ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Μπήκαν οι Ιταλοί στα Γιάννινα αθόρυβα και... κατσιασμένοι!

■  Στο προηγούμενο σας έλεγα για τον στρατό μας που έτρεχε να... αναχαιτίσει τον εχθρό, που είχε λυσιάξει να διαβεί για την Αθήνα κι έσπασε τα μούτρα της εκείνη η ονομαστή Τζούλια με τις στολές από φίνο μάλλινο ύφασμα (τις θυμάμαι γιατί στα χρόνια της Κατοχής... ονειρευόμασταν να μας πέσει στα χέρια κάποια στολή τους... για πέταμα, να την κάνουμε εμείς κάποιο ρουχαλάκι, χαλασιά μας...). Κι έφτασαν τα φρατέλια στο Δίστρατο και χώθηκαν στα δάση του... και χάθηκαν!.. Στο περιοδικό Ηπειρωτική Εταιρεία που εξέδιδε με μεράκι ο αξέχαστος Μαμόπουλος από τα χωριά της Θεσπρωτίας μας, ένας αξιωματικός μας έγραψε με λεπτομέρεια τα όσα έζησε εκείνος κι οι δικοί μας... όταν ο Στρατηγός Χειμώνας - όπως τον λέει - βοήθησε να τους γυρίσουμε πίσω!.. Ναι, ήρθε πρόωρο το βλοημένο το χιόνι και δεν κατάφεραν να λυγίσουν τα φανταράκια μας... λύγισαν εκείνοι και γύρισαν πίσω με κατεβασμένα αυτιά... Κάτω στο ποτάμι, στο γεφύρι για το πέρασμα στο Ζαγόρι, γινόταν μακελειό. Προσπάθησαν στο Βρυσοχώρι και στ’ άλλα βλαχοζάγορα να περάσουν απ’ όπου γινόταν!.. Έλα όμως που η Μεραρχία μας ήταν παρούσα κι από κει... Στο Καπέσοβο, σας είπα, σταματούσε ο χωματόδρομος... και βγήκαν αυτοκίνητα!.. Στρατός έζεψε το ποτάμι με πρόχειρη ξύλινη γέφυρα... και πέρασαν στρατιωτικά αυτοκίνητα και πεζοί και ζώα! Χαμός κι ενθουσιασμός εκεί... Προχώρησε ποδαράτος ο φαντάρος μας... για μέσα!.. Τα πολεμοφόδια τα ζαλώθηκαν οι νιες γυναίκες του χωριού... και τα παράδοκαν στο Τσεπέλοβο, σ’ άλλες γυναίκες του Τσεπελόβου, κι εκείνες σ’ άλλες του Σκαμνελιού που τράβηξαν για το Γυφτόκαμπο... Και παραπέρα περίμεναν άλλες από τ’ άλλα χωριά... και τα φανταράκια μας τα φορτώνονταν... για το μέτωπο!...
Μέτωπο, τώρα, ήταν όλες εκείνες οι βουνοκορφές οι άγριες κι ο χειμώνας ήρθε γρήγορα εκείνο το Φθινόπωρο στις Αστράκες... Ποτέ δεν ξεχνώ μια μέρα χειμωνιάτικη του ’40, εκεί όξω από τα καταφύγια τα βλοημένα, στην οδό Εθνικής Αντίστασης... ο δρόμος που από το Κουρμανιό τραβάει για τη Σκάλα... Εκεί, όξω από το καταφύγιό μας τρεις φαντάρους να μολογάν... ενθουσιασμένοι... Ήταν: ο Ευριπίδης ο Γιαννακός ο δάσκαλος, ο Παύλος Γιαννακός, ο ξάδελφός του... κι ο Λώνης ο Τόλογλου, ο πρωτοξάδερφός μου... Ο εχθρός είχε μπει στην Αλβανία πια, κι εκείνοι είχαν πάρει άδεια να ξεχάσουν ίσως για λίγο τα όσα πέρασαν στις Αστράκες και τα μολογούσαν... και γελούσαν κι εγώ τους άκουγα μαγεμένη... Ναι, γελούσαν τα φανταράκια μας... είχαν κατορθώσει το ακατόρθωτο... είχαν νικήσει τις 8.000.000 λόγχες, τους γύρισαν πίσω, τους κυνηγούσαν τώρα άλλοι μέσα στην Αλβανία και τους πήγαιναν προς τη θάλασσα!.. Κόσιεψαν να μπουν οι σύμμαχοί τους για να μη γελάν οι άνθρωποι της γης όλης, για την ήττα των γειτόνων μας... Και μπήκαν οι Ιταλοί στα Γιάννινα... αθόρυβα και - ας πούμε - κατσιασμένοι... αν μπορούσαν ας μας έκαναν τον νικητή... Και τραβήξαμαν των παθών μας τον τάραχο, από κει κι ύστερα και χρόνια ικανά αξέχαστα!.. Αιώνια η μνήμη στα παλικάρια που δεν γύρισαν στις φαμίλιες τους...
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.