Ώδινε όρος και έτεκεν μυν…

Το ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε να βγάλει από τον πολιτικό λήθαργο πολύ κόσμο και να αρχίσει να παρακολουθεί τα πολιτικά πράγματα με την συμμετοχή του σε εκλογές, με συζητήσεις και γενικά με διάθεση ενδιαφέροντος. Αλλά όλα αυτά δεν κράτησαν για πολύ. Τα κόμματα προτιμάνε πολίτες σε ρόλο θεατή και όχι ενεργούς, γιατί οι ηγετικές ομάδες βολεύονται με το να κρατάνε τους πολλούς μακριά από κοινές δράσεις και από συμμετοχικές διαδικασίες.

Αυτό διαπιστώθηκε περίτρανα από την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του νέου ηγέτη στο ΠΑΣΟΚ. Αμφισβητήθηκε ο Ανδρουλάκης, αφού απέτυχε να δυναμώσει το κόμμα και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ν.Δ. έχασε αμέτρητους υποστηριχτές και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Τελικά αντί για αλλαγή ηγεσίας προέκυψε ο ίδιος αρχηγός και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο. Άρα επρόκειτο για τρικυμία σε ποτήρι και για μια τρύπα στο νερό.

Δυστυχώς το κομματικό σύστημα βρίσκεται σε περιδίνηση και οι πολίτες όλο και απομακρύνονται από την πολιτική σκηνή, αφήνοντας ελεύθερους τους αετονύχηδες για τη διαχείριση τόσο μεγάλων και σοβαρών ζητημάτων. Εκτιμώ πως θα αναθεωρούσε σήμερα την άποψή του ο Περικλής που είπε: όποιος δεν συμμετέχει στα κοινά δεν είναι αδιάφορος αλλά αχρείος.

Πράγματι, πώς να ασχοληθεί σήμερα ο πολίτης και ιδιαίτερα ο νέος, με τα πολιτικά μας, όταν βλέπει την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ και τη νοοτροπία του ΠΑΣΟΚ στη διαχείριση της πολιτικής πραγματικότητας; Είναι δυνατόν το όλο πολιτικό μας σύστημα να προσελκύει το ενδιαφέρον του πολίτη όταν η πλειοψηφία των πολιτικών ρυθμίσει τη θέση της καρέκλας της ανάλογα με το πώς εξυπηρετείται το συμφέρον της; Οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ επιβεβαίωσαν καθαρά τα συμπλέγματα στελεχών, βουλευτών και προκρίτων τόσο κεντρικά όσο και στην τοπική μας κοινωνία. Αναστάτωσαν τον κόσμο με την αμφισβήτηση του Ανδρουλάκη και ξαναψήφισαν τον ίδιο! Χρειαζόμαστε το μαντείο της Δωδώνης για να εξηγήσουμε το αποτέλεσμα.

Έτσι η απογοήτευση ξεχειλίζει, αν παρακολουθήσουμε τα τεκταινόμενα στο «αριστερό κόμμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κασσελάκης προκαλεί συμπάθεια, αφού η νομενκλατούρα του κόμματος επιχειρεί να τον εκτοπίσει κι ας τον έφεραν οι ίδιοι κι ας τον ψήφισαν χιλιάδες κόσμου στο συνέδριο. Πρόκειται για μια πρακτική που θυμίζει ανάλογες συνθήκες στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Και οι πολίτες, βλέποντας όλες αυτές τις καθεστωτικές πρακτικές, αναρωτιούνται αν μπορούν άνθρωποι με αυτή τη νοοτροπία να πολιτεύονται και να προστατεύουν τη δημοκρατία.

Εκτιμώ ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν στο DNA τους την εξόντωση και την ταπείνωση εκείνου που σκέφτεται διαφορετικά από αυτούς. Να μην ξεχνάμε πως σκαρφίστηκαν το «σκάνδαλο Novartis» για να ταπεινώσουν όλους τους αντιπάλους τους. Και τώρα πάλι τα ίδια πρόσωπα με ενορχηστρωτή τον Τσίπρα έχουν αποφασίσει να εξοστρακίσουν τον Κασσελάκη και να πάρουν το κόμμα. Μόνη έγνοια τους η κρατική επιχορήγηση, η σφραγίδα και τα γραφεία.

Να λοιπόν γιατί βασιλεύει στον κόσμο η αδιαφορία και η περιφρόνηση των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Βεβαίως αυτή η ντροπιαστική κατάσταση βολεύει τους ισχυρούς και γι’ αυτό χρησιμοποιούν όλα τα μέσα ώστε να ερεθίζεται η κοινή γνώμη και διοχετεύουν το Παπικό μήνυμα ότι μία είναι η αλήθεια. Μας θέλουν όλους υπάκουους και υπηρέτες τους.

Εκτιμώ πως οι κοινωνικές συνθήκες επιβάλλουν στην κυβέρνηση να δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, γιατί αν ο πολίτης μείνει απροστάτευτος, δεν γνωρίζουμε σε τι δρόμους μπορεί να βρεθεί και πώς θα αντιδράσει σε οποιαδήποτε κρίση προκύψει, κοινωνική, οικονομική ή εθνική. Γι’ αυτό η Ν.Δ. αντί να επιχαίρει με την κατάντια της αντιπολίτευσης χρειάζεται με μεγαλύτερη ευθύνη και περίσκεψη να ασχολείται με τα προβλήματα του πολίτη.