Ζητείται ενδιαφέρον για μνημεία που κινδυνεύουν!

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Φιλέλληνες και μάλιστα στις πόλεις και στις χώρες εκείνες, στις οποίες έζησαν και έδρασαν παλιότερα Έλληνες οι οποίοι συνέβαλαν με το κοσμοπολίτικο πνεύμα τους, ώστε οι πόλεις αυτές να εξυμνηθούν ως «Πόλεις των Εθνών». Σ’ αυτές οι πρόγονοί μας άφησαν πίσω τους αναρίθμητα μνημεία, ευγενικά δημιουργήματά τους, που αποτελούν, ακόμα και σήμερα, τους αδιάψευστους μάρτυρες της εκεί παρουσίας τους, της δράσης και της προσφοράς τους.

Αυτό το διαπιστώσαμε σε όλες σχεδόν τις πόλεις και τις χώρες στις οποίες, επί δεκαετίες πραγματοποιήσαμε επιτόπιες διερευνητικές εξορμήσεις στην προσπάθειά μας να φέρουμε σε φως το αναρίθμητο και ανεξερεύνητο αρχειακό και μνημειακό υλικό το οποίο σχετίζεται με τους Ηπειρώτες Εμπόρους - Εθνικούς Ευεργέτες και Δασκάλους του Γένους που έζησαν σ’ αυτές τις πόλεις και τις ανέδειξαν σε αξιόλογα εμπορικά και πνευματικά κέντρα, πραγματικές «Πόλεις των Εθνών», κατά την ομολογία των ίδιων των κατοίκων.

Αυτό ακριβώς συνέβη και με το γνωστό εκείνη την εποχή ιταλικό λιμάνι, το Λιβόρνο, το οποίο επισκεφθήκαμε, για δεύτερη φορά πρόσφατα και μας το θύμισε τις τελευταίες μέρες η αγαπητή κάτοικος του Λιβόρνου και από τις δραστήριες εκπροσώπους του Φιλελληνισμού αυτής της πόλης, Lucia Niccolini. Μας έστειλε την εικόνα ενός ακόμα ελληνικού μνημείου, που στόλιζε παλιότερα το κέντρο της πόλης, της βίλας Μαυροκορδάτου, που παρουσιάζεται πιο κάτω και έχει ανάγκη από σχετική περιποίηση και αξιοποίηση.

Μας υπενθυμίζει, με την ευκαιρία, το ενδιαφέρον που δείχνει ο ιδρυμένος από το 2020 Σύλλογος «Βορgo dei Greci» (=Γειτονιά των Ελλήνων) που οργάνωσε και την πρόσφατη ομαδική μας εξόρμηση στο Λιβόρνο. Με πρωτοπόρο τον ρηξικέλευθο Πρόεδρό του τον αγαπητό Umberto Cini, έχει να επιδείξει αξιόλογη δράση στον τομέα της ανάδειξης της πνευματικής, καλλιτεχνικής, αρχειακής κληρονομιάς που συνδέεται με τη μακραίωνη παρουσία της Ελληνικής Κοινότητας στην πόλη του Λιβόρνο, για την οποία κάνουμε λόγο στον υπό έκδοση Αναμνηστικό Τόμο με τίτλο «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΖΩΣΙΜΑΔΩΝ»• αναδεικνύει τώρα το Μέγαρο Μαυροκορδάτου που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, αναφέρεται στις κατά καιρούς αλλαγές της ιδιοκτησίας του και επισημαίνει πως χρειάζεται αποκατάσταση εσωτερική και εξωτερική, που θα συμβάλει στην αναζωογόνηση του ιστορικού κέντρου του Λιβόρνο και στην ανάκτηση της ταυτότητας της πόλης.

Σε κατάσταση απαράδεκτη επίσης βρίσκονται οι βίλες Ροδοκανάκη και Μαυροκορδάτου που βρίσκονται σε προάστιο του Λιβόρνο και διάφοροι φυσιολατρικοί σύλλογοι του Λιβόρνο καταβάλλουν οικειοθελώς προσπάθεια για τον εξωραϊσμός του χώρου, με αμέριστο το ενδιαφέρον του φιλελληνικού Συλλόγου «Borgo dei Greci».

Πιστεύουμε πως σ’ αυτήν την προσπάθεια του Συλλόγου «Borge dei Greci» πρέπει να προστεθούν, μέσω της Επιτρόπου της Ελλάδας στην Τοσκάνη και οι προσπάθειες του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας, γιατί πρόκειται για ένα μνημείο καθαρά ελληνικό, που θυμίζει τη δόξα και το μεγαλείο του Απόδημου Ελληνισμού, με την τεράστια προσφορά του προς το Έθνος. Ιδιαίτερο δε ενδιαφέρον πρέπει να δείξουμε εμείς οι Ηπειρώτες, γιατί, όπως γράφει ο καθηγητής Νικ. Τωμαδάμης, στηριζόμενος σε αναμφισβήτητα στοιχεία, η Ελληνική Κοινότητα του Λιβόρνο ήταν κατ’ εξοχήν Κοινότητα «Ηπειρωτική».

Το ίδιο και χειρότερο πράγμα αντιμετωπίζει ο Ελληνικός Σύλλογος Νίζνας στην Ουκρανία. Και είναι η πόλη γεμάτη από ελληνικά μνημεία, μερικά από τα οποία είναι έτοιμα να καταρρεύσουν, όπως είναι η Εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης, η Εκκλησία του Ιωάννου του Θεολόγου, το Ελληνικό Σχολείο, το Ελληνικό Καφενείο και άλλα. Για όλα αυτά ο εκεί Ελληνικός Σύλλογος ζήτησε να αποκατασταθούν, κάποια από αυτά μάλιστα χρησιμοποιούνται και άλλα πρόκειται να χρησιμοποιηθούν από τα μέλη του Ελληνικού Συλλόγου Νίζνας.

Το σχετικό αίτημά τους που μας υποβλήθηκε εγγράφως κατά την τελευταία εξόρμησή μας σ’ αυτήν την πόλη το έτος 2019, το έχουμε υποβάλει στο Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά δεν ξέρουμε αν έγινε κάτι και τι, γιατί στο μεταξύ άρχισε ο πόλεμος και χάσαμε κάθε επικοινωνία.