Οι αλλοδαποί έχουν καλύτερη μεταχείριση από εμάς, λένε οι Ρομά
• Οι τσιγγάνοι στην Ήπειρο και κυρίως αυτοί που ζουν στις πρωτεύουσες των Νομών (Γιάννενα, Άρτα, Πρέβεζα, Ηγουμενίτσα) σε χαμόσπιτα και αυτοσχέδιους καταυλισμούς, επιζητούν καλύτερη ζωή την οποία και δικαιούνται.
«Όσοι έρχονται εδώ φεύγουν χωρίς να κάνουν μετά τίποτα για εμάς» φωνάζει μια γυναίκα - μισά ελληνικά, μισά ρομανί - πλησιάζοντάς μας με βλέμμα διερευνητικό. Τους ρωτάμε πώς περνούν τη μέρα τους. Η απάντηση είναι αυθόρμητη και αφοπλιστική: «ψάχνουμε να βρούμε κάτι, για να μαγειρέψουμε και να φάμε»! Και προσθέτει άλλος: «αντί να μας “κυνηγούν” οι αρμόδιοι για να ολοκληρώσουν τις απογραφές, τους κυνηγάμε εμείς», αναφερόμενος στη σχετική πολιτική του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το οποίο προχώρησε για πρώτη φορά στην υλοποίηση χαρτογράφησης όλων των περιοχών διαβίωσης των Ρομά σε πανελλαδικό επίπεδο.
Οι συνθήκες ζωής των Ρομά λειτουργούν, ως γνωστόν, αποτρεπτικά για την εκπαίδευση. «Πώς θα πάει ένα παιδάκι σχολείο αν δεν είναι καθαρό; Πώς όμως θα είναι καθαρό, αν δεν έχει νερό να πλυθεί; Σε ποιο σχολείο θα ανήκει αν δεν έχει διεύθυνση;». Αυτή είναι η απάντηση των γονέων στην ερώτησή μας γιατί δεν στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο.
Οι πιο ηλικιωμένοι νοσταλγούν εμφανώς τα παλιά χρόνια. «Πουλούσαμε κιλίμια. Σήμερα δουλεύουμε σαν ρακοσυλλέκτες. Εκείνα τα χρόνια ήταν όμορφα και καθαρά. Τώρα ψάχνουμε στους κάδους, πωλούμε παλιοσίδερα».
Η φτώχεια φέρνει παραβατικότητα. Μέχρι το 2013 έφτασαν από την Ευρώπη 12 δισεκατομμύρια ευρώ για τους Έλληνες Ρομά. Πού αλήθεια κατέληξαν;
Επιμένουν πως θέλουν δουλειά, αλλά οι Έλληνες προτιμούν τους Αλβανούς και τους Πακιστανούς. Επιμένουν πως τα προβλήματα ξεκίνησαν από τότε που άνοιξαν τα σύνορα, εκφράζοντας το παράπονο πως οι πρόσφυγες έχουν καλύτερη μεταχείριση από εκείνους. «Όλα για τους πρόσφυγες γίνονται, ενώ εμείς είμαστε Έλληνες έτοιμοι να πεθάνουμε για την πατρίδα μας. Εμείς πάμε στρατό, πολεμάμε για την Ελλάδα αν χρειαστεί και τα παιδιά μας δεν έχουν καν ληξιαρχική πράξη γεννήσεως. Είναι σαν να μην υπάρχουμε»!
H. M.
