Τι σημαίνει για το παγκόσμιο τένις ο νέος τραυματισμός του Νόβακ Τζόκοβιτς;
Η είδηση για το σκισμένο μηνίσκο του Νόλε στο Ρολάν Γκαρός, σκόρπισε ανησυχία σε όσους ασχολούνται με το τένις. Εκτός από τις προεκτάσεις που έχει αυτό για το στοιχημα στο τουρνουά, πρόκειται για μια εξέλιξη που αλλάζει δραματικά την εικόνα του δημοφιλούς σπορ. Καθώς ο Τζόκοβιτς θα χάσει σίγουρα το Wimbledon 2024, εικάζεται πως ίσως προλάβει το τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων και κανείς δεν ξέρει σε τι κατάσταση θα εμφανιστεί στα γήπεδα του US Open. Είναι αυτός ένας απλός τραυματισμός ή μια εξέλιξη - σταθμός για την ιστορία του αθλήματος;
Η γενιά μας είναι από τις τυχερότερες στην ιστορία. Είδε εν ενεργεία τρεις από τους σημαντικότερους - αν όχι τους σημαντικότερους - τενίστες όλων των εποχών. Και μάλιστα σχεδόν ταυτόχρονα. Η εμφάνισή καθενός, που κανονικά θα έπρεπε να συμβεί μία φορά στα δέκα χρόνια, έτυχε – για κάποιο μαγικό λόγο – να συμπέσει με τον άλλων δύο. Αφήνοντας μοναδικές αναμνήσεις και προσφέροντας μερικά από τα σπουδαιότερα και συναρπαστικότερα ματς όλων των εποχών.
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, στα 37 του φέτος, φαινόταν να βαδίζει ολοταχώς για το 25ο και γιατί όχι το 26ο και 27ο Grand Slam της καριέρας του. Έμοιαζε λιγότερο ευάλωτος από τους άλλους δύο του Big – 3, Ναδάλ και Φέντερερ, και στα περισσότερα ματς που έπαιξε πρόσφατα υγιής υπέταξε ακόμα και τους Σίνερ και Αλκάραθ. Αυτά μέχρι τις αρχές του 2024, όταν και ξαφνικά οι αστείρευτες δυνάμεις του Σέρβου άρχισαν να έχουν διακυμάνσεις.
Το μυαλό μας πήγε αναπόφευκτα στις αντίστοιχες καταστάσεις που βίωσαν οι άλλοι δύο του Big – 3. Εγκαταλείψεις στη διάρκεια των αγώνων, αποσύρσεις από τουρνουά για τακτικούς λόγους και συντήρηση δυνάμεων πριν τα Grand Slams. Ο Φέντερερ το έκανε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ως τα 38-39 του χρόνια. Ο Ναδάλ περίπου το ίδιο. Είναι ο τραυματισμός του Τζόκοβιτς η αρχή του τέλους για τον διεκδικητή του τίτλου του GOAT του τένις; Οι ομοιότητες με την ιστορία των άλλων δύο δεν είναι αμελητέες. Και ο χρόνος θα δείξει πόσο βιονικός είναι ο Νόλε.
Τι περιμένουμε από τη νέα γενιά;
Οι τρεις μάγοι, εκτός από τις φοβερές στιγμές που μας χάρισαν την τελευταία 20ετία, φαίνεται πως επηρεάζουν με έναν περίπλοκο τρόπο και τους επόμενους σταρ του αθλήματος. Πριν την εμφάνιση των Φέντερερ, Τζόκοβιτς και Ναδάλ, οι περισσότεροι μεγάλοι παίκτες του παρελθόντος είχαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν και να κερδίσουν κάποια Grand Slams μέχρι τα 24-25 τους χρόνια. Να καταξιωθούν, να ανακατέψουν την τράπουλα της παγκόσμιας κατάταξης και να κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο.
Η παντοκρατορία των τριών μεγάλων τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, δημιούργησε δύο γενιές παικτών που δεν έζησαν ποτέ αυτό το μεταβατικό στάδιο. Αυτή του Μάρεϊ και του Βαβρίνκα, που ενώ πήραν Grand Slams δεν έγιναν ποτέ νούμερο 1, και φυσικά τη γενιά του Στέφανου Τσιτσιπά και του Ζβέρεφ που πάτησαν τα 25 χωρίς να έχουν σταθερή παρουσία στην 3άδα του κόσμου.
Πίσω τους, οι νέοι αστέρες, Αλκάραθ, Σίνερ και Ruud, φαίνεται να γλυτώνουν την «κατάρα» του Big – 3. Παίζουν τελικούς σε Slams και κερδίζουν τίτλους, έχουν όμως και ένα ακόμα challenge στην καριέρα τους. Να καταφέρουν να παίξουν σταθερά σε κορυφαίο επίπεδο. Για 20 χρόνια, όπως οι τρεις μεγάλοι, χωρίς να τραυματιστούν σοβαρά ή να ταλαιπωρήσουν τα κορμιά τους; Θα μπορέσουν δηλαδή να συνεχίσουν να σαρώνουν μετά τα 30 τους, ηλικία που παραδοσιακά ξεκινούν να ζορίζονται τα σώματα των τενιστών; Η σχετική κουβέντα έχει ήδη ξεκινήσει και δεν θα βγάλει εύκολα συμπεράσματα.
Η επόμενη μέρα του παγκοσμίου τένις θα είναι για λίγο καιρό δεδομένη. Σίνερ και Αλκάραθ θα δώσουν σπουδαία ματς και μάχες που θα μείνουν στην ιστορία. Μπορούν όμως να διεκδικήσουν τον τίτλο του GOAT; Θα κάνουν καριέρα αρκετά μακρά για να απειλήσουν τα 20, 21 και 24 Grand Slams των σπουδαίων της ιστορίας; Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν πως αυτά που είδαμε από τους τρεις μεγάλους δεν θα τα ξαναδούμε. Και μόνο ο καιρός θα δείξει αν έχουν δίκιο.
