ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Με γλυκά του κουταλιού γιόρταζαν στα Γιάννενα...
■  Για τις τελευταίες «βίζδες» (βίζιτες) του ’40 θα σας πω. Γίνκι ο πόλεμος, πέσαμαν στην Κατοχή και την έλλειψη κάθε γλυκού και κοντέψαμαν να λυσιάξουμε για ένα σιουρουπάτο προπολεμικό γλυκό!.. Τελευταίες βίζδες, λοιπόν, του βλοημένου του Άη Δημήτρη 26-10-1940. 28-10-1940 ΠΟΛΕΜΟΣ. Είπαμαν το ψωμί... πάπα και το γλυκό... το ονειρευόμασταν!..
Φως ηλεκτρικό ιτς τίπουτας. Εμείς είχαμαν στο μπάλικο σπαρματσέτα και πετρόλαδο ακόμα κι ανάβαμαν ψια φέξη και κοσιεύαμαν να κάνουμε ό,τι χρειαζόταν, πριν πέσουμε για ύπνο... (Παιδάκια μου, σκοτώστε με, πάλι ξέφυγα... θέλω να σας τα πω όλα μαζί). Λοιπόν απ’ λέτε, βίζδες σε φίλους και συγγενείς που γιόρταζαν. Γιόρταζαν, απ’ λέτε τα Γιάννινα, τις τελευταίες παλιοκαιρίτικες επισκέψεις! Με τα γλυκά του κουταλιού, με το σκυλοπρέκι... (σεκέρ μπουρέκ), που στα Γιάννινα γίνκι... σκυλοπρέκ (παχύ το κ). Με το τσικολατάκι το αγνό κι όχι την πλαστική σοκολάτα του σήμερα! Με το βυσιύ το θ’κό μας ή το τραντάφλο λικέρ από τον ξακουστό Ζιώγκο ή τον Τριαντάφυλλο στις Καμάρες (Αβέρωφ). Και για τους άντρες; Ρακί ματαβγαλμέν’ με τσιότσιο μεζέ μερακλήτ’κο... κάνα σκουτάκι τζ’ γαρζμένο (τσιγαρισμένο) ψια κουκουρέτσ’. Ποδαράτοι οι επισκέφτες έφταναν από τη μια μεριά στην άλλη των Γιαννίνων, για να πουν το «εις έτη πολλά» σε συγγενείς – φίλους – γνωστούς... Ευτυχώς που την άλλη μέρα ήταν Κυριακή κι έτσι θάκαναν και τα τυπικά τους κι οι άντρες, που το Σάββατο ήταν ανοιχτά τ’ αργαστήρια τους ως αργά το βράδυ.
Ως την τελευταία στιγμή, όλο και θυμόνταν κάτι οι γυναίκες ότι έλειπε κι οι μαγαζάτορες κάθονταν... να μη ξεφύγει κι η τελευταία πεντάρα. Μόνο... άλας δεν πούλαγαν το βράδυ... ήταν γρουσουζλιά! έλεγαν. Εμείς, στα σόγια μας, είχαμαν πολλούς απ’ γιόρταζαν αυτή τ’ μέρα. Και πρώτα το μπάμπα τον αδερφό του πάππη που έμεινε μαζί μας. Ήταν ανύπαντρος... (κι όπου δεν δίνει ο Θεός παιδιά δίνει ο διάολος ανίψια... λένε). Πήγαινε βέβαια το πρωί τ’ Άη Δημητριού, στην εκκλησιά στο Αχμαντρειό, για τη «φιγούρα!». Το μπουκετάκι με τα λουλούδια της εποχής, που σαν το παρουσίαζε ο επίτροπος στο δίσκο, ο εορτάζων έπρεπε να ρίξει παράδες ικανούς. Εκεί σ’ ήθελα να δείξεις την αξιάδα σου και το χουβαρδαλίκι σου!.. Λοιπόν, ο μπάμπας όταν απόλναγε η εκκλησιά... κατ’ φουρνούσε στο Κουρμανιό. Το βράδυ κοιμόταν στο Τζιαλμακλάτ’κο, στη Μελετίου Γεωγράφου και αυτή τη μέρα την περνούσε σε μας.
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.