ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

on . Posted in Διαδόσεις

Αναγκαίες ράμπες…
Να μία υποδομή από αυτές που πρέπει να διαθέτει κάθε παραλία η οποία τηρεί τις σύγχρονες προδιαγραφές. Ο λόγος για τις ράμπες που διευκολύνουν την πρόσβαση ΑμεΑ πολιτών στη θάλασσα. Η Περιφέρεια Ηπείρου τοποθέτησε μια ακόμη τέτοια ράμπα στα Σύβοτα και συγκεκριμένα στην παραλία «Γαλλικός Μώλος». Είναι η τρίτη μετά από αυτές που είχε τοποθετήσει τα προηγούμενα χρόνια σε Δρέπανο και Αμμουδιά, ενώ επίκειται και η τοποθέτηση μίας ακόμη, σύμφωνα με τις υποδείξεις ειδικών επιστημόνων. «Έχουμε υποχρέωση προς τους συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα, να αναλάβουμε και αυτό το έργο. Σιγά –σιγά αυτό θα το επεκτείνουμε σε όλες τις παραλίες της Ηπείρου», σημείωσε χθες ο Αλέκος Καχριμάνης. Έτσι πρέπει κι έτσι ας κάνουν!
Κ.Α.

Ο «Ελληναράς»…
 Ώρα 09.45 μ.μ. προχθές το βράδυ, μπροστά από το Ζαχαροπλαστείο «Διεθνές» στην πλατεία Μαβίλη – Μόλος. Σταματάει νεαρός με το δίκυκλό του μεσαίου κυβισμού, παρκάρει και αφήνει εν λειτουργία την μηχανή του πνίγοντάς μας, όλους τους καθήμενους, στα καυσαέρια, μη μπορώντας να αναπνεύσουμε. Πηγαίνει εντός του καταστήματος, παίρνει σε μερικά λεπτά το παγωτό του και χωρίς να υπολογίζει κανέναν συνάνθρωπό του, ανεβαίνει στην μηχανή του και φεύγει σαν κύριος! Αιδώς Αργείοι! Δυστυχώς και νέος άνθρωπος…
Α.Κ.

Περιμένουν απαντήσεις…
Οι συγγενείς των θυμάτων της Μαρφίν βλέποντας τις αντιδράσεις που ακόμη και μετά από τόσα χρόνια εκδηλώνονται για την υπόθεση Γρηγορόπουλου εκφράζουν για μια φορά ακόμη το παράπονό τους που κανένας απ’ αυτούς που δείχνουν τόση ευαισθησία για την αφαίρεση της ζωής ενός παιδιού δεν έκαναν την παραμικρή κίνηση συμπαράστασης στους ίδιους! Μήπως δεν έχει σημασία γι’ αυτούς το ότι κάηκε ζωντανή μια μάνα που είχε στα σπλάχνα της το αγέννητο παιδί της; Τελικά όταν κάποιοι ευαισθητοποιούνται επιλεκτικά και όχι σε κάθε παρόμοια περίπτωση αφήνουν πολλά ερωτηματικά…
Θ.

Πάλι η Γιάννα…
 Στην κ. Αγγελοπούλου ανέθεσε ο πρωθυπουργός την ευθύνη της διοργάνωσης των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδας! Μήπως αυτή η επιλογή είναι το πρώτο του φάουλ; Πολλά ακούστηκαν το 2004 για τη σπατάλη πόρων και ουδέποτε έγινε η λογοδοσία. Εκτός κι αν της έκανε σαφές ότι θα ελέγχονται πλήρως τα έξοδα που θα γίνουν. Εξ άλλου, ακούσαμε ότι το ζεύγος Αγγελοπούλου στα χρόνια της κρίσης πήραν τις επιχειρήσεις τους εκτός Ελλάδας. Μήπως τώρα ήρθε η ώρα να τις φέρουν πίσω για να βοηθήσουν τη χώρα τους;
ΜΑΤ

Η ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ
 Πρωτοσέλιδα η ΑΥΓΗ, καθοδηγητικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, οδύρεται για την ενδεχόμενη αποφυλάκιση Κορκονέα, του δολοφόνου του Γρηγορόπουλου! Ντρέπεται όμως να γράψει ότι η συγκεκριμένη αποφυλάκιση έχει να κάνει με τον ποινικό νόμο που έφτιαξε ο ΣΥΡΙΖΑ λίγα 24ωρα πριν την αποχώρηση από την εξουσία. Διότι είχε στηρίξει τις ελπίδες του στους φυλακισμένους όλης της χώρας για να γυρίσει το μάτς αφού τα ποσοστά που έπαιρνε στις φυλακές ήταν της τάξεως του 85%! Δεν πέρασε και πολύς καιρός! Ας το θυμηθούν εκεί στην ΑΥΓΗ.
Γ.Γ.

Όπως και η Αλβανία…

 Σε πολλά μπορεί να διαφέρουμε, σε ένα πάντως μοιάζουμε με την Αλβανία. Είμαστε οι δύο μοναδικές χώρες που δεν επιτρέπουν στους αποδήμους τους να ψηφίζουν στον τόπο κατοικίας τους... Μέχρι τώρα δηλαδή, γιατί η νέα Κυβέρνηση προετοιμάζει ήδη το έδαφος για να αποκατασταθεί κι αυτή η αδικία... Οψόμεθα!
Ν.

Δεν παρεμποδίζεται…
Από την προεκλογική περίοδο διακρίναμε την προσπάθεια του Κυριάκου να αμβλύνει τις στείρες αντιπαραθέσεις! Λέτε να πήρε το μήνυμα των Ελλήνων ο Αλέξης και να σοβαρευτεί τώρα κάνοντας και εποικοδομητική αντιπολίτευση που σημαίνει πως ό,τι χρήσιμο και αναγκαίο για τον τόπο σχεδιάζει ο πρωθυπουργός να το στηρίζει η αντιπολίτευση και να προβάλουν τις ενστάσεις τους για ό,τι κρίνουν ότι πραγματικά δεν ωφελεί τον ελληνικό λαό; Γιατί όπως και να το κάνουμε το να προστατευτούν τα πανεπιστήμια και οι γύρω χώροι από τις καταλήψεις χώρων των πανεπιστημίων, την κατασκευή μολότοφ, τη διακίνηση ναρκωτικών, το παρεμπόριο, τις επιθέσεις εναντίον φοιτητών και καθηγητών αυτό δεν σημαίνει ότι θα παρεμποδίζεται η διακίνηση ιδεών…

Έτσι νιώθουν ελεύθεροι!
 Λέτε αυτά να θέλουν να προστατεύσουν εμποδίζοντας την ψήφιση της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου; Θεωρούν ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να έχουν την ευχέρεια να δραστηριοποιούνται οι πάσης φύσεως παραβατικές συμπεριφορές και αγριότητες, όπως τις περιέγραψα παραπάνω, προκειμένου να νιώθουν ελεύθεροι εκείνοι που ικανοποιούνται ασκώντας κάθε είδους βία; Υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να δέχεται ο λαός της να καλλιεργούνται τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές στους πανεπιστημιακούς χώρους; Κάποιος υπέρμαχος της διατήρησης αυτού του τύπου ασύλου δήλωσε ότι στις άλλες χώρες δεν διεκδικούν κάτι περισσότερο οι φοιτητές και οι εξωπανεπιστημιακοί κύκλοι. Δηλαδή; Έχουν εκεί χαμηλό επίπεδο σπουδών και το δέχονται;

Γιατί φθάνουν εκεί;
Γιατί τόσοι και τόσοι Έλληνες επιλέγουν ξένα πανεπιστήμια για να σπουδάσουν; Πολλοί απ’ αυτούς δεν μπαίνουν στον κόπο να δώσουν ούτε πανελλήνιες εξετάσεις κι ας είναι αριστούχοι. Μήπως το επίπεδο σπουδών σ’ αυτές τις χώρες είναι υψηλού επιπέδου; Μήπως εκεί ασχολούνται μόνο με τις σπουδές τους οι φοιτητές και δεν διασπώνται κατασκευάζοντας μολότοφ ή χτίζοντας τις πόρτες των καθηγητών τους; Ακούσαμε να προπηλάκισαν καθηγητές οι Έλληνες που σπουδάζουν σε ξένα πανεπιστήμια; Και γιατί εκεί τελειώνουν τις σπουδές τους στον προβλεπόμενο χρόνο; Ακούσατε να υπάρχουν εκεί «αιώνιοι φοιτητές»; Απλά προσπαθούν να τελειώσουν μια ώρα γρηγορότερα για να συνεχίσουν τις μετεκπαιδευτικές τους ασχολίες ή ψάχνουν για εργασία…

Πόσα έχουν υπομείνει…
 Μ’ αυτές και μ’ αυτές τις ελληνικές πρακτικές οι οικογένειες που σπουδάζουν παιδιά μακριά από τον τόπο της κατοικίας τους πλήρωσαν κατ’ επανάληψη τη νύφη με τις καταλήψεις. Έχασαν τα παιδιά τους εξεταστικές, ξόδεψαν παραπάνω χρήματα για να τελειώσουν κάποτε οι σπουδές των παιδιών τους και δεν ήταν λίγες οι φορές που πολλοί απ αυτούς δήλωναν ότι θα ήταν καλύτερα να στείλουν τα παιδιά τους σε κάποια Βαλκανική χώρα ή στην Κύπρο. Και είναι κρίμα να συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα που έχει επιστημονικό προσωπικό υψηλού επιπέδου, πλην κάποιων εξαιρέσεων, και που οι περισσότεροι απόφοιτοι σε όποια χώρα κι αν δοκίμασαν να εργαστούν πέτυχαν διακρίσεις.
Θεανώ Βλάχου