ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ: Ναΐσκος της Παναγίας στην «κουφάλα» ενός πλατάνου…

• Εκεί όπου η φύση κάνει το «θαύμα» της! H Παναγία η Πλατανιώτισσα στην Κρυσταλλοπηγή Παραμυθιάς (φωτό), oι 12 κορμοί στη στέγη της Αγίας Θεοδώρας στην Βάστα Μεγαλόπολης και η κοκορεβυθιά στη σκεπή του Αϊ Λια στα Καλάβρυτα, είναι μερικά από τα θαύματα της φύσης.
Τη δική της Παναγιά Πλατανιώτισσα (όπως και στην περιοχή των Καλαβρύτων) έχει και η Κρυσταλλοπηγή Παραμυθιάς.
Ο «πλάτανος του αράπη», όπως τον λένε οι ντόπιοι, είναι συνδεδεμένος με την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού εκεί έστησαν ενέδρα οι κάτοικοι σε Γερμανούς στρατιώτες. Χρόνια μετά την Κατοχή μετανάστες, που κατέφυγαν στο κοίλωμά του άναψαν φωτιά για να ζεσταθούν και λίγο έλειψε να κάψουν το δέντρο. Τελικά πέρασε στην προστασία των κατοίκων, οι οποίοι έφτιαξαν δίπλα και ένα εκκλησάκι..
Απ' αυτό το ταπεινό εκκλησάκι περνούν πολλοί πιστοί και ανάβουν ένα κεράκι. Σκύβοντας κανείς, εισέρχεται στο εσωτερικό του, διαπιστώνοντας έκπληκτος, ότι υπάρχει, λόγω της φυσικής μορφολογίας, δομή κανονικού ναού, που ενισχύουν οι πολλές εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και αγίων.
Και δέονται στην Παναγία να τους στηρίζει να ξεπεράσουν τις αναθυμιάσεις των βασάνων και της απαισιοδοξίας.
Δεν έχει πολλά χρόνια, που δημιουργήθηκε αυτό το εκκλησάκι, της «Παναγίας της Πλατανιώτισσας», όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι.
Υπεραιωνόβιος ο πλάτανος, με ιστορική αξία, αφού εκεί έγινε ενέδρα στους Γερμανούς κατά την Κατοχή.
Στα «σωθικά» του, στήθηκε ένα παρακλητικό και ευχαριστήριο ταυτόχρονα προς την Παναγία πνευματικό μετερίζι. Αυτό το εκκλησάκι είναι οδοδείκτης. Μας δείχνει, ζεστά, προσωπικά, ότι πρέπει να σκεφτούμε πόσο μικρή και αβέβαιη και στη σημασία της και στη διάρκειά της είναι η ανθρώπινη ζωή, αφού με αυτή δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε, να αδράξουμε όσα μεγάλα και ψηλά ποθεί η ψυχή μας.
Αυτή την ευκαιρία για τα μεγάλα και τα ψηλά, που ποθεί η ψυχή, μας της δίνει η Παναγία. Η Θεοτόκος, όπου και αν τη βάλουμε, ακόμα και στην κουφάλα ενός πλατάνου, ακτινοβολεί, ευεργετεί, αναγεννά.
Και από εκεί, δίνει τη μαρτυρία, μέσα στην κοσμική μέθη και την ηθική υπνηλία, ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού.
Ο Σωτήρας, ο μοναδικός Σωτήρας του κόσμου. Ότι κρατάμε θησαυρό στα χέρια μας: Την πίστη μας, που είναι το καύχημά μας, που είναι η αντίστασή μας στα «σκύβαλα».
Ότι η φωνή της πρέπει να μας ηλεκτρίσει, δεν είναι σωστό και ωφέλιμο να μένουμε ανενέργητοι. Καιρός πια να στηριχθούμε στην αιώνια και λυτρωτική ηθική της Παναγίας μας. Τότε θα είμαστε απτόητοι μπροστά στις ασθένειες και τις δοκιμασίες.
Τότε θα γνωρίσουμε την αληθινή ισχύ μας. Τότε θα ζούμε γεμάτοι με την ελπίδα της καθάριας ζωής.
Έτσι θα γίνουμε άφοβοι μπροστά στις αδικίες των ανθρώπων, αλλά και άφοβοι μπροστά στο θάνατο.
Τότε, με τη βοήθεια της Παναγίας, θα είμαστε, πραγματικά ελεύθεροι.Ας είναι διαρκής επιθυμία και προσπάθειά μας να μεταδίδουμε την πνοή Της και στους εαυτούς μας και στο περιβάλλον μας.
Μέσα σ’ αυτό το εκκλησάκι αντιλαμβάνεται κανείς, αν και στριμωγμένος, ότι υπάρχει και Εκείνος. Ο Χριστός. Όχι μόνο ως υπόδειγμα, αλλά και για να μας βοηθάει για την υπερπήδηση κάθε εμποδίου. Και παίρνει το χαρούμενο μήνυμα: «Μεθ’ ημών ο Θεός. Είναι κοντά μας. Είναι πάντα κοντά μας.
Το ατύχημά μας είναι ότι λησμονούμε την παρήγορη αυτή πραγματικότητα. Αν κατορθώναμε, μέσα και σ’ αυτό το εκκλησάκι, να συνειδητοποιήσουμε την συνεχή παρουσία του Θεού, θα ήμασταν πολύ διαφορετικοί απ’ ό,τι είμαστε. Θα ήμασταν άνθρωποι ήρεμοι, ειρηνικοί, ισορροπημένοι, ευτυχισμένοι. Είναι άλλο εντελώς πράγμα να πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού και άλλο να αισθανόμαστε κοντά μας την παρουσία Του. Άλλο είναι να πιστεύουμε, πως υπάρχει Θεός και εντελώς άλλο είναι να αισθανόμαστε, ότι είναι «μεθ’ ημών ο Θεός».
π. ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ