Τα... υποκειμενικά

- Είδα το βίντεο με την Μ. Καρυστιανού. 1) Είναι Πρόεδρος του συλλόγου των πέντε ή έξι  μόνο οικογενειών. 2) Εκφράζει μόνο τις προσωπικές της απόψεις. 3) Όπως ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΕ ο Κώστας Αρβανίτης, ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός ζήτησε να μιλήσει στο Ευρωκοινοβούλιο. 4) Στοιχεία που ανέφερε για «συγκάλυψη» έχουν απαντηθεί από ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΘΥΜΑΤΩΝ, πως δεν ισχύουν. 5)Λαμβάνει ως δεδομένα τα ανόητα από τεχνικής άποψης του γνωστού και με τις «Επιστολές του Χριστού», Κ. Βελόπουλου. 6) Κρύβει τον καθοριστικό ρόλο στο δυστύχημα του Σταθμάρχη. 7) Κάνει επικίνδυνες κρίσεις για την ελληνική δικαιοσύνη. 8) Τελικά φαίνεται πως δεν θέλει διαφάνεια και «όλα στο φως», ούτε σέβεται την κόρη της αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως κομματικό άτομο και ας λέει το αντίθετο. 8) Και επειδή είναι γνωστή και επιβεβαιωμένη η πρακτική της αριστεράς διατυπώνω την εκτίμηση: Θα μείνει, δυστυχώς, μόνη της όταν δεν θα μπορεί να τους κάνει την «δουλειά»...

- Αυτό ακριβώς που αφορά τον αρνητικό και καταλυτικό ρόλο του σταθμάρχη, αποφεύγει τόσους μήνες σε δεκάδες συνεντεύξεις και ομιλίες να αναφέρει η κ. Μαρία Καρυστιανού. Το αναφέρει η κ. Άλμα Λάτα, η μητέρα της Κλαούντια, που χάθηκε στο δυστύχημα των Τεμπών... σε έκκλησή της για συμφιλίωση με αφορμή τα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τη συναυλία για την τραγωδία των Τεμπών. {...} Τα οικονομικά θα τα καταφέρουμε, αλλά μόνο να μπουν φυλακή οι δολοφόνοι. Εγώ ζω στη Λάρισα και περνάω από το σπίτι του σταθμάρχη, που κάθεται βλέπει τηλεόραση και πίνει καφέ. Εγώ έχω χάσει το παιδί μου, πώς αισθάνομαι; {…} Ερωτώ λοιπόν... Γιατί αυτή η «προκλητική» και ασεβής προς τα θύματα προστασία του σταθμάρχη από την κ. Μ. Καρυστιανού στην γραμμή συγκεκριμένων κομμάτων;

- Αυτή η μόνιμη επωδός της για την ελληνική δικαιοσύνη που «δεν υπάρχει», δεν είναι κάτι  που ακούγεται για πρώτη φορά. Είναι εκτίμηση ακροδεξιών κύκλων και άποψη αριστερών που εντάσσεται στο ιδεολογικό αφήγημα για «την αστική  δικαιοσύνη». Και σε μια προέκταση θεωρούν πως κάποιοι κύκλοι, συγκεντρώνονται σε υπόγειες στοές ή σε πολυτελείς επαύλεις για να εφαρμόσουν τα καταχθόνια σχέδιά τους. Για  παράδειγμα, δεν έχετε ακούσει για «νοθεία στις  εκλογές». Όπως φαίνεται σε φωτογραφία και η πρόεδρος των πέντε ή έξι οικογενειών, με βάση την άποψη για «νοθεία» ερμηνεύει ένα μη αποδεκτό για την ίδια αποτέλεσμα μιας εκ των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων.

- Υπάρχει όμως σ’ αυτή  την υπόθεση και ένα διαχρονικό σκηνικό που αφορά την «ατομική ευθύνη». Ιδιαίτερα στο Ελληνικό Δημόσιο. Προκύπτει και στην συγκεκριμένη τραγωδία. Στο  συγκεκριμένο σταθμαρχείο το οποίο είχε και έχει την ευθύνη για την ζωή χιλιάδων ανθρώπων, δεν τηρήθηκαν οι στοιχειώδεις κανόνες  που απαιτούνται για την ομαλή λειτουργία του.  Και  αφορούν την ώρα προσέλευσης, την διαρκή παρουσία στην θέση της ΑΤΟΜΙΚΗΣ ευθύνης, την μην επιτρεπτή απομάκρυνση.

- Και αυτή η εικόνα, στο Ελληνικό Δημόσιο σπάνια αντιμετωπίζεται με καθοριστική τιμωρία  των ανεύθυνων πολιτών. Γιατί οι «από πάνω» κάνουν τα στραβά μάτια στις παραβατικές συμπεριφορές των «από κάτω», των διορισμένων με κομματικά κριτήρια και με πελατειακές  τακτικές. Και οι πολίτες  αυτοί θεωρούν και το επιβάλλουν μάλιστα ότι αυτός ο Δημόσιος Οργανισμός είναι «δικός τους» και μπορούν να συμπεριφέρονται όπως θέλουν.

- Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου {...} ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ -  Πώς οι ομάδες συμφερόντων στρέβλωσαν τη λειτουργία της οικονομίας και ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή κρίση {…} (Χρυσάφης Ι Ιορδάνογλου) καταγράφονται οι ακόλουθες, μεταξύ άλλων, θέσεις  με  ευρύτερο ενδιαφέρον:

«Η ελληνική κοινωνία (όπως και όλες οι άλλες) είναι πεδίο σύγκρουσης ομάδων πίεσης και συμφερόντων και καλούμαστε να την "συλλαμβάνουμε" με αυτούς τους όρους. Η κάθε μια από αυτές τις ομάδες έχει τις δικές της βλέψεις που σχετίζονται με τα συμφέροντα των μελών της παρά με κάποιο "γενικό καλό". Όλες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διατυπώνουν αιτήματα προς το κράτος και επιδιώκουν τη μεσολάβησή του είτε για να προωθήσουν τις βλέψεις τους είτε για να αποτρέψουν δυσμενείς για αυτές αποφάσεις. Ο βαθμός της επιρροής τους στο κράτος είναι άνισα κατανεμημένος και το εάν η δράση τους προάγει ή παραβλάπτει τα συμφέροντα ευρύτερων κοινωνικών συνόλων δεν είναι δεδομένο, είναι προς έρευνα. Στο σύνολό του, το μωσαϊκό των ομάδων συμφερόντων μοιάζει με ένα καλειδοσκόπιο αναδιατασσόμενων συμμαχιών και οι διαχωριστικές γραμμές των συγκρούσεων στο εσωτερικό του είναι πιο σύνθετες από ότι οι παλιοί απλουστευτικοί διαχωρισμοί αφήνουν να εννοηθεί».