Δάσος έχουν γίνει 6.000 στρέμματα στην Αμπελουργική Ζώνη Ζίτσας!

• Αμπελουργική Ζώνη Ζίτσας: Η περιοχή με το φημισμένο κρασί της, που έχει το προνόμιο να φέρει το τοπωνύμιο ΖΙΤΣΑ Ο.Π.Α.Π. (Ονομασία Προελεύσεως Ανωτέρας Ποιότητας), βρίσκεται σε… αγρανάπαυση! Η αναμπέλωση -απολύτως αναγκαία για την κάλυψη επιτακτικών αναγκών- γίνεται με ρυθμό… χελώνας!
Σύμφωνα με πληροφορίες, το ποσοστό αναμπέλωσης είναι μικρό. Έτσι είναι; Με αυτές τις προϋποθέσεις πώς είναι δυνατόν να καλυφθούν οι ανάγκες των λειτουργούντων εργοστασίων οινοποιίας στην Ζίτσα;

Χιλιάδες στρέμματα
Υπολογίζεται ότι στις αρχές του περασμένου αιώνα η αμπελουργική ζώνη Ζίτσας είχε 60.000 περίπου στρέμματα αμπέλια, τα οποία μειώθηκαν λόγω της εγκατάλειψης των παραδοσιακών ασχολιών και των αλλεπάλληλων πολέμων.
Το 1950 υπήρχαν μόνο 8.000 στρέμματα. Το «έργο» της εγκατάλειψης αποτελείωσε η φυλλοξέρα, η οποία ενέσκηψε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 – 60, καταστρέφοντας ολοσχερώς όσους αμπελώνες είχαν απομείνει. Έτσι, σήμερα οι εκτάσεις που καλλιεργούνται στην αμπελουργική ζώνη δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 3.000 στρέμματα, λένε οι γνωρίζοντες καλά το σημαντικό αυτό πρόβλημα.
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν ακόμα 6.000 περίπου στρέμματα τα οποία βρίσκονται, από πολλών ετών, σε αγρανάπαυση. Έχουν μετατραπεί σε δασικές εκτάσεις.
Είναι αμφίβολο, λένε παράγοντες της περιοχής που γνωρίζουν άριστα το θέμα, αν αυτές οι εκτάσεις μπορούν με την κείμενη νομοθεσία να αποκτήσουν τον αρχικό τους χαρακτήρα, δηλαδή των αμπελώνων.

Τα εμπόδια
Ποια είναι τα προβλήματα τα οποία περιορίζουν τις δυνατότητες για επιβίωση και επέκταση της Αμπελουργικής Ζώνης Ζίτσας; Παράγοντες που ασχολούνται χρόνια με την αμπελουργία δίνουν τις δικές τους εκτιμήσεις…
- Η ηλικία των παραγωγών είναι μεγάλη. Υπολογίζεται ότι το 80% αυτών βρίσκεται κοντά στα 60 χρόνια ή τα έχουν περάσει.
- Ο μικρός κατακερματισμένος κλήρος. Η μέση έκτασή του δεν ξεπερνάει σήμερα τα 4 με 5 στρέμματα.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και οπωσδήποτε χρειάζεται εμπεριστατωμένη μελέτη.

Απεγνωσμένη φωνή
Ας ακουστεί, έστω και τώρα, από αρμόδιους φορείς η απεγνωσμένη φωνή των αμπελουργών της περιοχής. Αλλιώς, πολλοί φοβούνται ότι θα λέμε ότι πίνουμε κρασί Ζίτσας από σταφύλια… Ιταλίας!
Είναι απογοητευτικό όταν βλέπεις μια τεράστια περιοχή που άλλοτε ήταν αμπελώνες, να είναι δάσος… «Είναι απόλυτος ανάγκη να γίνει αναδασμός» -αφού βέβαια προηγηθεί η λύση του σοβαρού προβλήματος με το Υπουργείο Γεωργίας- «φωνάζουν» σε όλους τους τόνους, από πολλά χρόνια, οι αμπελουργοί, ζητώντας παράλληλα να δοθούν από την Κυβέρνηση ισχυρά κίνητρα, ώστε οι νέοι να ασχοληθούν με την αμπελουργία.
Μπορεί να υπάρξει αμπελουργική ανάπτυξη σε κοινωνικό κενό; Μπορεί να υπάρξει επάρκεια προϊόντος για την κάλυψη των αναγκών των οινοποιείων Ζίτσας, χωρίς νέους ανθρώπους;