ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Θετικά δείγματα…
 Είναι νοικοκυρές οι γυναίκες, πώς να το κάνουμε… έχουν μία πιο πρακτική αντίληψη των πραγμάτων! Αυτό ισχύει και στον Δήμο Ιωαννιτών, όπου η Ελένη Βασιλείου στο Τμήμα Πρασίνου και η Γωγώ Γιώτη στα Κληροδοτήματα έχουν ξεκινήσει μια καλή προσπάθεια για να συμμαζέψουν ό,τι μπορούν, καθεμία στον τομέα της, με έργα μικρής έκτασης μεν, τα οποία όμως έχουν ορατό αποτέλεσμα. Τα δείγματα γραφής που έχουν δώσει ως τώρα οι δύο δημοτικές σύμβουλοι είναι θετικά και επιτρέπουν να αισιοδοξούμε ότι θα δούμε κι άλλα απ’ αυτές στο μέλλον… Μακάρι!
Κ.Α.
Ο Ναός Αγίου Παϊσίου…
 Μετά τη διαμόρφωση του χώρου, πλήρης στασιμότητα επικρατεί για την κατασκευή Ιερού Ναού για τον Άγιο Παϊσιο στην ακριτική Κόνιτσα. «Επώνυμος» Κονιτσιώτης που είχε δραστηριοποιηθεί αρχικά για τη συγκρότηση Επιτροπής κλπ., όπως είπε στη στήλη, μετά τις αρχικές σκέψεις, το θέμα φαίνεται να «κόλλησε», εκφράζοντας ωστόσο την ελπίδα ότι ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος δεν θα έχει εγκαταλείψει την πρωτοβουλία που είχε αναλάβει, σε συνεργασία με την τοπική Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης.
Ν.
Οι θυμωμένοι...
Θυμωμένη επιστολή έστειλε ο Δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας στους τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για τον αναποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο χειρίζονται την υπόθεση «Αεροδρόμιο Ιωαννίνων». Σιγά μη τους έκανε τα μούτρα... κρέας! Έχουν τόσο σοβαρές δουλειές οι άνθρωποι, όπως αυτή με τους «βαστάζους» της σημαίας στις παρελάσεις, πού ν’ ασχολούνται με το Αεροδρόμιο όπου βρήκαν σε καλό δρόμο τις εργασίες που γίνονται και που εδώ και 15 χρόνια δεν τελειώνουν. Θυμωμένος φαίνεται να είναι και ο Αλ. Καχριμάνης από τον εμπαιγμό!
Γ.Γ.
Θυσίες για την καρέκλα!
 Ψήφισε και ο Πάνος Καμμένος την επιστροφή του αναχρονιστικού ακαδημαϊκού ασύλου για χάρη της καρέκλας του. Μόνο ο συνονόματός του αντιστάθηκε κι ας του έδωσαν μια θέση αντιπροέδρου στη Βουλή! Όσο για τον κλήρο που θα βάζουν για την επιλογή σημαιοφόρου στο Δημοτικό, δεν μας εκπλήσσει. Μόνο δια κληρώσεως θα πετύχαινε ο σημερινός πρωθυπουργός μια τέτοια διάκριση στα μαθητικά του χρόνια! Βλέπεις, είχε άλλες προτεραιότητες και στα μαθητικά και στα φοιτητικά του χρόνια. Στην Αμερική που σπουδάζουν τα παιδιά του Καμμένου ισχύει τέτοιο άσυλο; Αλλά μήπως τα παιδιά του Τσίπρα είναι σε δημόσια σχολεία; Όταν μεγαλώσουν ποιος ξέρει για πού θα αρμενίσουν… Γι’ αυτό ψηφίζουν τέτοια άσυλα και χαρακτηρίζουν την αριστεία ρετσινιά!
ΜΑΤ

Παρακαταθήκη…
 Αφού έκανε πρεμιέρα στο αρχαίο Θέατρο Δωδώνης, η «Μήδεια» του Ευριπίδη, παράσταση που αποτελεί συμπαραγωγή του Θεάτρου Τέχνης και του Φεστιβάλ Αθηνών με το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, ανεβαίνει απόψε και αύριο στην Επίδαυρο και τα αθηναϊκά ΜΜΕ αφιερώνουν εκτενή ρεπορτάζ στο γεγονός, το οποίο χαρακτηρίζουν ως σημαντικό! Με άλλα λόγια, η σύμπραξη του ΔΗΠΕΘΕ στην «Μήδεια» αποδεικνύεται έξυπνη κίνηση… Αν μάλιστα αξιοποιηθεί σωστά, θα αποτελέσει παρακαταθήκη και δυνατό προηγούμενο για το Δημοτικό μας Θέατρο!
Κ.Α.

Εναντίον ποιών πολέμησαν;

Μνημείο για τον ουλαμό Καλπακίου (φωτό), μνημείο στη Θεοτόκο για το Δημοκρατικό Στρατό και πάει λέγοντας για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, που τιμά- και καλά κάνει- τα μέλη και όσους αγωνίστηκαν για τις ιδέες του. Ωστόσο, ο Δημοκρατικός Στρατός δεν παύει να πολέμησε κατά του Ελληνικού -εθνικού- Στρατού και αυτό μόνο για «πανηγύρια» δε θα έπρεπε να προσφέρεται...
Α.

Από την κορυφή…
Για να κάνεις ένα επάγγελμα σπουδάζεις. Οι σχολές του ΟΑΕΔ δίνουν τα κατάλληλα εφόδια σε πολλούς επαγγελματίες. Δεν φθάνει να πεις ότι έχω τις γνώσεις  και μπορώ να ασκήσω με επιτυχία το έργο που θα αναλάβω. Για να γίνεις πρωθυπουργός ή βουλευτής από ποια σχολή περνάς και σε πόσα επιμορφωτικά σεμινάρια συμμετέχεις για να κριθείς επαρκής; Επειδή εσύ νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις αυτό σημαίνει ότι θα είσαι και χρήσιμος στον τόπο σου; Αλλά κι αν στα λόγια κάποιοι είναι λαλίστατοι, αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν στην πράξη να κριθούν επαρκείς. Γι’ αυτό όταν φθάνουμε στο «δια ταύτα» όλα είναι σκέτη απογοήτευση… Δε θα αναθέταμε σ’ ένα ηλεκτρολόγο χωρίς πτυχίο να κάνει την ηλεκτρική μας εγκατάσταση. Αναθέτουμε όμως στον οποιονδήποτε να μας κυβερνήσει…
Οι αγώνες για το… λαό!
 Πόσοι και πόσοι μέχρι σήμερα δεν αγωνίστηκαν γι αυτό το λαό! Τους …οφείλουμε ευγνωμοσύνη. Ακόμη και ο Τσοχαντζόπουλος στην τελευταία του εμφάνιση από το βήμα της Βουλής μας υπενθύμισε τους αγώνες που έδωσε γι’ αυτό το λαό. Πολύ συγκινητικό, δε λέω! Αλλά δεν κουράστηκαν όλοι αυτοί οι προνομιούχοι να αγωνίζονται για μας; Ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου τον ελληνικό λαό σκέφτονταν όταν συνομιλούσε με τον Στρος Καν. Κι όταν είδε τα σκούρα βγήκε διακριτικά στην άκρη αφήνοντας τα τρωκτικά να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτός τους άνοιξε την πόρτα και μπήκαν. Πόσο υπερήφανος νιώθει σήμερα δεν το ξέρουμε… Πάντως επιμένει να θέλει να παίζει ρόλο στην πολιτική ζωή. Και το κυριότερο, νομίζει ότι έχει τα προσόντα.
Ούτε ρωτήθηκε!..
Ούτε μία φορά δεν ερωτήθηκε ο Ελληνικός λαός αν συμφωνεί να καταργηθούν οι πελατειακές σχέσεις, ώστε να μη γκρινιάζει για τη συνέχιση της κακοδαιμονίας, αν είναι ευχαριστημένος από το πολιτικό σύστημα όπως λειτουργεί, αν εγκρίνει το μοντέλο της οργάνωσης του κράτους, ποια είναι η γνώμη του για την αξιοκρατία και πώς θα ήθελε να αναπτυχθεί το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Δεν ρωτάνε το λαό επειδή νομίζουν ότι δεν έχει άποψη για τέτοια θέματα; Μήπως νομίζουν ότι όλα αυτά είναι ευθύνη των πολιτικών που όλα τα ξέρουν αφού είναι πρώτοι στα λόγια και ότι δεν του πέφτει λόγος του λαού; Θα μου πείτε μήπως υπάρχει ουσιαστικός διάλογος ανάμεσα στα κόμματα στη Βουλή; Έτσι ο ερασιτεχνισμός περισσεύει  και γι’ αυτό πάμε από το κακό στο χειρότερο…
Δύο σταθμοί…
 Πληρώνουμε τώρα τη μη διαπραγμάτευση του 2010 όταν ο Γιώργος πήρε επάνω του την ευθύνη να μας σύρει στις αγκάλες του ΔΝΤ χωρίς να μας εξηγήσει τι θα συμβεί στη χώρα και χωρίς να συγκαλέσει το εθνικό συμβούλιο. Τα πήρε όλα επάνω του! Και μία άλλη ιστορική χρονολογία το 2015 όταν οι δυο καμπαλέρος Αλέξης και Γιάνης έκαναν πρακτική άσκηση στις δημόσιες σχέσεις, αναφωνώντας προς κάθε κατεύθυνση πως δεν ήθελαν τη δόση! Και μας έβαλαν ακόμη πιο βαθειά στην επιτήρηση με όλες τις επιπτώσεις που σήμερα βιώνουμε και αυτές που θα μας επιβάλλονται για πολλά χρόνια ακόμη… Είδατε πόσο τυχεροί είμαστε; Αλλά εμείς τους επιλέγουμε.
Θεανώ Βλάχου