Τράμπ-α εκλογές και οι… δικές μας!

Επιτέλους έγιναν και οι πολύ-προβαλλόμενες από τα ΜΜΕ εκλογές στην Αμερική με την επανεκλογή του Τραμπ, που ανά την υφήλιο τις δέχτηκαν με ανάμικτα συναισθήματα. Ίσως με τα όσα είχαν προηγηθεί μετά την αποτυχία του την προηγούμενη τετραετία λίγοι μάλλον -όπως μας τα παρουσίαζαν- υποστήριζαν την επανεκλογή του, που έγινε μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο. Κατατρόπωσε την αντίπαλό του, πιθανώς με πρακτικές και μεθόδους που χρησιμοποιούν οι πολύ πλούσιοι και οι λαϊκιστές. Πιθανόν η επανεκλογή του να ξένισε αυτούς που πιστεύουν στην υγιή Δημοκρατία.

Αυτοί που τον ψήφισαν βρεθήκανε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και συγκυρίες των πρόσφατων τελευταίων ετών. Μεγάλο μέρος των κοινωνιών είναι απογοητευμένοι από το ισχύον πολιτικό σύστημα και τη σημερινή τάξη πραγμάτων. Και ψηφίζει ανενδοίαστα για την ανατροπή της χωρίς να γνωρίζει τι επιφυλάσσει αυτή η ανατροπή και που θα οδηγήσει (βλέπε Τσίπρας).

Ο Τραμπ εκφράζει την αγανάκτηση και το μίσος του μισού πληθυσμού που αισθάνεται μειονεκτικά έναντι του άλλου μισού που το θεωρεί «ελίτ». Εκφράζει την άποψη ότι κάθε χώρα  πρέπει να ασχολείται με τα του οίκου της. Αδιαφορούν για το ποιόν του Τραμπ με πλήθος καταδίκες με σχέσεις με άλλους αυταρχικούς ηγέτες όπως Ρωσίας  Κίνας, Τουρκίας, Β. Κορέας, Ουγγαρίας με αμφιλεγόμενους (ΜΑΣΚ). Η εξουσία Τραμπ είναι μια νέα μορφή συγκαλυμμένης δικτατορίας που επιβλήθηκε με πολιτικά μέσα.

Θυμήθηκα δικές μας εκλογικές αναμετρήσεις και με σκωπτική διάθεση γράφω το σημερινό άρθρο. Για την Ελλάδα νομίζω, ότι δεν ξένισε το γεγονός της εκλογής Τράμπ  ιδιαίτερα, γιατί είναι συνηθισμένη σε αυτές τις μεθόδους για να παρασύρεται όπως στο «Τσοβόλα δώστα όλα». Θυμήθηκα ένα τετράστιχο από το δημοψήφισμα του 1974 με χιουμοριστική διάθεση, αλλά πέρα ως πέρα αληθινό:

«Τί έχει το ρημάδι το κουτί

που το πρωί ψηφίζεις ΝΑΙ

το βράδυ βγαίνει ΟΧΙ!!!…»

Βέβαια το 1974 είναι μακρύ παρελθόν και πιθανόν επικρατούσαν άλλες καταστάσεις, όπως η πτώση της δικτατορίας, το Πολυτεχνείο, η απόβαση στην Κύπρο. Όμως, είναι στο DNA του Έλληνα άλλα να λέει κι άλλα να κάνει.

Ας πάρουμε το δημοψήφισμα του ΤΣΙΠΡΑ πριν εννέα χρόνια: Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Άλλα ψηφίσανε οι αγανακτισμένοι, (αλήθεια πού είναι σήμερα;) κι άλλα γίνανε. Αλήθεια τότε γιατί ψηφίζουμε;

Το 2000 τη μία έβγαινε το ΠΑΣΟΚ και την άλλη η ΝΔ, είχαμε μία αγωνία πού θα καθίσει η μπίλια. Σ’ αυτά τα καημένα τα χωριά, που τότε το ’80 έσφυζαν από κόσμο -όμως τους είχε μπει το μικρόβιο της πολιτικής- χωρίζονταν τα καφενεία σε πράσινα μπλε και κόκκινα. Ποιος ήταν ο λόγος; 

Είδαν οι φωστήρες πολιτικοί μας το επίπεδο των ψηφοφόρων και η ύπαιθρος σήμερα μετατράπηκε σε  τόπο για… πανηγύρια (όπως εύστοχα παρατηρεί σε άρθρο του στον «Π.Λ.» ο πρώην Πρύτανης Χρήστος Μασσαλάς). Δυστυχώς ο τσακωμός για τα πολιτικά των συγχωριανών ήταν για… το πάπλωμα των πολιτικών. Αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους, τις περιουσίες τους, να μεταναστεύουν στις πόλεις. 

Στην επανεκλογή του Τραμπ συνέβαλαν άνθρωποι με πάρα πολλά χρήματα, όπως ο Έλον Μασκ με χορηγία -άκουσον - άκουσον- 120 εκατομμυρίων δολαρίων. Και πόσοι άλλοι, έχοντες και κατέχοντες. Γιατί άραγε; 

Γιατί στο πρόσωπό του είδαν τον Μεσσία, τον άνθρωπο που έπρεπε να επανεκλεγεί, γιατί η πρώτη του θητεία, σαν Πλανητάρχης, έδωσε κίνητρα και προοπτικές για ανάπτυξη όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στον κόσμο; ΟΧΙ. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη.

Δυστυχώς δεν φταίνε αυτοί. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι γιατί εμείς ψηφίζουμε. Είδατε το πόστο που κατέλαβε ο κ. Μασκ; Έτσι τα έδωσε ο «κύριος» αυτά τα χρήματα; «σου δίνω, μου δίνεις και σε κρατάω στο χέρι».

Το τι θα δούμε αυτή την τετραετία. Να μου το θυμηθείτε. Γι’ αυτό η ψήφος είναι για τον ψηφοφόρο το μοναδικό «όπλο» με το οποίο μπορεί να βελτιώσει το βιοτικό του επίπεδο. Να μη παρασύρεται από τους λαϊκιστές, που εμφανίζονται πριν τις εκλογές και εξαφανίζονται την επομένη, «τάζοντας λαγούς με πετραχήλια». Όπως εύστοχα λέει ο Μπακαλάκος στα Αγροτικά:                                                                

«Ήρθε ο Βουλευτής στο χωριό

γέλια από κεί γέλια απ’ εδώ

μοιράζει υποσχέσεις στους αγρότες

θα σας γλυτώσουμε από τη δυστυχία

νερό θα φέρουμε, θα φτιάξουμε σχολεία

κι΄ όσο για τα φτωχά κορίτσια σας

γαμπρούς εμείς θα βρούμε»

Κι’ εμείς τότε λέγαμε χαριτολογώντας: «Παιδιά δεν έχουμε, και παιδιά θα σας κάνουμε».

Εκείνα τα χρόνια που δούλευε το δεφτέρι στα χωριά μας, το εκμεταλλευότανε προεκλογικά και στο κοινοτικό καφενείο-παντοπωλείο, ο υποψήφιος, έπαιρνε το ντοσιέ με τα βερεσέδια των συγχωριανών, το έσκιζε μπροστά τους, πληρώνοντας τα χρωστούμενα και έπαιρνε το χωριό αύτανδρο σε ψήφους. Με το αζημίωτο βέβαια γιατί θα εκλεγόταν και αυτά που πλήρωναν  ήταν ψίχουλα σ’ αυτά που θα έβγαζε κατά την τετραετία.

Δεν είχε άδικο ο Κων/νος Καραμανλής που τους αποκαλούσε «Κύριοι Βολευτές».  Οι γιοί  της πλύστρας είπε η άλλη δεν πρέπει να πολιτεύονται γιατί είναι νηστικοί και θα πάνε να κάνουν την καλή τους. Εδώ γελάμε; Και ποια το λέει, που δεν γνωρίζω αν η ισόβια σύνταξη ακόμα ρέει. 

Τι να πούμε; Για γόνους πολιτικών που εκείνοι δεν έδωσαν δικαιώματα οι ίδιοι, και που δεν είναι καν τέκνα τους, αλλά έτυχε να έχουν το ίδιο επώνυμο. Τελείως ανίκανοι με την πολιτική. Το μόνο προσόν συγγενής επιτυχημένου πολιτικού.

Φαίνεται ότι εκεί ψηλά, πολύ ψηλά στην εξουσία που κατέχουν, ζαλίζονται  και νομίζουν ότι ο κόσμος τρώει κουτόχορτο. Ήδη επί της θητείας τους εμφανίζονται και οι κοψοχέρηδες, από τα πρώτα δείγματα γραφής. «Κι αν δεν μπορείς …τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς μη εξευτελίζεις…» (Κ.Καβάφης)  το επώνυμο που δυστυχώς  φέρεις θα πω εγώ…

Ξεκίνησα το άρθρο μου με χιουμοριστική διάθεση όμως η εκλογή Τραμπ θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στην Ευρώπη. Οι αναλυτές λένε ότι θα προκαλέσει μεγάλες δυσκολίες και μεγάλο οικονομικό κόστος στην Ε.Ε που θα την αναγκάσει να το καλύψει με αύξηση της φορολογίας, διότι ως φαίνεται θα βάλει δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Το μέτωπο της Ουκρανίας είναι τεράστιο αγκάθι αν οι ΗΠΑ αποσυρθούν από την στήριξη, γιατί η Ε.Ε είναι ανίκανη να ανταπεξέλθει χωρίς την στήριξή τους.

Τραμπ και Μασκ θα φέρουν τα πάνω κάτω στον κόσμο αδιαφορώντας για τον άνθρωπο. Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Γι’ αυτό σε κάθε εκλογική διαδικασία να μην παρασυρόμαστε από τα λόγια τα μεγάλα αλλά να ψηφίζουμε με γνώμονα το συμφέρον των δικών μας και όχι των πολιτικών.

(Μέτσοβο)