ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Μόλις μπήκαμαν στη Λαμία μας έσιαξε η διάθεση!

■  Σας είπα στο προηγούμενο για τα τρία συντρόφια των συφοριασμένων... εμάς, που γύρισαν σε λίγο, πάνω σ’ ένα στρατιωτικό, που το βρήκαν να φεύγει από τη Λάρισα!.. Τα φανταράκια δέχτηκαν να μας πάρουν μ’ ένα χιλιάρικο τον έναν! Ήρθαν, μας φόρτωσαν και ξεκινήσαμαν να τρέχουμε μέσα σ’ ένα κουρνιαχτό... (σαν στα έργα που βλέπουμε κάπου στην Αριζόνα). Δύο αντικρυστοί μπάγκοι, ήταν στην καρότσα του στρατιωτικού, τους είχαν πιάσει οι πρώτοι που ανέβηκαν!.. Εμείς βάλαμαν την κυραμανούλα χαμαί... να μη μας πέσει… εκεί ήταν σίγουρη! Εμείς κρατιόμασταν απ’ όπου μπορούσαμαν και παΐναμαν να πέσουμε από δω και πότε από κει! Ξικ (παχύ του κου) να γέν’ ...ας κοσιεύαμαν. Να φτάκουμε στην τσακ’ζμέν’ τ’ν Αθήνα, θέλαμαν όλοι! Εκεί, στις ανηφόρες κατά το Δομοκό, πήραμαν μια χαρά... μα τι χαρά! Ήβραμαν το ματρακά των μαυραγοριτών ν’ αλλάζει λάστιχα! Αλαλλαγμός κακός από το στρατιωτικό... Στην αρχή δεν μας κατάλαβαν ότι είμασταν εμείς. Εμείς, οι πιο θερμόαιμοι μάλλον, αρχίνσαν να μουντζώνουν – τους βασανισμένους τώρα μαυραγορίτες! Εκείνοι – πάλι – όταν μας κατάλαβαν ποιοι είμασταν... αρχίνσαν τς μούντζες και μας βάραγαν και τον κώλο τους τα καθίκια!.. Οι δ’κοί μας – πάλι – απ’ τ’αυτοκίνητο ψ’λά.. δεν τ’ άφσαν έτσ’... έκαναν εκείνη τη χειρονομία που κάνουν οι νταήδες της Ελλάδος!.. Φεύγουμε κι ακόμα φεύγουμε... Τα φαντάρια δεν είχαν να χάσουν τίποτα!
Το φορτηγό χοροπήδαγε κι εμείς πίσω χορεύαμαν τα... κύματα του Δουνάβεως!.. Στη διαδρομή για τη Λαμία όλο και παίρναμαν κι αλνούς στην καρότσα... Ένα σβέλτο κουτακ’νό φανταράκι ανεβοκατέβαινε από το κουβούκλιο... εισέπραττε το αντίτιμο της διαδρομής... κι έλεγε... αν μας σταματήσουν για έλεγχο θα πείτε πως... έτσι σας πήραμαν... από καλή τους καρδιά! Που λέει ο λόγος! Οργανωμένα πράγματα! Ας είναι... και βλοημένοι νάναι – αν ζιουν ακόμα! Τι θα γενόμασταν – εκείνο το κοπάδι – όξω από τη Λάρισα στην καρακαμπίλα... αν δεν είχαν και τέτοιες δραστηριότητες τα στρατευμένα νειάτα μας! Όσων έκοβε η γκλάβα, έκαναν καλό κομπόδεμα τότε, για συρμαγιά κατόπ’ κάτι μπενζίνες... κάτι λάστιχα – εγγλέζικα, που νομίζαμαν άφηναν καλό διάφορο. Να μη σας τα πολυλογώ... Το σούρουπο φτάσαμαν στη Λαμία! Μόλις μπήκαμαν στην πόλη μας έσιαξε η διάθεση! Ήταν Κυριακή δειλινό του ’45. Το καλοκαίρι! Όλη η Ελλάδα το γλένταγε που επέζησε μιας Κατοχής εγκληματικής από... συμμάχους! Το ίδιο κάναμαν κι εμείς, εδώ στα Γιάννινά μας... κάθε βράδυ... Μώλο ή Όαση ή Μαλάμο! (Διεθνές... δεν υπήρχε... ήταν θεόκλειστο από χρόνια...). Την διασκέδαση την είχαμαν σε πρώτο πλάνο!.. Μαύρη διασκέδαση!.. Ένα λουκούμι ή υποβρύχιο ή κάνα ούζο ή τσίπουρο... ήταν τα ξιουρέξια μας... ήταν τα γλέντια μας κι η χαρά μας που καταφέραμαν να ζήσουμε... Πιάναμαν μια καρέκλα στα καφενεία τα υπαίθρια και νομίζαμαν πως είμασταν αρχόντ’... χαλασιά μας και φορτούνα μας... Έτσι ήβραμαν και τους Λαμιώτες, εκείνο το σούρουπο που μπήκαμαν διαλυμένοι στην πόλη τους. Όλ’ η πλατεία ήταν τραπεζάκια και καρέκλες, γιομάτες κοσμάκη ευτυχισμένο! Έτσι μου φάνηκε... Και το θαύμα το μεγαλύτερο ήταν που βρήκαμαν ένα ξενοδοχείο, εκείγια, μπροστά στην πλατεία! Κι άλλο θαύμα... ο ξενοδόχος νάναι... δ’κός μας... (Τότε, πολύ τα κ’τάζαμαν αυτά...). Αφού κατρήσαμαν (με το σ’μπάθειο) πούχαμαν σ’σπάσ’ ...κι αφού πλυθήκαμαν μια στάλα, πούμασταν μεσ’ στο κουρνιαχτό... πετάξαμαν τα λερωμένα τάπλυτα τα κατασκονισμένα... βάλαμαν καθαρά και πιάκαμαν το μπαλκόνι που κοίταζε στην πλατεία... και ξαποστάσαμαν κι αναπτερώθηκε το ηθικό μας.

(Συνεχίζεται)
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.