Γιατί «αποκεφαλίζουν» τα δέντρα στα Γιάννενα;

• Έντονο προβληματισμό και πολλές διαμαρτυρίες εκ μέρους των πολιτών προκαλεί το «κλάδεμα» δέντρων σε διάφορα σημεία της πόλης που έχει επιλέξει να κάνει ο Δήμος ή άλλοι φορείς.
Εκτός του γεγονότος ότι η εποχή είναι ακατάλληλη για μία τέτοια εργασία, η οποία, ως γνωστόν, γίνεται συνήθως στα τέλη του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης, είναι το «κουτσούρεμα» των δέντρων και το αισθητικό αποτέλεσμα που προκύπτει απ’ αυτό για το οποίο εκφράζονται ενστάσεις, τουλάχιστον από πλευράς όσων Γιαννιωτών γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται.
Τελευταίο παράδειγμα του τρόπου που κάποιοι επιλέγουν να κλαδέψουν δέντρα είναι ο αιωνόβιος πλάτανος στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου Κοπάνων. Το αρμόδιο συνεργείο έκοψε σχεδόν τα πάντα και άφησε μόνο τον κορμό του δέντρου και τις βάσεις από τρία κλαδιά, όπως αποδεικνύει φωτογραφία που απέστειλε πολίτης στον «Π.Λ.».
Ακόμα κι αν επιβαλλόταν ένα κλάδεμα του εντυπωσιακού πλάτανου, ο τρόπος που αυτό έγινε σαφώς και δεν ήταν ο κατάλληλος και θα χρειαστεί πολύς καιρός για να… επανέλθει σε μορφή δέντρου!
Στο Γηροκομείο…
Αντίστοιχες διαμαρτυρίες προκάλεσε ο… αποκεφαλισμός πέντε αειθαλών δέντρων στην οδό Τζόγια στο Γηροκομείο, όπως συνέβη και σε δύο ελιές στην ίδια περιοχή. «Το κλάδεμα θέλει τέχνη, δεν είναι το να παίρνουμε το πριόνι και όποιο δέντρο βρίσκουμε μπροστά μας να το πετσοκόβουμε», ανέφερε στον «Π.Λ.» περίοικος με αφορμή την περιποίηση στα συγκεκριμένα δέντρα τα οποία ακόμα να συνέλθουν απ’ αυτήν. Συμπλήρωσε δε πως «ο Δήμος πρέπει να αναθέτει το κλάδεμα, το οποίο είναι τέχνη, σε ειδικούς και όχι σε ερασιτέχνες».
Το κλάδεμα είναι τέχνη!
Σχετικά με τον… αποκεφαλισμό δέντρων γράφει και η τακτική συνεργάτης του «Π.Λ.» Ελένη Οικονομίδου – Δούβλη, η οποία επίσης τονίζει ότι το κλάδεμα είναι τέχνη. Σε επιστολή της αναφέρει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
«Φέτος με τις πολλές βροχές η φύση οργιάζει. Πελώρια και βαθύσκια τα δέντρα απαλύνουν και ξεκουράζουν το μάτι. Αυτή η ομορφιά, εκεί όπου η φύση και το χέρι του Θεού κάνει το έργο της «ανέγγιχτα». Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τους κατοικημένους τόπους. Εκεί όπου τα δέντρα άσχετα από εποχή «κι όχι στον καιρό τους» τα κλαδεύουν.
Όμως το κλάδεμα είναι τέχνη. Κόβουν και καθαρίζουν τα ξερά και ατίθασα και δίνουν σχήμα στο δέντρο. Κι αυτό το κάνουν άνθρωποι που ξέρουν, γιατί κλάδεμα σημαίνει περιποίηση κι όχι αποκεφαλισμός, όπως δυστυχώς γίνεται σήμερα που αναλαμβάνουν άνθρωποι ανεκπαίδευτοι με το τεράστιο ψαλίδι να κουρέψουν τα δέντρα, πολλές φορές χωρίς λόγο. Έτσι δίπλα στα καλοθρεμμένα μεγαλόπρεπα και «απεριποίητα» ξεπροβάλουν τα «κλαδεμένα» σαν «φτωχοί συγγενείς» με μία τούφα στην κορφή, χωρίς ίχνος ομορφιάς και ίσκιου και μόνο λύπη προκαλούν. Και θυμάμαι τώρα τον καλότατο γεωπόνο κ. Γ. Στεφάνου στην Ακαδημία μας, πόσο επέμενε να μας μάθει πως πρέπει να κλαδεύουμε σωστά και προσεκτικά!
Μήπως θα ‘πρεπε την τέχνη αυτή οι υπεύθυνοι να την αναθέτουν σε ανθρώπους εκπαιδευμένους από κάποιο γεωπόνο (φαντάζομαι να υπάρχει κάποιος στο προσωπικό τους), ώστε να κάνει σωστό το κλάδεμα; Κάτι που πρέπει να προσεχθεί επίσης είναι τα ξερά κλωνάρια από τα γιγάντια δέντρα στις εισόδους των χωριών, στα μεσοχώρια, στα ξεχασμένα ξωκκλήσια που θέλουν καθάρισμα γιατί είναι επικίνδυνα.
Εξάλλου στο έρημο Ζαγόρι καθημερινά πληθαίνουν τα ακατοίκητα σπίτια, αληθινά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα ανάμεσα σε πανύψηλα χόρτα. Εκτός από τη θλίψη της εγκατάλειψης και της ερήμωσης που σου προκαλούν υπάρχει άμεσος κίνδυνος πυρκαγιάς. «Κι όπως τα όμορφα σπίτια όμορφα καίγονται» κάποιος πρέπει να ενδιαφερθεί. Γιατί αλλιώς οι ελπίδες μας είναι μόνο στο... Θεό και στην... Πυροσβεστική που όμως δεν υπάρχει δρόμος να τα φτάσει»!