Η Σκάλα της Βίτσας, ένα σπουδαίο έργο για την περιοχή του Ζαγορίου

• Επετειακή εκδήλωση για την Σκάλα της Βίτσας που συμπληρώνει φέτος 150 χρόνια ζωής πραγματοποιήθηκε από το Κληροδότημα «Αγγελικής Παπάζογλου», στον αύλειο χώρο του παλιού δημοτικού σχολείου στη Βίτσα.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Δήμαρχος Ζαγορίου Βασίλης Σπύρου, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας Γαβριήλ Παπαναστασίου, ο Ακαδημαϊκός Παναγιώτης Βοκοτόπουλος, ενώ παραβρέθηκαν μέλη της Διοικητικής Επιτροπής και στελέχη του Κληροδοτήματος, ο Τοπικός Εκπρόσωπος Βίτσας Στάθης Βασδέκης, εκπρόσωποι τοπικών φορέων, κάτοικοι και επισκέπτες.

Μεγάλη προσφορά
Η Σκάλα της Βίτσας κατασκευάστηκε το 1868 με χρήματα που διέθεσε η Αγγελική Παπάζογλου και ήταν ένα αναγκαίο έργο για την περιοχή, αφού ένωνε και ενώνει και σήμερα για διαφορετική χρήση, τη Βίτσα με το Κουκούλι και στη διαδρομή διέρχεται και από το πέτρινο γεφύρι του Μίσιου.
Στην εκδήλωση που προλόγισε ο πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής του Κληροδοτήματος Ιωάννης Παππάς, αναδείχθηκε η συνολική προσφορά της μεγάλης ευεργέτιδας του χωριού, αλλά και των Ιωαννίνων, από τους ομιλητές, Αναστάσιο Παπασταύρο, αρχιτέκτονα και πρώην Δήμαρχο Ιωαννίνων, συγγραφέα του βιβλίου «Αγγελική Παπάζογλου, μια ξεχωριστή περίπτωση» και τον επίσης αρχιτέκτονα και επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργο Σμύρη. Επισημάνθηκε δε ο ρόλος και η διαχρονική αξία του έργου αυτό της Σκάλας του 19ου αιώνα, αλλά και ορισμένες άγνωστες πτυχές της ζωής και της προσφοράς της Αγγελικής Παπάζογλου.

Οι ομιλίες
Ο Τ. Παπασταύρος αναφερόμενος στον σύζυγο της Αγγελικής Παπάζογλου, Αλέξιο σημείωσε με νόημα ότι ήταν έμπορος, «αλλά εμπόριο δεν έκανε» και πεθαίνοντας της άφησε μεγάλη περιουσία.
Αν και η ευεργέτιδα δεν έκανε δικά της παιδιά, τα αγαπούσε πολύ και μερίμνησε για αυτά και μέσω της διαθήκης της προικοδοτώντας άπορες κορασίδες, ενώ είχε ως όρο στη διαθήκη να τελείται δυο φορές το χρόνο Αρχιερατικό μνημόσυνο για να σβηστούν, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Παπασταύρος, οι αμαρτίες του συζύγου της.
«Συγχαίρω όλους, όσους είχαν την ιδέα να τιμήσουν μια ευεργέτιδα του τόπου μας, διότι παρά πολλοί ευεργέτες ξεχάστηκαν και πέρασαν όχι στην αθανασία, στη λησμοσύνη», κατέληξε ο κ. Παπασταύρος.
Σε τεχνικά-κατασκευαστικά στοιχεία της Σκάλας, στο ρόλο του έργου τότε και σήμερα, αλλά και στη σημασία των δωρεών αυτών για τις κοινωνίες εκείνης της εποχής, αναφέρθηκε ο επίκ. καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργος Σμύρης, τονίζοντας πως «η διάσωση και συντήρηση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς δεν αποτελεί επιδερμικό φαινόμενο της εποχής μας, αλλά ανάγκη της ανθρώπινης ύπαρξης».