Ιούλιος ή Αλωνάρης…

Ο έβδομος μήνας του χρόνου αποτελείται από 31 ημέρες και ονομάστηκε έτσι από το Μάρκο Αντώνιο για να τιμήσει τον Ιούλιο Καίσαρα που γεννήθηκε αυτόν τον μήνα και όπως είναι γνωστό καθιέρωσε το ιουλιανό ημερολόγιο. Επειδή τον μήνα αυτό αλωνίζουν οι γεωργοί τον ονομάζουν και αλωνάρη. Δεν θυμάμαι άλλα χρόνια τέτοιες ζέστες όπως φέτος. Σε λίγο καιρό ο κάμπος θα πει το νερό νεράκι. Εκείνα τα χρόνια αγνάντευες τους κάμπους τους ξανθούς βλέποντας τα σιτάρια θερισμένα από τον προηγούμενο μήνα τον (θεριστή) βαλμένα σε θημωνιές. 

Παλιότερα περίμεναν στα αλώνια να τα αλωνίσουν με την σειρά και τελευταία τις αλωνιστικές μηχανές να αλωνίζουν. 

Έβλεπες τους χωριανούς ηλιοκαμένοι, ξέκοποι αποκαμωμένοι από το αλώνισμα και το λιοπύρι. Σκηνές που σήμερα πάνε να εκλείψουν γιατί λίγοι είναι αυτοί που σπέρνουν σιτηρά.

Δυστυχώς με τις πολιτικές των κυβερνήσεων επήλθε ερήμωση της υπαίθρου, μειωμένη γεωργική παραγωγικότητα και τελικά η αποβιομηχάνιση της χώρας. 

Φτάνοντας σε σημείο να παράγουμε 5 και να εισάγουμε 15, και μετά όπως λέει ο λαός μας σε ένα τραγούδι: τι έχεις ρίνα μου και αρρωσταίνεις.

Τον μήνα αυτό οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις κάνουν τον προγραμματισμό τους για διακοπές και τα μπάνια τους και οι λίγοι αγρότες που έμειναν στα χωριά να βάλουν το αλεύρι στα αμπάρια.

Επίσης αυτόν τον μήνα να γευτούν τα ζαρζαβατικά που φυτεύουν στα μποστάνια τους αγνά χωρίς φυτοφάρμακα όπως φασολάκια, ντομάτες αγγούρια, κολοκύθια κλπ, όπως και φρούτα καρπούζια, πεπόνια κλπ και από τα οπορωφόρα τους κεράσια, ροδάκινα, βερίκοκα.

Ένα αγαπημένο φρούτο για εμάς τα παιδιά ήταν τα σκάμνα (μούρα). Ανεβαίναμε στις σκαμνιές τρώγοντας και κατεβαίνοντας ήμασταν βαμμένοι από τα μούρα στα χέρια, στο πρόσωπο και στα κορμιά μας. 

Έτσι για καλό μήνα σκάρωσα και ένα ποιηματάκι να θυμηθούνε της γενιάς μου τα χρόνια εκείνα:

Ανέβα πάνω στη σκαμνιά

στρώστε σεντόνια στη σκιά

κι’ ας ανέβουν τα παιδιά

να τινάξουν τα κλαδιά.

Άσπρα σκάμνα και μαβιά

θα γεμίσουνε τα πανέρια

χείλη κόκκινα βαθιά

θα βάψουν κόκκινα τα χέρια

Καλό μήνα!