ΑΙΧΜΕΣ ΚΑΙ ΝΥΞΕΙΣ
Απαράδεκτη παραμέληση!..
Πρόσφατα, παραμονή της εορτής του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, είχα την ευτυχή συγκυρία να παρευρεθώ στην Αρναία Χαλκιδικής έπειτα από πρόσκληση συναδέλφου από της εποχής της φοιτήσεώς μας ως σπουδαστές της Ζωσ. Παιδ/κής Ακαδημίας και ο οποίος εγκαταστάθηκε στον Πολύγυρο ως δικηγόρος πλέον και να παρακολουθήσουμε τον αρχιερατικό εσπερινό στην Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Έτσι εμνήσθην αρχαίων ημερών, τότε που αποφασίσθηκε η ανέγερσις Ναού αφιερωμένου στη μνήμη του Πατροκοσμά, όπως τον αποκαλούμε εδώ στα Γιάννινα.
Παρότι έχουν γίνει και τα εγκαίνια της θεμελιώσεως του Ναού αυτού προ αμνημονεύτων χρόνων, περίπου 35 με 40, «τα βιολιά όμως στον τόπο», όπως λέμε εδώ στην «Μικρή Πόλη μας» και ο λόγος αυτής της παρελκυστικής τακτικής είναι άγνωστος στην κοινωνία του Χριστεπωνύμου Πληρώματος της Εκκλησίας μας!
Να πρόκειται για έλλειψη χρημάτων; Αστείο πράγμα!
Όταν ο Λαός του Θεού, όπως αποκαλείται ο θρησκευόμενος κόσμος βλέπει έργα συνδράμει! Απόδειξη τα συσσίτια των Εκκλησιών τα οποία ενισχύονται από τους πολίτες ποικιλοτρόπως! Κάτι άλλο θα συμβαίνει και έχει πάρει την μορφή του «Γεφυριού της Άρτας». Και, προφανώς, κανείς δεν τόλμησε από τους εφοροεπιτρόπους να υπενθυμίσει στον μακαριστό πλέον μητροπολίτη, ότι: - Σεβασμιώτατε, έχουμε μία υποχρέωση, να βάλουμε μπροστά την ανέγερση και την περάτωση του Ναού του Αγίου Κοσμά»!
Τρελές αφουγκράσεις!..
Αφουγκράσθηκα το εξής απίθανο, απύθμενο, αστήρικτο και ανεδαφικό από τον διευθυντή της «Αυγής» σ. Γ. Κυρίτση, σε τηλεοπτικό παράθυρο του «Έψιλον», ότι στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής στην Αθήνα πωλήθηκαν 350.000 ακίνητα!..
Αν την περίοδο εκείνη πωλήθηκαν 350.000 ακίνητα, τότε η τέως Περιφέρεια Διοικήσεως πρωτευούσης, όπως απολαλείτο, θα έπρεπε να δανεισθεί ακίνητα και από άλλες περιφέρειες, γιατί η Αθήνα ήταν μία μεγαλούπολη μεν, αλλά όχι να διετίθενται 350.000 ακίνητα, λόγω ανάγκης, τα οποία «αγόρασαν» οι μαυραγορίτες. Γιατί, αν πωλήθηκαν 350.000 ακίνητα, θα έπρεπε να υπάρχουν και ισάριθμα ή και περισσότερα για να διαμείνουν οι κάτοικοι της τ.Δ.Π. ή θα έπρεπε να κενωθεί η Αθήνα και να επανακάμψουν στις πατρώες γαίες, στα χωριά τους οι ξεπουλήσαντες τα ακίνητά τους!
Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Όσα ακίνητα επωλήθησαν στην περίοδο της Κατοχής αγοράσθηκαν από ιδιώτες, έστω και μαυραγορίτες, και το κράτος με νομοθετική ρύθμιση έδωσε την δυνατότητα αμέσως μετά την κατοχή να τα επανακτήσουν οι πωλητές λόγω ανάγκης με συμβολικό τίμημα. Σήμερα όμως τα κατάσχουν οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία τα πωλούν σε αγνώστους και θα είναι πολύ δύσκολη η επανάκτησή τους. Αυτά προς γνώσιν των αερολογούντων και για αποκατάσταση της πραγματικότητος!..
Ευφρόσυνος υποδοχή...
Το είδαμε κι αυτό! Σύμπασα η Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους, ευφροσύνως, υπεδέχθη τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την επίσκεψή του σ’ αυτό. Όμως, είναι άγνωστο στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας, πόθεν εξικνείται αυτή η ευφροσύνη των καθηγουμένων των ιερών μονών, διότι αν ανανατρέξωμεν εις την Καινή Διαθήκη διαβάζουμε: «εάν γαρ εισέλθη εις την συναγωγήν υμών ανήρ χρυσοδακτύλιος εν εσθήτι λαμπρά, εισέλθη δε και πτωχός εν ρυπαρά εσθήτι, επιβλέψητε δε επί τον φορούντα την εσθήτα την λαμπράν και είπητε, συ κάθου ώδε καλώς και τω πτωχώ είπητε, συ στήθι εκεί ή κάθου υπό το υποπόδιόν μου, ου διεκρίθητε εν αυτοίς και εγένεσθε κριταί διαλογισμών πονηρών;». Και σε μετάφραση: «Έρχεται στη σύναξή σας κάποιος με χρυσά δακτυλίδια και πολυτελή εσθήτα. Και έρχεται κι ένας φτωχός με λερωμένα ρούχα. Αν δώσετε σημασία στον καλοντυμένο λέγοντάς του: Κάθισε παρακαλώ εδώ στην καλή θέση και στον φτωχό πείτε, εσύ στάσου εκεί ή κάθισε εδώ κάτω, δίπλα στο σκαμνί που βάζω τα πόδια μου, δε μεροληπτείτε και δεν γίνεσθε κριτές κάνοντας πονηρές σκέψεις;
Εκτός και αν η Ιερά Επιστασία επέδειξεν αυτήν την ευφροσύνη, αναλογιζομένη, «ότι το απολωλός πρόβατον» επέστρεψε στην ευρεία αγκάλη της Εκκλησίας, ή αφού επέδειξε την ίδια ανοχή στον πρωθυπουργό, που δεν απέπεμψε την βουλευτή της Καστοριάς Μαρία Αντωνίου, που διακωμώδησε την Θεία Κοινωνία προσποιουμένη, ότι μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων από το γουδί (δισκοπότηρο) το οποίο κρατούσε ο άλλος βουλευτής της Καστοριάς Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, ο οποίος διακωμωδούσε τα όσια και τα ιερά της Θρησκείας μας. Μήτε ο ένας απέπεμψε την μία ούτε ο άλλος τον έτερο! Και οι δύο ευφρόνως εγένοντο αποδεκτοί από την Ιερά Επιστασία...