Η ζωή είναι ιερή!

Σχεδόν κάθε μέρα, πληροφορούμαστε από τα ΜΜΕ, ότι στη χώρα μας, χάθηκε, όχι από φυσιολογικό θάνατο, μια ή και περισσότερες ανθρώπινες ζωές, συνήθως νέων ανθρώπων. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος, μπροστά σ’ αυτή τη σπατάλη ζωών, σε περιόδους ειρήνης. Ένας πνευματικός άνθρωπος, έχει πει: θέλεις να δεις ένα κράτος αν είναι πολιτισμένο, δες τι αξία δίδει στην ανθρώπινη ζωή. Κινδυνεύει λοιπόν η πατρίδα μας, η Ελλάδα, να χαρακτηριστεί, τον εικοστό πρώτο αιώνα, κράτος απολίτιστο, εκείνο το κράτος το οποίο εγέννησε το πολιτισμό και τον μεταλαμπάδευσε σ ’ολόκληρο τον κόσμο; Ασφαλώς όχι. Όμως είναι καιρός να αναζητήσει η πολιτεία τις αιτίες αυτού του φαινομένου, γιατί η ζωή είναι ανεκτίμητη και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρεί (ούτε την δική του), παρά μόνο εκείνος που την έδωσε, δηλ. ο Θεός, ο μόνος Ζωοδότης.

Εάν οι άνθρωποι εδιδάσκονταν από μικροί (κυρίως από τους γονείς, αλλά και από τους διδασκάλους), από πού ήρθαν, ποιός τους έφερε στον κόσμο, πού θα πάνε, τι είναι η ζωή, ποιός την δίδει και ποιός έχει το δικαίωμα να την παίρνει, τότε θα έδιδαν το σεβασμό που πρέπει και την αξία που πρέπει στη ζωή (την δική τους και των συνανθρώπων τους) και θα προσπαθούσαν να την διαφυλάξουν με κάθε τρόπο.

Είναι γνωστόν ότι προτού αποκαλυφθεί ο αληθινός Θεός στον κόσμο, με την ενανθρώπιση του υιού του, η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμιά αξία η δουλεία ήταν συνηθισμένη, οι δούλοι εχρησιμοποιούνταν από τους δυνατούς συνανθρώπους τους, σαν ζώα, έχαναν την ζωή τους στις παλαίστρες για την ψυχαγωγία των δυνατών και η γυναίκα ήταν ένα res (ένα πράγμα).

Ο Χριστός εδίδαξε στον άνθρωπο την ιερότητα και την αξία της ζωής· «Εγώ ειμί το φως, η αλήθεια και η ζωή» είπε.

Αν στοχεύουμε αυτή τη φράση του Κυρίου, τότε θα καταλάβουμε πια είναι η πηγή της ζωής και γιατί αυτή (η ζωή) είναι ιερή και ανεκτίμητη. Η ζωή, όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και των άλλων ζωντανών οργανισμών, είναι ιερή, είναι ένα θαύμα. Μπροστά σ ’αυτό το θαύμα, ο άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται δέος, όπως έχει γράψει ο μεγάλος Ιταλός Γάλλος ανθρωπιστής, γιατρός, μουσικός και θεολόγος Αλβέρτος Σβάιτσερ (1875-1965), ο βραβευμένος με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, το 1952. Αυτό το δέος, είναι η μεγάλη αλήθεια, που χρειάζονται τα άτομα και οι λαοί, ώστε να αποκτήσουν την απαραίτητη πνευματικότητα και να οδηγηθούν όχι σε πράξεις βίας, αλλά σε έργα αγάπης και έργα ειρηνικά. Αυτό το δέος, το οποίο πρέπει να αισθάνεται κάθε άνθρωπος, είναι η ίδια η Χριστιανική αγάπη· μόνον αυτό το δέος μπορεί να μας βοηθήσει μα αποκτήσουμε ένα ηθικό πολιτισμό, ο οποίος μάλλον λείπει σήμερα από πολλούς ανθρώπους και λαούς.

Αν θέλει η χώρα μας να σταματήσει, ή τουλάχιστον να περιορίσει, αυτή την απαξίωση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια προς τη ζωή, πρέπει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να ξεκινήσει μια εκστρατεία ενημέρωσης (από την οικογένεια, το σχολείο, την εκκλησία) των παιδιών, για την ιερότητα και το θαύμα της ζωής και μια συστηματική ενεργοποίηση των φορέων της πολιτείας, που είναι αρμόδιοι για την προστασία της ζωής των πολιτών.

Εάν τα σημερινά παιδιά, είναι καλά ενημερωμένα, για την ιερότητα και το θαύμα της ζωής, όταν θα γίνει υπεύθυνοι πολίτες, θα αισθάνονται δέος για τη ζωή (την δική τους και των συνανθρώπων τους) και δεν θα διανοούνται καν ότι μπορούν να την αφαιρέσουν, για οποιαδήποτε αιτία· σήμερα διδάσκεται, σε πολλά σχολεία του κόσμου, το ΔΕΟΣ απέναντι στο θαύμα της ζωής.