Στο «Μετέωρο» της Ηπείρου εορτάστηκε ο Άγιος Μηνάς

• Στο «Μετέωρο» της Θεσπρωτίας, το Μοναστήρι του Αγίου Μηνά, που «κρέμεται» πάνω σε βράχο του χωριού Κοκκινολιθάρι, εορτάστηκε η μνήμη του Μεγαλομάρτυρα.
Οι ακολουθίες, παραμονή και ανήμερα, τελέστηκαν από τη συνοδεία της Μονής Γηρομερίου, όπου υπάγεται ως μετόχι.
Μάλιστα για λόγους τήρησης των μέτρων κατά του κορωνοϊού η θεία λειτουργία έγινε υπαίθρια, από τον αρχιμανδρίτη π. Σεραφείμ, ενώ στο ψαλτήρι ήταν ο ηγούμενος της Μονής Γηρομερίου π. Μεθόδιος και συμπροσευχόμενος ο αρχιμανδρίτης π. Αλέξιος.
Στο κήρυγμά του ο π. Σεραφείμ αναφέρθηκε στο βίο του αγίου Μηνά, ο οποίος με τα θαύματά του, μας ανοίγει τα μάτια.
Η ιστορία της Μονής…
Η ιστορία του Μοναστηριού χάνεται στα βάθη των αιώνων και καλύπτεται με ένα μεγάλο πλήθος θρύλων και παραδόσεων, που διατηρήθηκαν από γενιά σε γενιά ως τις μέρες μας.
Λέγεται, ότι η αρχική του ονομασία ήταν Εικονολιθάρι, επειδή κάποτε – άδηλο πότε – βρέθηκε η εικόνα του Αγίου Μηνά επάνω στον βράχο και κατόπιν κτίστηκε ο Ναός στο όνομα του Αγίου.
Άλλη εκδοχή λέει ότι ο βράχος όπου βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Μηνά βρισκόταν κάπου ψηλότερα. Κάποτε κύλισε από την αρχική του θέση και στάθηκε στο μέρος που είναι τώρα, με τα κτίσματα επάνω του, χωρίς να πάθει τίποτε.
Παραλλαγή της αναφέρει, ότι όλος ο τόπος γύρω από τον Άγιο Μηνά, βούλιαξε κάποτε και έμεινε μόνο ο βράχος να ορθώνεται, με το Ναό στην κορυφή του.
Τα ιστορικά στοιχεία που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα, μας πληροφορούν ότι ο Άγιος Μηνάς ήταν ένα από τα παλαιότερα Μετόχια, δηλαδή ανήκε στην δικαιοδοσία της, της Μονής Γηρομερίου, τουλάχιστον από το 1667, όπως αποδεικνύεται από πατριαρχικό σιγίλιο.
Αποτελούσε σημαντικό προσκύνημα για τους κατοίκους της περιοχής, καθώς είχε περιβληθεί από νωρίς με τη φήμη των θαυμάτων, τα οποία οι κάτοικοι διηγούνται μέχρι σήμερα με περισσή ευλάβεια.

π. ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ