Καθηγητής που τα επισκέφθηκε καταγράφει την εμπειρία του

Τα Γιάννενα δίνουν στον επισκέπτη την εντύπωση μιας «γερασμένης» πόλης!

Σκουπίδια, άκοπα χόρτα, άχαρη δόμηση, πεζοδρόμια - παγίδες δημιουργούν μία αρνητική εικόνα για την πρωτεύουσα της Ηπείρου • Προβληματίζει το υψηλό  κόστος του ταξιδιού μέσω Ιόνιας…

• Τι εντυπώσεις να αποκομίζουν άραγε όσοι επισκέπτονται τα Γιάννενα πρώτη φορά ή έστω έπειτα από πολλά χρόνια, για την πόλη, τους ανθρώπους της, αλλά και για το ίδιο το ταξίδι που έχει πια αλλάξει με τους νέους αυτοκινητόδρομους;
Ακούγοντας κανείς έναν μη τακτικό επισκέπτη μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα για τα καλώς καμωμένα αλλά και τα μειονεκτήματα της πρωτεύουσας της Ηπείρου, καθώς και οι δύο αυτές όψεις «φιλτράρονται» διαφορετικά από εμάς, τους μόνιμους κατοίκους της, αν και όλοι λίγο – πολύ βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας και αντιδρούμε ανάλογα!
Από αυτή την άποψη ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει επιστολή που έστειλε στον «Π.Λ.» πρόσφατος επισκέπτης των Ιωαννίνων, ο οποίος σχολιάζει θετικά και αρνητικά το ταξίδι προς την Ήπειρο μέσω Ιόνιας Οδού, ενώ καυτηριάζει με γλαφυρό τρόπο εικόνες και προβλήματα που συνάντησε με την οικογένειά του στην πόλη, χωρίς να παραλείπει και όσα θετικά του έκαναν εντύπωση, με σημαντικότερο όλων το Μουσείο Π. Βρέλλη!
Με αφορμή συνέδριο
Τριήμερη οικογενειακή επίσκεψη στα Γιάννενα έκανε ο Δρ Γεώργιος Μούρτος,  πρ. ενωμοτάρχης Χωροφυλακής, επίτιμος Καθηγητής Στρατηγικής στο Πανεπιστήμιο Plymouth Μεγ. Βρετανίας, συνεργάτης στο παρελθόν του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου για θέματα εκκλησιαστικής διπλωματίας, με αφορμή την παρακολούθηση ιατρικού συνεδρίου από τη σύζυγό του. Ο ίδιος, εξάλλου, αναφέρει ότι έχει ρίζες από την Ήπειρο.
«Την πόλη την είχα επισκεφτεί ως μαθητής κάποιες δεκαετίες πριν και οι θύμισες ήταν ελάχιστες. Έτσι, το κοντέρ της μνήμης είχε μηδενιστεί και η καταγραφή ξεκίνησε από την αρχή. Στη μνήμη μου η Ήπειρος είχε εντυπωθεί ως περιοχή άγριας φυσικής ομορφιάς, που αποτυπώνεται στη μουσική της με τον πονεμένο λόγο και τον λεβέντικο χορευτικό ρυθμό. Μια περιοχή αρνητικής πρωτιάς, ως η φτωχότερη περιφέρεια της ΕΕ, πριν τουλάχιστον τη μαζική διεύρυνσή της προς Ανατολάς», τονίζει ξεκινώντας την επιστολή του.
Ακριβή μου Ιόνια…
Πιο άνετο το ταξίδι προς την Ήπειρο μέσω της Ιόνιας Οδού αλλά και πολύ ακριβό, όπως διαπίστωσε ο κ. Μούρτος. Γράφει χαρακτηριστικά: «Αφετηρία του ταξιδιού μου, το αθηναιοκεντρικό κράτος. Μέχρι την Πάτρα, η οδήγηση ήταν ταχύτατη με ανώτατο νόμιμο όριο τα 130 χλμ, παρότι ο δρόμος είναι ελικοειδής, διασχίζει κατοικημένες περιοχές και η κυκλοφορία ιδιαίτερα επιβαρυμένη με τα πολυάριθμα οχήματα βαρέως κυβισμού. Μετά τη γέφυρα του Ρίου, η κυκλοφοριακή ροή μειώνεται δραστικά, ο δρόμος είναι κλειστός, ακολουθεί μεγάλες ευθείες αποστάσεις χωρίς τούνελ και έχει όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές. Αλλά… φευ! Το όριο ταχύτητας γίνεται κυμαινόμενο: 80, 100, 110, με ξαφνικές μεταπτώσεις στα 60 χλμ λόγω αόρατων έργων. Οι εναλλαγές γίνονται τόσο συχνές που είναι ανθρωπίνως αδύνατον να τις συγκρατεί στη μνήμη του ο οδηγός. Και εκεί που οδηγείς μέσα στην κυκλοφοριακή μοναξιά, εμφανίζεται ο «νόμος» με το «ταχύμετρο» επ΄ ώμου, ωσάν να κυνηγά αυτόν που τόλμησε να κατευθυνθεί στον ηπειρώτικο προορισμό του. Το ίδιο σκηνικό και στην επιστροφή.
Εκτός από την αύξηση των αλλοπρόσαλλων πινακίδων ταχύτητας, μια πρόσθετη τιμωρία περιμένει τον ταξιδιώτη που κατευθύνεται σε μια από τις φτωχότερες περιοχές της Ε.Ε.. Η αύξηση των διοδίων, σε αριθμό και χρηματική αξία. Για το βραχύτερο σκέλος της διαδρομής που καλύπτει την απόσταση Ρίο - Ιωάννινα, τα διόδια είναι ισάριθμα με αυτά του πρώτου σκέλους Αθήνα έως Ρίο, ήτοι δέκα συνολικά. Ωστόσο, το κόστος της βραχύτερης απόστασης εκτοξεύεται στα 25,90 ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της γέφυρας του Ρίου, επί του συνολικού 37,50 ευρώ για όλη τη διαδρομή».
Όπως σημειώνει με έμφαση, «το μήνυμα προς τον αμέριμνο ταξιδιώτη είναι έκδηλο. Το κράτος υπό τη μορφή των φορέων του, όπως η αστυνομία, τον κοιτά βλοσυρά και τον κατσαδιάζει για την επιλογή του: Γιατί τολμάς να επιλέξεις την Ήπειρο και όχι εναλλακτικό, φθηνότερο και με ταχύτερη πρόσβαση προορισμό;»
«Γερασμένη» πόλη!..
Ερχόμενος στα όσα αντίκρισαν ο ίδιος και η οικογένειά του επί ένα τριήμερο στα Γιάννενα, ο Δρ. Γεώργιος Μούρτος καυτηριάζει, με τον δικό του τρόπο, προβλήματα που όλοι λίγο – πολύ γνωρίζουμε και ο «Π.Λ.» έχει επισημάνει επανειλημμένα.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «η ελπίδα ολόκληρης της οικογένειας ήταν ότι η πόλη των Ιωαννίνων θα μας αποζημίωνε. Αλλά και πάλι διαψευστήκαμε. Η πρώτη και δυνατότερη εντύπωση ήταν ότι πρόκειται για «γερασμένη» πόλη. Το σκουπίδι, το χορτάρι, η άχαρη δόμηση, τα πεζοδρόμια παγίδες με ανασηκωμένες πλάκες, μας συντρόφευαν μόνιμα σε κάθε μας έξοδο. Προσπαθήσαμε να βρούμε ένα τουριστικό φυλλάδιο αλλά εις μάτην. Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις αράδες με βασανίζει η εξής απορία: πόσο άραγε κοστίζει το περιστασιακό πλύσιμο των κεντρικών δρόμων και πεζοδρομίων, όπου διακινούνται χιλιάδες πολίτες, καθώς και η ανακατασκευή του παραλίμνιου ποδηλατοδρόμου και πεζόδρομου; Δυστυχώς, η παλίρροια του «εκσυγχρονισμού και της προόδου», σάρωσε αρχοντικές συμπεριφορές του παρελθόντος που συνοψίζονται στη λαϊκή ρήση: η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά».
Ο γράφων βρήκε πάντως και μια… γιαννιώτικη ηλιαχτίδα! Eίναι «η παρακαταθήκη ενός ανιδιοτελή οραματιστή που ενσαρκώθηκε στο ίδρυμά του: το μουσείο Βρέλλη», όπως τονίζει χαρακτηριστικά.
Καταλήγει δε με μία πρόταση που διατυπώνει προς τον Περιφερειάρχη: «Παραχωρείστε από μία υδροφόρα στους δημάρχους των πρωτευουσών νομών για να προβαίνουν στο πλύσιμο των κεντρικών δρόμων και αξιώστε ΤΩΡΑ την αύξηση των ορίων ταχύτητας στα 130 χλμ. και την απόσυρση της αστυνομίας από την εθνική οδό ώστε να επικεντρωθεί σε καθήκοντα προστασίας και όχι τιμωρίας του πολίτη»!