ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

on . Posted in Διαδόσεις

Παρέμβαση για Ζωσιμαία!
 Παρέμβαση προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έκανε ο Κώστας Τασούλας, με αφορμή τη συζήτηση του νέου πολυνομοσχεδίου που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή. Ο Γιαννιώτης βουλευτής έθεσε το θέμα συμπλήρωσης του Πρότυπου Σχολείου Ζωσιμαίας με την ίδρυση Πρότυπου Λυκείου, που θα αποτελέσει φυσική συνέχεια στο υπάρχον Πρότυπο Γυμνάσιο. Εξήγησε μάλιστα με έμφαση το παράδοξο του θέματος, δηλαδή το να είναι η πόλη καταδικασμένη να έχει… μισό Πρότυπο Σχολείο! Δυστυχώς ο κ. Τασούλας βρήκε… τοίχο, αφού η απάντηση ήταν ότι το παρόν Νομοσχέδιο δεν πρόκειται να διορθωθεί! Και σχολίασε με νόημα πως κι αυτό το θέμα θα το επωμιστεί τελικά η επόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ.!
Κ.Α.
Tόσο ανεύθυνοι…
 Πολλοί συμπολίτες μας συνεχίζουν να ρίχνουν τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα μαζί με τα άλλα, προσθέτοντας πολλαπλάσιο βάρος στο ΧΥΤΑ του Ελληνικού. Όσοι συνεργάζονται σ’ αυτή την προσπάθεια ξέρουν ότι τα ανακυκλώσιμα (πλαστικά, γυαλί, χαρτί, κουτιά μπύρας κλπ) είναι τουλάχιστον τρεις φορές περισσότερα από τα υπόλοιπα που πάνε στο ΧΥΤΑ. Ίσως αν προβληθούν περισσότερα διαφημιστικά spot, αν αναλάβουν οι πολιτιστικοί και άλλοι σύλλογοι και οργανώσεις να διαπαιδαγωγήσουν τα μέλη τους και αν ζητηθεί η βοήθεια των μαθητών και των φοιτητικών οργανώσεων για να περάσουν την πρακτική της ανακύκλωσης σε όλους τους συμπολίτες μας τότε θα δείτε πόσα απορρίμματα θα καταλήγουν στο ΧΥΤΑ. Άλλες πόλεις έχουν κάνει σημαία τους την ανακύκλωση.
Θ.
Κομματική υποχρέωση…
 Εντάξει το «φάγαμε» το παραμύθι, πως ο εκ Πρεβέζης πρ. Δήμαρχος και τώρα Γενικός Γραμματέας Μεταναστευτικής Πολιτικής Μιλτ. Κλάπας ήλθε για την «ένταξη» των μεταναστών στα Γιάννενα. Κομματική υποχρέωση έβγαλε ο άνθρωπος και είπε να κάνει και μια «επικοινωνιακή» βόλτα σε δημάρχους, για να ενισχύσει το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε πως οι «φευγάτοι» ΣΥΡΙΖΑιοι φρόντισαν να του εξασφαλίσουν, με φωτογραφικό διαγωνισμό -όπως είχε καταγγελθεί- μια τετραετή θητεία στην ίδια θέση!
Α.

Θέατρο του παραλόγου…
 Οι διαφημίσεις ιδιωτικών πανεπιστημίων κάθε τόσο δίνουν και παίρνουν… Ανάμεσά τους και το ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Κύπρου, αλλά και όλα τα ιδιωτικά κολλέγια -παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων- που λειτουργούν στην Ελλάδα και χορηγούν τίτλους που δίνουν ίσα δικαιώματα στους αποφοίτους με αυτά που δίνουν τα ελληνικά ΑΕΙ! Κατά τα άλλα, εμείς δεν έχουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, επειδή δεν το επιτρέπουν οι ιδεολογικές μας αγκυλώσεις! Τόση υποκρισία μόνο στην Ελλάδα θα τη συναντήσεις. Με αυτό το θέμα ούτε ο Γαβρόγλου ασχολήθηκε. Αυτόν τον απασχολούσε το πώς θα ενώσει ΑΕΙ και ΤΕΙ κι ας εισάγονται με βαθμό τρία (3) σε κάποια ΤΕΙ…
ΜΑΤ

«Λαζαρούδια»…

 Να κι ένα έθιμο που αντέχει στα χρόνια κρατώντας ζωντανή την παράδοση του τόπου μας! Ο λόγος για τα κάλαντα του Λαζάρου τα οποία είπαν χθες στις Αρχές της πόλης «Λαζαρούδια» ντυμένα με παραδοσιακές στολές, με κουδούνια και δάφνες! Ιδιαίτερα τα χάρηκε τα κάλαντα ο Αλέκος Καχριμάνης (φωτό), ο οποίος τα άκουσε στην Περιφέρεια τόσο από τον Σύλλογο του Κάστρου, όσο και από τα παιδάκια του 1ου Νηπιαγωγείου Ιωαννίνων. Όπως είπε, έτσι τα τραγουδούσαν παλιά σε κάθε χωριό… Ευτυχώς υπάρχουν Γιαννιώτες που τηρούν την παράδοση! Και του χρόνου, λοιπόν…
Κ.Α.

Αν είχε τα ποδήλατα…
 Γι’ αυτό έχουν καταντήσει έτσι τα κοινόχρηστα ποδήλατα του Δήμου Ιωαννιτών. Γιατί δεν υπάρχει κατάλληλος αρμόδιος να ασχοληθεί μαζί τους, να ενημερώσει τους πολίτες προκειμένου να τα χρησιμοποιούν και να τα συντηρεί! Η αρμοδιότητα γι’ αυτά δεν ανήκει στην Αντιδήμαρχο Ελένη Βασιλείου, όπως διευκρίνισαν χθες από το γραφείο της απαντώντας σε σχετικό σχόλιο της στήλης. Ανήκει στο Γραφείο Τουρισμού του Δήμου (βλέπε Νίκος Γκόλας). Αν είχε ασχοληθεί η κ. Βασιλείου με τα κοινόχρηστα ποδήλατα, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς σήμερα. Γιατί έχει αποδείξει ότι και μπορεί και ξέρει πώς να φέρνει σε πέρας το έργο που της ανατίθεται!
Κ.Α.

Η Δημοκρατία ξεστράτισε!
 Η έννοια της Δημοκρατίας περιλαμβάνει τη συμμετοχή και τη συνυπευθυνότητα. Με ποιον τρόπο; Πρώτα με τη συμμετοχή μας στην ανάδειξη εκείνων που θα μας εκπροσωπήσουν στις αποφάσεις και μετά η δυνατότητα που θα έχουμε να τους ελέγχουμε κατά τη θητεία τους. Έχουμε αυτή τη δυνατότητα; Την είχαμε έστω και μία φορά; Είναι άραγε αρκετό το ότι περιμένουμε να τελειώσει η θητεία τους και μετά να αποφασίσουμε αν θα τους επανεκλέξουμε ή θα τους καταψηφίσουμε; Το κακό έχει γίνει και δεν αναστρέφεται. Μήπως εάν μπορούσαμε να τους ανακαλούμε κατά τη διάρκεια της θητείας τους, σε περίπτωση που αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μας εκπροσωπούν προς όφελος της χώρας και του λαού μας, ίσως και να προλαβαίναμε δυσάρεστες καταστάσεις;

Πάντα εκ των υστέρων…
Κάθε νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα παραλάμβανε καμένη γη! Τίποτε δεν έκανε καλά η προκάτοχός της και με αποφάσεις των νέων «ιδιοκτητών» συνέχιζε το ράβε ξήλωνε. Η συνέχεια και η οικοδόμηση επάνω στο έργο των προκατόχων τους δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα καμιάς ελληνικής κυβέρνησης. Το ότι εκ των υστέρων κάνουν κριτική στους προκατόχους τους σε τι ωφέλησε τον τόπο; Έγιναν τα πράγματα καλύτερα; Απλά και η επόμενη κυβέρνηση θα αναιρέσει το έργο της προκατόχου της και μετά θα προσπαθήσει να τα ξηλώσει όλα και να ξαναχτίσει απ’ την αρχή. Η συνέχεια ήταν εχθρός στην πρακτική των Ελλήνων πολιτικών. Γι’ αυτό και η όλη διοικητική ιεραρχία έπασχε και πάσχει και θα πάσχει και στο μέλλον αν δεν αλλάξουν οι νοοτροπίες των πολιτικών που ψηφίζουμε…

Στρατοί ημετέρων…
 Για να νιώσει ασφαλής η κάθε νέα κυβέρνηση αλλά και ο κάθε βουλευτής επιλέγει τους δικούς του συνεργάτες. Έτσι, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση προκαλείται μια μεγάλη αναστάτωση από την κατάργηση συνεργατών και την πρόσληψη νέων. Τα υπουργεία αναστατώνονται από την αλλαγή φρουράς, αφού ακόμη και μόνιμοι υπάλληλοι αλλάζουν πόστα. Μόνο η Ιταλία κατάφερνε να μένει ανεπηρέαστη η δημόσια διοίκηση από τις αλλαγές των κυβερνήσεων. Το ελληνικό μπάχαλο όχι μόνο δεν μας ωφέλησε αλλά πάντα κάναμε βήματα προς τα πίσω μέχρι που να ισορροπήσουν οι καταστάσεις που προκαλούσαν οι αντικαταστάσεις των στελεχών της διοίκησης και να ξεκινήσει το νέο πρόγραμμα. Και συνήθως τα άλλαζαν όλα οι νέοι… ιδιοκτήτες προκαλώντας σύγχυση!

Κάτι πρέπει να γίνει!
 Αν υπήρχε τρόπος να τους ανακαλούμε κατά τη διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων τους, εάν παρέκλιναν των όσων μας υπόσχονταν προεκλογικά, ίσως και να μη μας έφθαναν στα τόσο μεγάλα αδιέξοδα και πιθανόν και οι ίδιοι αν γνώριζαν ότι ελέγχονταν να φρόντιζαν να είναι συνεπείς. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετό να καταψηφίζουμε την όποια κυβέρνηση στο τέλος της θητείας της. Το κακό που γινόταν και γίνεται ακόμη ήταν και είναι αδύνατο να αναστραφεί... Για να μπουν οι εκπρόσωποί μας σε δρόμο υπεύθυνης διαχείρισης της εξουσίας που εμείς τους δίνουμε χρειάζεται διαρκής έλεγχος. Μπορεί να γίνει; Και με ποιο τρόπο;
Θεανώ Βλάχου