ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Κοντέψαμαν να σιουρίξουμε
με όλα αυτά που βλέπουμε…

■  Όχι που θα γλυτώναμε το τραλαλά εμείς, οι μιας κάποιας ηλικίας… και βάλε… και βάλε!.. Ξέρετε, μάνα μ’ πως ζιούσαν τα γερόντια κάποτε; Έκαναν γεράματα… έπιαναν την κορφή!.. Δηλαδή στο ματζάτο ή στο δωμάτιό τους (αν είχαν δικό τους δωμάτιο κάποιοι) κι εκεί τους εύρισκαν τα σόϊα και οι θ’κιοι τς… και μάθαιναν τα γερόντια τα χαμπέρια του έξω κόσμου!.. Δεν ήταν σαν τκημάς τους τωρινούς που… για να μη μας περιλάβει η ρουφιάνα η άνοια… πρέπει να νοιαζόμαστε για τα πάντα!..
Άιντε, είπαμαν κάποιες ξαδέρφες… Δε μας χρειάζεται η παρέα του Αλτσχάϊμερ… δε θα το βάλουμε κάτω… παρ’όλο που μας το τραβάει ο οργανισμός μας να δόκουμε μούντζες σ’ όλα, ένα γύρω!.. Γι’ αυτό, και το πρώτο που κάνουμε, είναι… να παρακολουθούμε την επικαιρότητα, τη ρουφιάνα ρε γαμώτο!.. Κοντέψαμαν να σιουρίξουμε, κι επειδή σας αγαπούμε, σας τα λέω τώρα, νάχετε το νου σας… να μη σας κάνει η επικαιρότητα ό,τι θέλει… Φυσικό ήταν να μας προβληματίσουν οι ειδήσεις με… τις ληστείες… και με τα φονικά γερόντων στις κατοικοίτες (σπίτια τους… που καταβρομάν μοναχικοί…)
Με τις ξαδέρφες μου (μακρινές και κοντινές) έχουμε καλές σχέσεις… τα λέμε… από τηλεφώνου όλα μας (κι ύστερα τα βάζουμε με τις εταιρίες για τους λογαριασμούς…) Η Λέκτρα κι εγώ, έχουμε μια καλή δεύτερη ξαδέρφη, την Τούλα (Δήμητρα), στην Αθήνα… Τα λέμε, συχνά-πυκνά, όλα μας… από συνταγές ως… βάσανα!...
Η Λέκτρα κι εγώ, θελήσαμαν να στείλουμε, κάτι στην Τούλα, στην Αθήνα… με κούριερ (μάθαμαν κι αυτό, τα σιάμαλα!..) Έδωκα στη Λέκτρα ό,τι είχα για την Τούλα… έβαλε κι εκείνη, τα δικά της, και τηλεφώνησε η Λέκτρα… στα Κούριερ γιεμ’… Είχαμαν πει και στην Τούλα στην Αθήνα, πως τα στέλνουμε την τάδε μέρα… και θα τα ματαλέγαμαν.. Έλα όμως που παρακολουθήσαμαν και ειδήσεις!... Μάθαμαν για τις τολμηρές ληστείες και βλακώδεις φόνους από παιδαρέλια που έπρεπε να γκομενίζουν πρωτίστως… Ξέρουμε πως η ξαδερφούλα μας η Τούλα… δεν έχει πρόβλημα δεκάρων. Ο καλός της ο Μένης, την άφησε τακτοποιημένη! Ένα χάλι έχει η Τούλα μας!.. την Φανίτσα της… που πήρε ένα ρεμάλι... που έφαγε την προίκα της, και τώρα θέλει και την κληρονομιά του Μένη… χωρίς να ‘χει πεθάνει η Τούλα μας!.. Χορταίνει σύγχυση η ξαδερφούλα μας!.. Πάει και την αλωνίζει ο ρεμάλας ο γαμπρούλης και θα μας την νταμπλιάσει… Και τώρα αρχίζει το δράμα των αμνών… εμάς δηλαδή… της Λέκτρας και μένα! Χτυπάει το βλοιμένο το τηλέφωνο… ήταν η Λέκτρα… «Κούλα… γλήγορα… πάρε την Τούλα… την πήρα κι ήταν ένας άγριος και μ’ έβρισε…» -Μήπως πήρες λάθος; -Κούλααα, εκατό φορές πήρα, αυτό τα νούμερο… το ‘μαθα απ’ όξω…» και μου λέει το νούμερο για να μην ανοίξω το ευρετήριο, ρε γαμώτο… Ορίστε, μου λέει ένας κύριος… Την κ. Τούλα, του λέω… Λάθος κάνετε κυρία μου, κοιτάξτε καλά τα νούμερα… με πήρε και μία άλλη… και μούκανε ανακρίσεις για το ποιος είμαι και γιατί βρίσκομαι εδώ… μου λέει.
Παίρνω τη Λέκτρα… «Πες μου λίγο τι νούμερα πήρες…» Μου λέει ένα νούμερο με εννιά στο τέλος… της διαβάζω το νούμερο της Τούλας… με 3 τρία στο τέλος!.. «Ουϊϊ… του τρία τόκανα εννιά!..» κι’ αρχνάει κάτι γέλια το ζωντόβολο… «Αϊ στο διάολο.. το τρία τόκανα εννιά… και του λέγα… «Ποιος είσαι συ και τι χαλεύεις εκεί… δομ’ γλήγουρα την Τούλα… πούναι;..  αυτό το νούμερο το ‘χουμε εμείς…» Και μ’ έβρισε το καθίκ…» Εμένα ο άνθρωπος μου είπε ευγενέστατα… πως κάνω λάθος, της είπα… κι αρχίζει πάλι τα γέλια… η ηλικιωμένη Λέκτρα… και να μου μολογάει πως… νόμισε ότι την σκότωσαν οι Κούριερ!!! Την είδαν μοναχική κι ανήμπορη κι έκαναν τη ληστεία… Και τους πέτυχε εκεί όταν πήρε!.. Να σας πω την αλήθεια; Κι εγώ τρομοκρατήθηκα!.. Όταν μου πε πως ήταν ένας άγριος και την έβρισε… τι να σκεφτόμουν; Ο γαμπρός λέω… το καθίκι!... Πήγε να την αλωνίσει πάλι, για λεφτά… και την σκότωσε!.. Και μη μου πείτε πως δεν είχαμαν δίκιο και οι δυο.. ζωή είναι αυτή που διαβαίνουμε; Ακούμε κάτι παρήγορο; Καθησυχαστικό; Όμορφο;