουν – αλλά έχουν παρέα και μουστακογενάτους νεαρούς... που ξεσαλώνουν κι εκείνοι οι καψαροί!.. Βρίζω εγώ η κακούργα... ορμηνεύει ο νοικοκύρης μου... «άσε τα παιδιά να βγάλουν κάνα φράγκο!..». Καλός, χρυσός, πονετικός... αλλά απόμεινε στα φράγκα, ενώ έχουμε ευρώ, ρε γαμώτο. Καλά κάνει η νεολαία και δεν ενδιαφέρεται για T.V. Νάναι καλά τα μπαράκια και τα κινητά τους. Αφήστε και τ’ άλλο που μας σκόλασε... Για τα μπλόκα λέω... Βέβαια αρχίζουν οι δουλειές στους βλοημένους αγρούς... αλλά εμείς πώς θα ζήσουμε χωρίς βαρβάρους;
Δεν είναι δικό μου αυτό, είναι του Καβάφη μας, και να μην κάνω την έξυπνη... αλλά, τι άλλο από βαρβαρότητα είδαμαν τόσες και τόσες φορές... σ’ αυτή τη διαμαρτυρία! Και το λεξικό λέει: Έντονη διατύπωση παραπόνων για καταπάτηση δικαιωμάτων! Μάλιστα. Ακριβώς. Το: έντονη μάλλον είναι το... δυνατό, από το σκούξιμο και το να κλειστεί ο λαιμός... ως το σκίσιμο των πουκάμισων και κάτι τέτοια... Παιδάκια μας, μαζί σας είμαστε και νάστε και σεις μαζί μας... Επειδή έχετε μηχανές βαριές με ρόδες, ποιος σας είπε ν’ αποφασίζεται να κλείσετε δρόμους χρειαζούμενους για ζωές και για δουλειές; Μπορούσαταν να πιάσετε τη μία πλευρά του δρόμου και να λέτε με τον τηλεβόα, όπως κάναμαν παλιά κι εμείς, αλλά εμάς πολλάκις μας καθάριζαν. Εσείς, μωρές μανάρια μ’ εισβάλαταν και στην πρωτεύουσα!.. Αμ’ εκείνο το αναποδογύρισμα του γάλακτος με τι καρδιά το κάναταν; Εμάς από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά μας χύνονταν τα σκώτια και τ’ άντερα που λέει ο λόγος και αρχίσαμαν τις διαμαρτυρίες... «αμάν, το γάλα, μωρές καμάρια μας!..». Άιντε παιδάκια μου, ας διαμαρτυρόμαστε, τόχουμε το δικαίωμα... Όχι όμως βάρβαρα... Σχωρνάτε με...
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.