ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Δυσφημίζεται η πόλη…
Το έχουμε ξαναγράψει, το επισημαίνουμε και πάλι μετά από τηλεφώνημα επισκέπτη της πόλης: Οι ζωγραφισμένοι τοίχοι πολυκατοικιών και δημοσίων κτιρίων δυσφημίζουν την πόλη και προκαλούν άσχημες εντυπώσεις στους επισκέπτες της. Να συμφωνήσουμε ότι ίδιες εικόνες υπάρχουν και σε άλλες πόλεις, αλλά εμείς ενδιαφερόμαστε για τη δική μας. Καλές λοιπόν οι προτάσεις και οι ιδέες για μεγάλα έργα, αλλά η Δημοτική Αρχή ας διαθέσει ένα κονδύλιο από το απόθεμα που ισχυρίζεται ότι διαθέτει για τον καθαρισμό των κτιρίων.
Α.
Aξίζουν τον έπαινο…
Δεν ξέρουμε ποιοι ξεκίνησαν να καθαρίζουν την παραλιακή ζώνη προς το ξενοδοχείο «DU LAC». Εκεί όπου υπήρχε ό,τι πιο βρώμικο μπορείς να φανταστείς, τώρα ξεκαθαρίζει η κατάσταση. Έχει πολλή δουλειά ακόμη αφού εδώ και πολλά χρόνια, όποιος περνούσε από εκεί άφηνε κι από ένα σουβενίρ. Κάθε είδος πλαστικού κοσμούσε αυτό το χώρο. Μπράβο λοιπόν σ’ εκείνους που ξεκίνησαν να καθαρίζουν την... κόπρο του Αυγεία, αλλά τίποτε δεν μπορεί να διατηρηθεί καθαρό εάν οι βάρβαροι δεν υποχρεωθούν να αλλάξουν στάση. Όλο και κάποιος θα πετάει  στο περιβάλλον αυτό που του περισσεύει. Μήπως στα σχολεία θάπρεπε να ξεκινήσει η διαπαιδαγώγηση; Ίσως τα παιδιά να γίνουν οι πρεσβευτές της αλλαγής νοοτροπίας. Με σύνθημα κανένα πλαστικό στο δρόμο, είναι καιρός να ξεκινήσουμε τη δράση. Και ίσως και τα πρόστιμα να συνετίσουν τους αδιάφορους…
Θ.
Προκλητική πράξη…
«Η «προσφυγή» Τσάμηδων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, θα πρέπει να αποδοκιμασθεί ως πράξη πρόκλησης κατά του σύγχρονου νομικού και πολιτικού πολιτισμού», αναφέρει, μεταξύ άλλων σε άρθρο του ο διακεκριμένος νομικός Πέτρος Μηλιαράκης, ο οποίος χειρίζεται μεγάλες διεθνείς υποθέσεις και δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU). Και προσθέτει: «Η οποιαδήποτε υποστήριξη του λεγόμενου «Τσάμικου ζητήματος» δεν αφορά τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερα από υποστήριξη φασιστών, ναζιστών και εγκληματιών πολέμου. Υπ’ όψιν δε ότι η μεταπολεμική έννομη τάξη υπό την αιγίδα του Διεθνούς Στρατοδικείου, έχει ιδρύσει νομολογιακές παραδοχές, όπου παρόμοια εγκλήματα όπως εκείνα των Τσάμηδων δεν μπορεί να γίνονται ανεκτά από το σύγχρονο νομικό και πολιτικό πολιτισμό. Πέραν δε της δίκης της Νυρεμβέργης, υπάρχουν και οι λεγόμενες (ορθώς) ‘επακόλουθες δίκες’».
H. M.
NAI είναι σκάνδαλο...
Γενικά οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν είναι του …κατηχητικού: Εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα. Το κάθε κράτος οφείλει να βάζει εμπόδια στις δραστηριότητές τους προστατεύοντας τα συμφέροντά του. Και αυτό περνάει μέσα από την τιμολόγηση των σκευασμάτων και τον έλεγχο στη διακίνηση του φαρμάκου. Πώς θα αποκλείσει τους «μεσάζοντες» είτε είναι υπηρεσιακοί παράγοντες, που έχουν την ευθύνη της τιμολόγησης , είτε είναι το πολιτικό ή το ιατρικό προσωπικό που συμμετέχει στα επιστημονικά συνέδρια που χρηματοδοτούνται από τις εταιρείες; Δύσκολη δουλειά με πολλά παραθυράκια… Αυτά βρήκε ανοιχτά και η NOVARTIS και τώρα τρέχει και δε φθάνει. Θα αντέξει;  Όλα τα κράτη της ζητάνε αποζημιώσεις για την οικονομική ζημιά που τους προκάλεσε…. Η Ελλάδα θα φροντίσει να αποζημιωθεί ή μόνο λόγια λένε οι πολιτικοί μας; Τους βλέπω αμήχανους.
ΜΑΤ

Ποια η γνώμη των Γιαννιωτών;
Η νέα όψη της κεντρικής πλατείας Ιωαννίνων, μετά την πρόταση που ξεχώρισε σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, τον οποίο προκήρυξε ο Δήμος Ιωαννιτών εξακολουθεί να αποτελεί θέμα συζήτησης στην πόλη. Πολλοί μάλιστα βλέποντας την μακέτα εκφράζουν ανοιχτά την αντίθεσή τους, κάνοντας λόγο για πολλή… μαυρίλα!
«Η μορφή μιας πλατείας είναι προπαντός θέμα αισθητικής αντίληψης  και λειτουργικότητας. Και οι κάτοικοι της πόλης δικαιούνται να έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην αναγκαιότητα ή την επιλογή της. Ακόμη κι αν η επιτροπή ψήφιζε τις τρεις προτιμήσεις της, αυτοί που πρέπει να αποφανθούν για το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι οι πολίτες. Η τεχνολογία δίνει σήμερα τη δυνατότητα αυτό να γίνει πράξη, ηλεκτρονικά και εύκολα», τονίζουν εύστοχα σε σχετική ανάρτησή τους οι «Σκεπτόμενοι Πολίτες». Γιατί άραγε ο Δήμος δεν ζητά και την άποψη των Γιαννιωτών για την εν λόγω  αρχιτεκτονική πρόταση που ξεχώρισε η Επιτροπή; Μιας και διατυμπανίζει ότι θέλει να έχουν ενεργό ρόλο οι πολίτες, ας το αποδείξει στην πράξη…
Ε.

Αυτό πώς θα το πετύχουν;

Μαγειρεύουν κάποιοι τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων. Τι θα βγάλουν στο τέλος, θα το μάθουμε μέσα στον Απρίλη. Εκείνο που δεν καταλαβαίνουμε είναι το πώς θα πετύχουν να μειώσουν τις αντικειμενικές αξίες,- αφού έπεσαν τόσο οι εμπορικές- αλλά το κράτος να εισπράξει πάλι τα 2,6 δις. από τον ΕΝΦΙΑ. Τέτοιους λογαριασμούς μόνο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορούν να τους πετύχουν. Και ο λαός; Αυτόν ποιος τον λογαριάζει; Πλήρωνε Έλληνα και... σκάσε φωνάζει σύσσωμη η αριστεροδεξιά μας κυβέρνηση με μια φωνή…  Τα στελέχη της ζουν σ’ ένα παραμυθένιο κόσμο, που δεν τον είχαν δει ούτε στον ύπνο τους. Το πώς περνάει ο λαός και πώς θα περνάει για πολλά χρόνια ακόμη, αυτό δεν τους απασχολεί.
ΜΑΤ

* * *

Η δημαγωγία στο κάδρο!
Όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα γίνεται λόγος για τη δημαγωγία και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία και τη ζωή. Με αφορμή την απογοήτευση που προκάλεσε στους Έλληνες η στάση και οι εφαρμοσμένες πρακτικές της σημερινής κυβέρνησης  που βρίσκονται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από όσα διακήρυτταν και υπόσχονταν προεκλογικά, οι πολίτες προσπαθούν τώρα να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Ίσως ωρίμασαν οι συνθήκες, αλλά και ο ίδιος ο λαός  και ήρθε η ώρα να βάλουμε σε άλλο δρόμο τη σχέση μας με αυτούς που επιλέγουμε για να τους αναθέσουμε να πάρουν αποφάσεις για τις ζωές μας. Μπορεί να ακούγονται πιο ευχάριστα οι υποσχέσεις, όμως  στην πράξη δεν υλοποιήθηκαν ποτέ γι’ αυτό και η απογοήτευση περισσεύει…
Λέτε να ωριμάσαμε;
Αυτά που ακούγονται ευχάριστα από το λαό τα γνωρίζουν οι επαγγελματίες της πολιτικής και ανάλογα συμπεριφέρονται. Γι αυτό τις περισσότερες φορές δεν επιλέγουμε κυβέρνηση, κρίνοντας τις προγραμματικές της θέσεις, αλλά καταψηφίζουμε αυτή που δοκιμάσαμε και που διέψευσε τις προσδοκίες μας, αλλά και όσα υπόσχονταν μέχρι που να πάρει την εξουσία στα χέρια της. Σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολιτικούς σχηματισμούς και στους ψηφοφόρους δεν δημιουργήθηκαν στη χώρα μας. Ουδέποτε συγκρίναμε συγκεκριμένα προγράμματα διαχείρισης της εξουσίας. Έτσι δεν γνωρίζουμε ούτε τα σχέδια εκείνων που ζητάνε την εμπιστοσύνη μας, ούτε μάθαμε να συγκρίνουμε διαφορετικές προτάσεις επιλέγοντας την αρτιότερη για τη χώρα και για το λαό της.
Είναι όλα ρευστά...
Κανένας κομματικός σχηματισμός μέχρι σήμερα δεν ένιωσε την υποχρέωση να συντάξει ολοκληρωμένο πρόγραμμα να το θέσει για έγκριση στο λαό και αφού πάρει την εντολή να αρχίσει με συνέπεια να το εφαρμόζει. Ακούσατε ποτέ να υλοποιείται συγκεκριμένο πρόγραμμα  και να γίνεται αξιολόγηση σε κάθε στάδιο εφαρμογής του, καθώς και δημοσιοποίηση συμπερασμάτων; Αντιλήφθηκε έστω και μια φορά αυτός ο λαός πώς δουλεύει η κυβέρνηση που επέλεξε, τι πετυχαίνει και τι χρειάζεται να επανεξετάσει και να διορθώσει; Αξιολογήσαμε έστω για μια φορά κάποιο συγκεκριμένο και μετρήσιμο κυβερνητικό έργο και με βάση ποια κριτήρια ανανεώνουμε την εμπιστοσύνη μας στον ίδιο σχηματισμό, ή τον απορρίπτουμε και ψάχνουμε για άλλη πρόταση;
Αναζητώντας το καλύτερο!
Αφού δεν βάζουμε κριτήρια στην επιλογή κυβέρνησης, τότε να μη διαμαρτυρόμαστε που όλα βάλτωσαν στον τόπο μας, που η δημόσια διοίκηση ασθενεί βαρέως και μας ταλαιπωρεί και που καμία κυβέρνηση δεν νιώθει την ανάγκη να εργαστεί με συνέπεια για να υλοποιήσει όσα υποσχέθηκε, αναζητώντας την επαναβεβαίωση από το λαό βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων. Τα λόγια τα μεγάλα από τα μπαλκόνια, είναι καιρός να τα απορρίψουμε. Ούτε αλαλαγμοί ούτε σημαίες. Η εμπιστοσύνη να δίνεται επάνω σε συγκεκριμένες συμφωνίες που μόνο όταν τηρούνται θα αρχίσουμε να μετράμε επιτυχίες. Η ψήφος των Ελλήνων δεν δόθηκε ποτέ με συγκεκριμένα κριτήρια… Γι’ αυτό αποτύχαμε
Θεανώ Βλάχου