Ηθική κατάπτωση στην κοινωνία μας…

Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια ηθική κατάπτωση στην κοινωνία μας, εξαιτίας μιας  μειοψηφίας ανθρώπων, που με τις πράξεις τους την πληγώνουν ολόκληρη. Καθημερινά γίνονται παντός είδους εγκλήματα. 

Έλληνες και αλλοδαποί ληστεύουν και σκοτώνουν ηλικιωμένους ανθρώπους, για να τους πάρουν έστω και λίγα χρήματα. Διακινούν στο κέντρο της Αθήνας και σε όλη τη χώρα ναρκωτικά. Οι άντρες  σκοτώνουν τις γυναίκες τους και τα σεξουαλικά εγκλήματα τρομάζουν την κοινή γνώμη που στέκεται ανήμπορη να καταλάβει τη διαφθορά και τον κατήφορο 

που πήρε ένα μέρος της κοινωνίας  μας.  Τα παιδιά, οι έφηβοι και οι νέοι από 12 μέχρι 17, διαπληκτίζονται καθημερινά στους δρόμους, στις πλατείες,  στα σχολεία.

Επιχειρηματίες Σούπερ Μάρκετ αισχροκερδούν εις βάρος της μεσαίας και χαμηλής τάξης που με δυσκολία μπορούν να αγοράζουν είδη πρώτης ανάγκης. Έγινε η Ελλάδα μας από  τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης. Οι Νεοέλληνες που εργάζονται στον Τουρισμό, προπαντός στα νησιά με όνομα, κατέστησαν αισχροκερδείς και εκμεταλλεύονται όσους πάνε για λίγες μέρες στη θάλασσα. Οι επιχειρηματίες ξενοδοχείων ή εστιατορίων έχουν καλύψει τις παραλίες με τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες και εκμεταλλεύονται τους λουόμενους  χωρίς ντροπή, ενώ το κράτος στέκεται αδύναμο να τους επιβληθεί. Ακόμη και στις ορεινές τουριστικές περιοχές τα πάντα έχουν γίνει πανάκριβα, ξενοδοχειακά καταλύματα και καταστήματα εστίασης. 

Ιερόσυλοι ανοίγουν τις εκκλησιές, κλέβουν τις εικόνες και διαφεύγουν ατιμώρητοι. Δημόσιοι λειτουργοί κατακλέβουν το κράτος και τους πολίτες. Όλοι να τα οικονομήσουν με άνομους τρόπους και να πλουτίσουν. Όλα αυτά που συμβαίνουν είναι σαν τις πληγές του Φαραώ που πληγώνουν τους φιλότιμους Έλληνες και υποβαθμίζουν τον πολιτισμό μας. Και δεν μας πρέπει, δεν πρέπει να είναι έτσι, η μειοψηφία των κακών να σπιλώνουν την πλειοψηφία των  Ελλήνων που είναι ένας λαός περήφανος. 

Οι παλιοί άνθρωποι που πέρασαν μπόρες στη ζωή τους με τους πολέμους και τη φτώχεια, κρατούν μέσα στην ψυχή τους εκείνες τις αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή: την τιμιότητα, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη. Αυτά τα τρία κρατούσαν την οικογένεια, τη γειτονιά, το χωριό. Υπήρχε ακόμα και η πίστη στο Χριστό, που και αυτή πάει να χαθεί. Κι αν θελήσεις να πεις και κάτι, αν δεν γελάσουν, θα σε αγνοήσουν. Είναι πολλοί που δεν έχουν, δεν θέλουν να έχουν, καμιά σχέση με τη θρησκεία, είναι εντελώς αδιάφοροι. Το γεγονός ότι ιδρυτής του Χριστιανισμού είναι  ο Ιησούς Χριστός  δεν αμφισβητείται από κανένα  Χριστιανό στον κόσμο επί δυο χιλιάδες χρόνια. Δεν μπαίνω σε ζητήματα Θεολογίας. Μένω μονάχα στη διδασκαλία Του, όπως αυτή έχει καταγραφεί στο Ευαγγέλιο από τους τέσσερις Ευαγγελιστές και τον Απόστολο Παύλο. Είναι αιώνιες και πανανθρώπινες αλήθειες αυτές οι διδαχές. 

Γι΄ αυτό  και οι πραγματικά μορφωμένοι άνθρωποι δεν τις αγνοούν. Το αν ο Χριστός ήταν Θεός, ή θεάνθρωπος ή ένας κοινός θνητός όπως εμείς δεν έχει σημασία. Το πιστεύω Του και η διδασκαλία Του που στηρίχθηκε στο  «αγαπάτε αλλήλους»  και ο σταυρικός του θάνατος, τον καθιστούν αυτομάτως Θεό. Και είναι ο Θεός των Χριστιανών. Επομένως, άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους μορφωμένο, δεν δικαιούνται να εθελοτυφλούν  και να δηλώνουν άθεοι ή αδιάφοροι. «Ουκ επ΄άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος».                                        

Παρακολουθούμε επίσης τα ανεξήγητα περιστατικά οι άντρες να σκοτώνουν τις γυναίκες τους. Είναι παράταιρο και παράξενο, άντρες στην εποχή που ζούμε να γίνονται εγκληματίες και να εξευτελίζουν το αντρικό φύλο, τον άντρα, που αντί να αγαπά και να τιμά τη γυναίκα του, την ποδοπατά και την σκοτώνει. Ο Έρωτας, το αμάραντο λουλούδι, το ένα από τα τρία στοιχεία της δημιουργίας του Κόσμου, σύμφωνα με την Κοσμογονία (Χάος, Γαία, Έρως), είναι η σπίθα, η ελκυστική δύναμη που παρωθεί στην ένωση και το ζευγάρωμα των αντιθέτων για να παραχθεί καινούρια ζωή.

Αυτό το ζευγάρωμα στην ανθρώπινη κοινωνία γίνεται με το γάμο ενός άντρα με μια γυναίκα  για την διαιώνιση του είδους. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας στην κοινωνία. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι και όχι κατακριτέοι, όπως η συμβίωση ενός άντρα με μια γυναίκα. Η γυναίκα, ασκεί από τη φύση της, ως θηλυκό ον, γοητεία στον άντρα  και δεν χρειάζεται να βγάζει τα στήθια της σε κοινή θέα για να τον προσελκύσει. Είναι και ο προορισμός της «θεόθεν» να προσελκύει και να πρωτεύει, γιατί έχει το μέγα προτέρημα να γεννά, να γίνεται μάνα. Και είναι μεγάλη η ιδιότητα να είναι μια γυναίκα μάνα. Η μάνα γεννά τα τέκνα της, τα τρέφει με το ίδιο της το σώμα και τα προστατεύει να στυλωθούν και να μεγαλώσουν. Άρα δικαιούται σεβασμού και αγάπης. Και οι άτεκνες γυναίκες  δικαιούνται την αγάπη, την εκτίμηση και τον σεβασμό των αντρών. Στους καβγάδες και τους διαπληκτισμούς δεν φταίει πάντα ο άντρας, είναι αποδειγμένο στην πράξη. Αλλά όταν δεν μπορείς  να  ζεις αρμονικά  με την σύντροφό σου για διάφορους λόγους, πάρε διαζύγιο και δεν χρειάζεται να τσακώνεσαι και να τη σκοτώνεις. Είναι πολύ απλό, όταν υπάρχει λογική. 

Τα τελευταία χρόνια προέκυψε στην κοινωνία μας το λυπηρό φαινόμενο να τσακώνονται, να διαπληκτίζονται ή και να σκοτώνονται τα νεαρά άτομα (παιδιά, έφηβοι, νέοι), να συλλαμβάνονται από την αστυνομία και να οδηγούνται στα δικαστήρια μαζί με τους γονείς τους. Τα αίτια πολλά και οι ειδικοί επιστήμονες (Ψυχολόγοι, Παιδαγωγοί, Κοινωνιολόγοι) αναλύουν το φαινόμενο. «Η αίσθηση της δικαιοσύνης  που επιτρέπει την διάκριση του καλού και του κακού, στηρίζεται ουσιαστικά  σε χαρακτηριστικούς  έμφυτους  τύπους συμπεριφοράς», επισημαίνει ο Κόνραντ Λόρεντς  (Τα 8  θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας).  Δηλαδή, με απλά λόγια, ο κακοποιός  δεν δημιουργείται μονάχα από την κοινωνία, αλλά γεννιέται με ελαττωματική συναισθηματικότητα. 

Η Παιδαγωγική θεωρεί πως η δύναμη της αγωγής, δεν είναι παντοδύναμη, αλλά έχει τεράστια επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των  νέων ατόμων, που διαμορφώνεται στα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής του. Δύο παράγοντες ασκούν επίδραση στην αγωγή. Η κληρονομικότητα και το περιβάλλον (οικογένεια, σχολείο, κοινωνικός περίγυρος). Τον πρώτο ρόλο παίζει η οικογένεια. Πρότυπα η μάνα και ο πατέρας. Η καθημερινότητα μέσα στο σπίτι δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα που το παιδί νιώθει από πολύ μικρό την αγάπη, τη στοργή, την ασφάλεια, τη βοήθεια να περπατήσει, το γέλιο και τα χάδια των γονιών του και δημιουργείται μέσα του μια αγαλλίαση και μια σιγουριά που το κάνει χαρούμενο. Όταν βλέπει γονείς κατσουφιασμένους να γκρινιάζουν και να τσακώνονται, δεν νιώθει καλά και κάνει τη σκέψη να αποσκιρτήσει από το σπίτι μόλις μεγαλώσει. Η οικογενειακή ανατροφή λοιπόν  παίζει τον πρώτο και καθοριστικό ρόλο για το τι θα γίνει το παιδί όταν μεγαλώσει και μπει στην εφηβεία. 

Το σχολείο παρέχει, σύμφωνα με τους νόμους του  κράτους, εκπαίδευση στα παιδιά μας και κατά ένα μικρό μέρος αγωγή. Τα παλιότερα χρόνια το σχολείο ήταν παιδαγωγούν σχολείο και ο δάσκαλος είχε τεράστια επίδραση όσον αφορά την διαγωγή των μαθητών του, ιδιαίτερα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, πράγμα που ελαχιστοποιήθηκε στο σημερινό σχολείο. Ο σημερινός δάσκαλος είναι ο δημόσιος υπάλληλος ο οποίος κάνει τη δουλειά του, πιθανόν και άριστα,  σύμφωνα με το ωρολόγιο πρόγραμμα, αλλά το τι γίνεται πέρα από την αίθουσα διδασκαλίας  στους μαθητές του δεν τον ενδιαφέρει και είναι και νομικά κατοχυρωμένος από τους νόμους του  κράτους. Παρά ταύτα, το σχολείο, οι δάσκαλοι γενικά, έχουν θετική επίδραση στην διαγωγή  των  μαθητών τους,  και πάντα  βοηθούν με τις συμβουλές τους να κατευνάσουν τα  πνεύματα των παιδιών.

Όσον αφορά την κοινωνία, αυτή δίνει τα χειρότερα παραδείγματα που αντιγράφουν τα παιδιά – μιμητές. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς. Τα πάσης φύσεως εγκλήματα που ακούμε και βλέπουμε καθημερινά  από  τα Μ.Μ.Ε; Τα σήριαλ που έχουν αναγάγει τον ερωτισμό και τις δολοφονίες ως πρότυπα της κοινωνίας μας; Τις δομές του κράτους και της δικαιοσύνης που βγάζουν από τη φυλακή τους καταδικασμένους σε ισόβια σε εφτά χρόνια; Τις απαγωγές  ανηλίκων  που τα ωθούν στην πορνεία;

Όλα αυτά δείχνουν την ανάγκη οι Έλληνες, ως κράτος και ως άτομα, να βρουν τρόπους  και να δημιουργήσουν μια ζωή και έναν πολιτισμό αντίστοιχο των Αρχαίων Προγόνων μας, που έχτισαν Παρθενώνες και δίδαξαν την ανθρωπότητα.