Ο μονόλογος «O πατέρας του Άμλετ» δίνει σάρκα και οστά στο έργο του Σαίξπηρ

• Μπορεί ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης να αγαπήθηκε από το ευρύ κοινό για τους κωμικούς ρόλους που έχει υποδυθεί με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ωστόσο, ο θεατρικός μονόλογός του στην παράσταση «O πατέρας του Άμλετ», ήταν μια μεγάλη πρόκληση για τον ίδιο, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στον «Πρωινό Λόγο», με αφορμή την παράσταση που παρουσιάζεται και σήμερα, στο θέατρο «Έκφραση».
Πρόκειται για το πρώτο θεατρικό έργο του Μάνου Ελευθερίου, σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Γκόνη, με τον δημοφιλή ηθοποιό να γίνεται η φωνή του επιβλητικού και μελαγχολικού πατέρα του Άμλετ, που μας μεταφέρει στον κόσμο του, για να μας θυμίσει εντέλει πως ο Άμλετ είμαστε εμείς.
Η συνέντευξη
• Κύριε Χατζηπαναγιώτη, πώς είναι η εμπειρία της «συνάντησής» σας με τον πατέρα του Άμλετ και πώς σκιαγραφείται αυτός μέσα από την παράσταση;
- Είναι μια σπουδαία εμπειρία για μένα η συνάντησή μου μ’ αυτό το κείμενο. Ένα σπουδαίο κείμενο του σημαντικότερου ίσως, εν ζωή, Έλληνα ποιητή, του Μάνου  Ελευθερίου. Ο Μάνος δίνει σάρκα και οστά σ’ ένα πρόσωπο που στο πρωτότυπο έργο του Σαίξπηρ, είναι ένας σχεδόν βουβός ρόλος. Παρ’ όλα αυτά πολύ σημαντικός, γιατί αυτός κινεί όλο το έργο. Ο Ελευθερίου έχει πάθος μεγάλο με τον Άμλετ. Δημιουργεί λοιπόν την ευκαιρία να μιλήσει μέσα από αυτό το πρόσωπο για όλα τα θέματα που τον απασχολούν, εφ’ όλης της ύλης. Πηδάει μ’ ένα μοναδικό τρόπο από το διαχρονικό στο σημερινό και με λόγο ποιητικό, αιχμηρό και μεστό μας ταξιδεύει  και μας συγκινεί...
• Tι σας έκανε να δεχθείτε τον συγκεκριμένο ρόλο; Το είδατε ως πρόκληση ή ήταν κάτι άλλο;
- Όταν μου έστειλε ο Θοδωρής Γκόνης το κείμενο, το διάβασα και πολύ γρήγορα αποφάσισα ότι αυτό θα είναι το επόμενο πράγμα που θα κάνω στο θέατρο. Με συγκίνησε βαθύτατα, ήθελα πολύ να αρθρώσω αυτό το λόγο επί σκηνής, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα και τη μεγάλη υποκριτική δυσκολία του εγχειρήματος. Αλλά αυτό δεν ήταν ανασταλτικός παράγων, ήταν μια πρόκληση μεγάλη για μένα. Ήξερα ότι μπορεί να κερδίσω πολλές πίστες μέσα από αυτό!
• Πρόκειται για έναν δραματικό μονόλογο. Ωστόσο, σας έχουμε συνηθίσει ως κωμικό ηθοποιό. Πώς έγινε αυτή η… μεταστροφή;
- Είναι αλήθεια ότι στην κωμωδία έχω κερδίσει μεγάλες αγάπες. Οι άνθρωποι όμως που με αγαπούν και με παρακολουθούν γνωρίζουν καλά ότι δεν θέλω να εγκλωβίζομαι σε στερεότυπα κωμικός -δραματικός κλπ. Αυτό που θέλω, είναι να είμαι ένας καλός ηθοποιός και δουλεύω πολύ σκληρά γι’ αυτό. Άλλωστε μη ξεχνάτε ότι η μοναδική φορά που ήμουν υποψήφιος για κρατικό βραβείο ερμηνείας Α’ αντρικού ρόλου, ήταν ένας ακραιφνώς δραματικός ρόλος στην ταινία του Λάκη Παπαστάθη «Ταξίδι στη Μυτιλήνη». Ήταν μια δουλειά υπέροχη κι ευχαριστώ για άλλη μια φορά τον υπέροχο Λάκη για την ευκαιρία που μου έδωσε και για τον τρόπο που δουλέψαμε.
• Έρχεστε αρκετά συχνά με δουλειές στην περιφέρεια. Τι άποψη έχετε σχηματίσει για το θεατρόφιλο κοινό της, σε σύγκριση μάλιστα με εκείνο της Αθήνας;
- Μου αρέσει πολύ να έρχομαι σε επαφή με το κοινό της περιφέρειας. Ένα κοινό που διψάει για καλές δουλειές κι έχει πολύ λιγότερες ευκαιρίες, από έναν θεατή που μένει στο κέντρο.
• Πώς είναι τα πράγματα σήμερα στο Θέατρο με την κρίση που βιώνουμε ως χώρα και τι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια στο χώρο;
- Όπως παντού έτσι και το θέατρο βιώνει με πολύ σκληρό τρόπο την κρίση της εποχής. Το κοινό περιορίστηκε δραματικά, το εισιτήριο έπεσε κατακόρυφα και τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και χειρότερα, όπως παντού άλλωστε. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα σταματήσει αυτή η κατρακύλα. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παλεύουμε να κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται τη δουλειά μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος...
• Υπάρχει κάτι που σας ανησυχεί ή ακόμα που σας τρομάζει;
- Ζούμε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας και της Ελλάδας ειδικότερα. Για πολλά ανησυχώ. Με τρομάζει η αγραμματοσύνη, η απληστία των ανθρώπων. Οι  στρατιές «των προσφύγων και των πεινασμένων», όπως λέει κάποια στιγμή ο πατέρας του Άμλετ δεν μπορεί να σε αφήνουν αδιάφορο. Κάτι ζέχνει πολύ άσχημα κι όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης. Με τρομάζουν πολύ τα στερεότυπα και οι παγιωμένες απόψεις, που δεν μας αφήνουν να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας, πέρα από ιδεολογίες που έχουν καταντήσει ιδεοληψίες...

* * *

«Ο Πατέρας του Άμλετ» με τον Χρ. Χατζηπαναγιώτη
• Το πρώτο θεατρικό έργο του Μάνου Ελευθερίου, ο δραματικός μονόλογος με τίτλο «Ο πατέρας του Άμλετ», θα ανεβεί και σήμερα, Τρίτη, στο Θέατρο Έκφραση (Αραβαντινού 14). Η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Γκόνη, ενώ τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει ο δημοφιλής ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ο οποίος γίνεται η φωνή του επιβλητικού και μελαγχολικού πατέρα του Άμλετ και μας μεταφέρει στον κόσμο του, για να μας θυμίσει πως ο Άμλετ είμαστε εμείς.
* Τα εισιτήρια κοστίζουν 8 ευρώ φοιτητικό και ανέργων και 13 ευρώ στο ταμείο.