ΑΙΧΜΕΣ ΚΑΙ ΝΥΞΕΙΣ
Περί τουρισμού…
Αφουγκράσθηκα τον Υπουργό Τουρισμού Χάρη Θεοχάρη να αναφέρεται στον ιαματικό και θρησκευτικό τουρισμό σε συνέντευξή του. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Ο υπουργός θα λύσει το θέμα του ιαματικού τουρισμού και του θρησκευτικού; Ήδη, σε δύο – τρεις μήνες θα αρχίσουν να επιλέγουν οι ασθενείς τον ιαματικό χώρο, όπου θα μεταβούν για τα λουτρά τους. Και εδώ δεν βλέπουμε καμία προεργασία για τα ιαματικά λουτρά της Ηπείρου με κυρίαρχα αυτά των Καβασίλων και του Αμαράντου. Πώς θα τα ανακαλύψουν οι ασθενείς, όταν δεν προβάλλονται με διαφημίσεις; Εκτός και αν συνεχίζουν να λειτουργούν σε πρωτόγονες καταστάσεις!
Επίσης, έχουμε πλησίον μας τα μοναστήρια Ντουραχάνης και Καστρίτσας. Όμως, στην Ντουραχάνη η μετάβαση πρέπει να γίνεται με ταξί, αφού τα καραβούλια δεν προσεγγίζουν την Ντραμπάτοβα και στην Καστρίτσα, που άλλοτε η συγκοινωνία γινόταν με τις βαρκούλες έχει προ πολλού διακοπεί. Καιρός είναι να αποκατασταθούν αυτές οι συγκοινωνίες για την εξυπηρέτηση των πολιτών!
Εγκαταλειμμένοι Έλληνες…
Από το Βαλκανικό Περισκόπιο η είδηση: Οι περίπου 50.000 Σέρβοι που ζουν και δραστηριοποιούνται στα Σκόπια δήλωσαν απεριφράστως, ότι όποιος υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές στηρίξει και υποστηρίξει τα συμφέροντα και τις θέσεις της σερβικής κοινότητας στα Σκόπια αυτόν και θα ψηφίσουν. Γεννάται το ερώτημα: Με την Συμφωνία της ντροπής της Μικρής Πρέσπας, καμία αναφορά δεν γίνεται στους Έλληνες που ζουν και δραστηριοποιούνται στα Σκόπια και οι οποίοι έμειναν εκεί το 1925 με το κλείσιμο των συνόρων και υπολογίζονται σε 100.000 κατά τον Γκληγκόρωφ, σε 250.000 κατά τον δικηγόρο, πρόεδρο του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης και σε 412 άτομα κατά την κ. Ντόρα Μπακογιάννη. Αυτοί οι Έλληνες, όπως και της Βουλγαρίας, οι Σαρακατσάνοι και αυτοί της Βορείου Ηπείρου δεν πρέπει να τύχουν της στηρίξεως και της στοργής της Μάνας Πατρίδας ή έχει καταστεί μητριά του αισχίστου είδους;
Ένας άγνωστος ευεργέτης…
Πρόκειται για τον Αμερικανό Έιζα Τζένιγκς, που το 1922 βρέθηκε στη φλεγόμενη Σμύρνη και παρότι Αμερικανός που μπορούσε να διαφύγει, όπως συνέβη με όλους τους ξένους, αυτός όχι μόνο αρνήθηκε την εγκατάλειψη της Σμύρνης, αλλά συναντήθηκε με τον Κεμάλ Ατατούρκ και του ζήτησε μία παράταση μιας εβδομάδας για να εγκαταλείψουν την Σμύρνη οι Έλληνες κάτοικοί της και οι Αρμένιοι. Πράγμα που το πέτυχε και μάλιστα έλαβε και σιωπηρή παράταση τεσσάρων ημερών. Η μεσολάβησή του αυτή έδωσε την ευκαιρία σε κατατρεγμένους Έλληνες και Αρμενίους να εγκαταλείψουν την Σμύρνη σε αριθμό περί τις 350.000 άτομα, που κινδύνευαν να μετακινηθούν στο εσωτερικό και να αποτελέσουν τα γνωστά αμιλιέ ταμπουρού (τάγματα εργασίας) από τα οποία κανείς δεν επέστρεψε! Και, δυστυχώς, ο ήρωας αυτός και ευεργέτης των Ελλήνων γιατί όχι και των Αρμενίων έχει μείνει στη χορεία των αγνώστων όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα των Ηρώων, που κατά τον Σουρή γαϊδάρους τρέφει τώρα!