Μεγάλοι Ζαγορίσιοι βγήκαν επιτέλους από τη… λήθη!

➤ Γράφει η ΕΛΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ-ΔΟΥΒΛΗ

Κύριε Διευθυντά,
Και ξαφνικά η ψυχρή και τυπική αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ζαγορίου άλλαξε όψη. Τόσο που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλο τόπο κι άλλο χρόνο. Αιτία η τοποθέτηση στους χώρους του δεκαοχτώ πορτραίτων επιφανών Ζαγορίσιων προσωπικοτήτων, που στο πέρασμα του χρόνου διακρίθηκαν κι άφησαν έργο σπουδαίο και μεγάλο, χάρις στην πρωτοβουλία και την ευαισθησία του αντιδημάρχου πολιτισμού και τουρισμού κ. Ιωάννη Τσαπάρη.
Πρόκειται για τους Μιχαήλ Αναγνωστόπουλο από το Πάπιγκο, Μεθόδιο Ανθρακίτη από την Καμνιά (Ανθρακίτη), Νεόφυτο Δούκα και Ιωάννη Λαμπρίδη από τα Άνω Πεδινά, Γεώργιο και Μάνθο Ριζάρη από το Μονοδένδρι, Σίμωνα Σίνα από το Σκαμνέλι, Αναστάσιο Τσούφλη από το Τσεπέλοβο, Ευστάθιο Σκάρπα Βράνο Βουζάνη και Λέανδρο Βρανούση από το Γρεβενίτι, Γεώργιο Γεννάδιο από τα Δολιανά, Κων/νο Γκωλέτση από τους Ασπραγγέλους, Νικόλαο Ζωΐδη από τη Δόλιανη, Νούτσο Καραμεσίνη και Πασχάλη Παύλο από το Καπέσοβο, Κων/νο Λαζαρίδη απ’ το Κουκούλι, Ιωάννη Σαραλή απ’ την Αρίστη.
Και επιλέχτηκαν αυτοί και πολλοί άλλοι εξέχοντες Ζαγορίσιοι που καρτερούν, για την ευεργεσία, την λογιοσύνη, την ενασχόλησή τους με τις επιστήμες, τα γράμματα, το εμπόριο, καθώς έγιναν γνωστοί όχι μόνο στην πατρίδα τους, αλλά και ευρύτερα.
Μέχρι τώρα έμεναν θαμμένοι στη λήθη σιωπηλοί και σχεδόν άγνωστοι και μόνο οι προτομές που έστησε η φιλογενία μερικών ευαίσθητων σε κάθε χώρο μαρτυρούσαν την ύπαρξη και την προσφορά τους χωρίς καλά – καλά να το γνωρίζουν οι πολλοί.
Και είναι απορίας άξιο, πώς δεν βρέθηκε κανείς μια ζωή από τους υπεύθυνους να δώσει μια τιμητική θέση στις εξέχουσες αυτές μορφές, αφού συνηθίζεται οι αίθουσες των Σχολείων, των ιδρυμάτων, των Δήμων να κοσμούν τους τοίχους με τις προσωπογραφίες επιφανών ανδρών και γυναικών που επιβάλλονται με την αρχοντιά της ψυχής, την ευεργεσία, την αγνή και άδολη αγάπη για τον τόπο, τη φιλοπατρία γενικά.
Από τώρα και στο εξής θα στολίζουν και το δικό μας Δημαρχείο και το χρωστάμε στο μεράκι ενός νέου άντρα που σκέφτηκε κι αποφάσισε να κάνει το αυτονόητο, το πρέπον, το καθήκον σ’ ένα τόπο που δημιούργησε μοναδικό πολιτισμό έτσι για να μην ξεχνάμε «τι είχαμε, τι έχουμε και τι μας πρέπει».
Στο εξής οι ψυχές τους νοερά θα παραστέκουν, θα νουθετούν, θα δείχνουν το δρόμο, θα διδάσκουν, αλλά και θα ελέγχουν με τη σιωπηλή παρουσία τους, την ευθύνη και την ανιδιοτέλεια σε κάθε πράξη και απόφαση των υπευθύνων.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια και κάθε έπαινος, όσο και ευχαριστίες στον κ. Τσαπάρη που συνέλαβε την ιδέα αλλά και κουράστηκε να την υλοποιήσει με κόπο και θυσίες και κόστος μέσω της πάντοτε εύσπλαχνης Ριζαρείου Σχολής. Σε χρόνους χαλεπούς, για άλλη μια φορά το Ριζάρειο Ίδρυμα, δίνει το παρών της διαχρονικής φιλογενιάς του με τη μεσολάβηση ενός άξιου σημερινού Ζαγορίσιου. Εύγε!
Τα πορτραίτα των προσωπογραφιών φιλοτέχνησε ο ζωγράφος και χαράκτης Γεώργιος Τσούμπος.
Μετά τιμής
Ελένη Οικονομίδου Δούβλη