«Χτυπούν» παγκάρια ναών, αλλά τα βρίσκουν… σχεδόν άδεια!

• Ραγδαία αύξηση παρουσιάζουν οι κλοπές στα παγκάρια ναών της Ηπείρου, με δράστες κυρίως μεσήλικες και πάνω.

Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι πενιχρά έως ευτελή και μηδενικά, αφού οι πιστοί, πλέον, δεν έχουν τη δυνατότητα να ρίχνουν πολλά χρήματα στα παγκάρια και αυτά τα λίγα, που συνεισφέρουν, περισυλλέγονται άμεσα από τα εκκλησιαστικά συμβούλια! Τελευταίο περιστατικό στην περιφέρεια της Ηπείρου η εξιχνίαση κλοπής, την περασμένη Τετάρτη, από το παγκάρι του παρεκκλησίου του αγίου Γεωργίου στην Άρτα.

Ειδικότερα, μεσήλικας, σύμφωνα με στοιχεία, που έδωσε στη δημοσιότητα η αστυνομία, στο χρονικό διάστημα από 1 Ιανουαρίου έως 7 Ιανουαρίου έκανε τριπλή διάρρηξη στο παγκάρι του ναού, αφαιρώντας κάποια ποσά.

Σε πέντε εκκλησίες!..

Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν πέρασε και πολύς καιρός από τότε που συνελήφθη στα Γιάννενα άτομο, το οποίο είχε "εισβάλλει" στα παγκάρια πέντε εκκλησιών: Γεννήσεως της Θεοτόκου στο Παλαιοχώρι Συρράκου, Αγίας Παρασκευής στους Χουλιαράδες, Αγίας Τριάδας στο Ελληνικό, Μονής Τσούκας στο Ελληνικό και Μονής Κηπίνας στους Καλαρρύτες. Κοινωνικό φαινόμενο Αν επιχειρηθεί να προσεγγισθεί κοινωνιολογικά το θέμα των κλοπών από τα παγκάρια εκκλησιών, θα καταλήξει κανείς στο βασικό συμπέρασμα ότι άτομα όχι απαραίτητα χωρίς πίστη, αλλά σίγουρα χωρίς φόβο Θεού, έχουν σχηματίσει την πεποίθηση πως "οι εκκλησιές έχουν λεφτά", όπως λέγεται λαϊκά! Και ενδεχομένως ορισμένοι μεγάλοι ναοί σε πόλεις να συγκεντρώνουν κάποια ποσά, που είναι εμφανώς μικρότερα σε σχέση με την περίοδο πριν την οικονομική κρίση, γενικά, όμως, εκτιμώντας τα πράγματα, τα έσοδα από τον οβολό των πιστών έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Δεν ρίχνουν πολλά!

Παρ' ότι οι άνθρωποι που εκκλησιάζονται έχουν διάθεση να ρίξουν στο παγκάρι για τη λαμπάδα τους, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο το έργο της Εκκλησίας, πλέον το κάνουν με πολλή επιφύλαξη, γιατί οι τρέχουσες οικονομικές ανάγκες τους δεν το επιτρέπουν. Μια άλλη παράμετρος, όπως προκύπτει από την ανάλυση των πραγμάτων, είναι ότι άτομα φτωχά, που δεν θέλουν να ζητιανέψουν, μέσα στην απόγνωση και στην απελπισία τους, παραβιάζουν τον κωδικό των αξιών τους, τσαλαπατούν τη συνείδησή τους και "καταφεύγουν" στα παγκάρια ως διαρρήκτες και κλέφτες.

** Η ποιμαντική αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος δεν μπορεί να είναι άλλη από το να καταδικάζονται οι πράξεις και να συγχωρούνται τα πρόσωπα. Μέσα από τη συγχώρηση του προσώπου, που βέβαια θα υποστεί τις συνέπειες των ενεργειών του, μπορεί να έλθει η αληθινή μετάνοιά του. Αυτό σημαίνει ηθική μεταβολή. Γυρίζει την πλάτη στο κακό παρελθόν και ζητάει το αγαθό.

H.M.