Αποκλειστική συνέντευξη της Μαρίας Φαραντούρη  στον «Π.Λ.»

«Οι νέες γενιές αργά ή γρήγορα θα δώσουν το δικό τους στίγμα…»

Μιλάει με αφορμή τη συναυλία της στα Γιάννενα με την Έλλη Πασπαλά

FARANTOYRI MARIA

• Μπορεί η παγκοσμιοποίηση και η κρίση να έχουν ισοπεδώσει τα πράγματα και η παρακμή να είναι σήμερα εμφανής σε όλους τους τομείς και στην πολιτική φυσικά, όμως ελπίδα υπάρχει και μοχλός της είναι οι νέες γενιές που αργά ή γρήγορα θα δώσουν το δικό τους στίγμα!
Αυτό τονίζει η Μαρία Φαραντούρη σε αποκλειστική συνέντευξή της στον «Π.Λ.», με αφορμή τη συναυλία που θα δώσει την ερχόμενη Δευτέρα παρέα με την Έλλη Πασπαλά στο Πνευματικό Κέντρο Ιωαννίνων. Η σπουδαία ερμηνεύτρια με τη μακρά πορεία στο ελληνικό και διεθνές πεντάγραμμο, μούσα επί δεκαετίες του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη, μιλάει ακόμα για  το πολιτικό τραγούδι που κάποτε μπορούσε να συνεγείρει πλήθη, για τους σημερινούς μουσικούς δημιουργούς αλλά και για το τι συγκινεί την ίδια ως ακροάτρια.
Η συνέντευξη
- κ. Φαραντούρη πώς προέκυψε η μουσική σας συνεύρεση με την Έλλη Πασπαλά και τι μπορεί να συνδέει δύο ερμηνεύτριες με διαφορετική αφετηρία και πορεία;
Με την Έλλη είμαστε φίλες χρόνια, γνωριστήκαμε στην Αμερική ακόμα, πριν έρθει στην Ελλάδα. Η Έλλη είναι μια εξαιρετική ερμηνεύτρια του έντεχνου τραγουδιού, ελληνικού και ξένου και στην σκηνή ταιριάζουμε σαν χημεία και σαν ρεπερτόριο. Υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν μια εκλεκτική καλλιτεχνική συγγένεια, αυτό συμβαίνει σε μένα και την Έλλη Πασπαλά.
-Τι θα ακούσουμε στην κοινή σας συναυλία στο Πνευματικό Κέντρο Ιωαννίνων;
Από Θεοδωράκη – Χατζιδάκι μέχρι Σαββόπουλο, Ξαρχάκο, Λοΐζο, Ρεμπούτσικα κι άλλους, αλλά και μια επιλογή από ξένες μπαλάντες. Ένα πρόγραμμα που έχει ιδιαιτερότητες και απαιτήσεις και δεν συναντάται συχνά.  
-Πόσο δύσκολη ως διαδικασία μπορεί να είναι το στήσιμο ενός μουσικού προγράμματος για έναν καλλιτέχνη με τόσο μεγάλη μουσική «προίκα» όπως είστε εσείς;
Εξαρτάται από την συναυλία. Κάθε συναυλία έχει δικές της απαιτήσεις και δικό της άξονα τραγουδιών. Το «Τραγούδι κύκλους κάνει» είναι μια συναυλία που συνδυάζει τις φωνές μας, το πρόγραμμα και τους δύο εξαίρετους μουσικούς, τον Τάκη Φαραζή στο πιάνο και τον David Lynch στα πνευστά.
-Ως ακροάτρια η ίδια, τι είδους μουσική ακούτε σήμερα; Τι συγκινεί τις αισθήσεις σας;
Παρακολουθώ όλα τα είδη μουσικής και την εξέλιξή τους, ιδιαίτερα αγαπώ την τζαζ και τις διαστάσεις που δίνει στις φωνητικές ερμηνείες. Επηρεάστηκα από την συνεργασία μου με τον Charles Lloyd και τις συναυλίες που δίναμε μαζί στην Αμερική και την Ευρώπη. Το cd με το κονσέρτο μας στο Ηρώδειο είχε πολύ μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό και αυτό με χαροποίησε γιατί περιέχει ελληνικά ακούσματα σε μια τζαζ εκδοχή.
-Καλοί ερμηνευτές υπάρχουν και στις μέρες μας. Καλοί συνθέτες, αντίστοιχοι εκείνων των μεγάλων δημιουργών του παρελθόντος, υπάρχουν;
Υπάρχουν πολλοί νέοι συνθέτες με ταλέντο και προσωπικότητα, αλλά βέβαια έχουν αλλάξει οι συνθήκες παραγωγής και διάθεσης των τραγουδιών και βέβαια λείπει το βάθος και η έκταση των Χατζιδάκι - Θεοδωράκη που είναι ένας ολόκληρος μουσικός κόσμος με διαχρονική αξία.
-Yπάρχει κάτι που δεν το έχετε κάνει ακόμα ως καλλιτέχνης, ένα… απωθημένο ή είστε χορτάτη από την καριέρα σας;
Ένας καλλιτέχνης πάντα ενδιαφέρεται, πάντα ψάχνει το καινούργιο, το διαφορετικό, η καλλιτεχνική ανησυχία και η δημιουργία είναι σύμφυτη με την ζωή μου. 
-Εσείς καθιερωθήκατε ως κατεξοχήν ερμηνεύτρια του πολιτικού τραγουδιού. Σήμερα υπάρχει πολιτικό τραγούδι; Η μουσική μπορεί στην εποχή μας να στείλει μηνύματα και να συνεγείρει τα πλήθη;
Σήμερα έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή που το συλλογικό αντικαταστάθηκε από το ατομικό, το ιδιωτικό. Το πολιτικό τραγούδι αναδείχθηκε και διακρίθηκε σε στιγμές ανάτασης και αγώνων του λαού μας. Σήμερα έχουν αλλάξει οι προϋποθέσεις, όχι μόνο εδώ αλλά και αλλού.
-Yπήρξατε και βουλευτής για κάποια χρόνια και φαντάζομαι ότι παραμένετε πολιτικοποιημένη! Πώς βλέπετε την κατάσταση στη χώρα σήμερα; Υπάρχει ελπίδα για το μέλλον;
Ελπίδα πάντα υπάρχει, αλλά η παγκοσμιοποίηση και η κρίση έχουν ισοπεδώσει τα πράγματα και μάλιστα προς τα κάτω. Είναι εμφανή τα στοιχεία παρακμής σε όλους τους τομείς και βεβαίως και στην πολιτική. Η ελπίδα παρ’ όλα αυτά παραμένει και αφορά τις νέες γενιές που μέσα από δυσκολίες θα δώσουν αργά ή γρήγορα το δικό τους στίγμα και το δικό τους όραμα.