Η Ελληνική Μειονότητα και η ρητορική του Έντι Ράμα… (Ας δούμε την υποψηφιότητα Μπελέρη από εθνική σκοπιά)

Η πολιτικο-κοινωνική Οργάνωση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, η «ΟΜΟΝΟΙΑ», τόσο στο πρόγραμμά της, όσο και στις τακτές ανακοινώνεις, δηλώσεις και στα υπομνήματά της, υπογραμμίζει πως επιθυμεί την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, την ειρηνική συνύπαρξή της με τον αλβανικό λαό, την ένταξη της ΕΕΜ στην αλβανική κοινωνία, όντας όλα αυτά κατοχυρωμένα και διασφαλισμένα μέσω των διεθνών συμβάσεων και του συνταγματικού  δικαίου της χώρας. Που σημαίνει ισότιμη πολιτική, οικονομική και πολιτιστική μεταχείριση από το κράτος, ισότιμη συμμετοχή στον κρατικό μηχανισμό, προστασία και ανάπτυξη της Εθνικής Ταυτότητας και έμπρακτο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Άρα, δεν είναι η ΕΕΜ, ούτε η οργάνωσή της η «ΟΜΟΝΟΙΑ», που βάζουν τρικλοποδιές στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της χώρας, προς την Ε.Ε. αλλά το ίδιο το καθεστώς της Αλβανίας, οι εσωτερικές έριδες και τριβές. Είναι αυτά που επισημαίνουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία,  ότι η Αλβανία ακόμα διακατέχεται από την διαφθορά και  την εγκληματικότητα, δύο βαρυσήμαντα στοιχεία τα οποία  φρενάρουν την έναρξη του διαλόγου για την ενταξιακή της πορεία. ή μάλλον, η πραγματική τους επιθυμία, εάν το επιθυμούν ή όχι, εφαρμόζοντας το σλόγκαν «άλλα λέω κι άλλα πράττω». 

Ποια είναι αυτά που εμποδίζουν την Επιτροπή, να πει το «ναι» στην Αλβανία:Το οργανωμένο έγκλημα, στο οποίο εντάσσονται η διακίνηση ναρκωτικών, λευκής σάρκας, όπλων κ.ά. έχει απλώσει βαθιά τα πλοκάμια του στη χώρα. Στο όνομα αυτού αρπάχτηκαν ολόκληρες περιουσίες δημιουργώντας, δύο αντίθετες συγκρουόμενες τάξεις με διαφορετικούς τρόπους ζωής. 

Η έλλειψη θέλησης για τον σεβασμό των αναγνωρισμένων δικαιωμάτων των Μειονοτήτων, είναι ένας ακόμη βραχνάς που πνίγει την τωρινή, όπως και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που δεν μπορεί να βγει από την νοοτροπία του χθες, μια νοοτροπία που έχει μέσα της την οθωμανική πνοή, γεμάτη μίσος και καχυποψία, με παρωπίδες στο πρόσωπο, με τη μάσκα του εθνικισμού, που δεν τους αφήνει να δουν ξεκάθαρα τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, που δίνει άλλη διάσταση στις μειονότητες και τα δικαιώματά τους.  Στον εικοστό πρώτον αιώνα, το να φοβάσαι από τη γλώσσα και τον πολιτισμού του άλλου, είναι οπισθοδρομικότητα. Να ξηλώνεις και να σβήνεις πινακίδες και επιγραφές, μόνον επειδή είναι στην ελληνική (καμία άλλη γλώσσα δεν τους ερεθίζει) είναι εθνικιστική έξαρση. 

Η διαφθορά, επίσης, μαστίζει όλους τους τομείς της κοινωνίας με πρωτοπόρα τη δικαιοσύνη. Ακόμα και τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησης επιβεβαιώνουν ότι η αλβανική δικαιοσύνη απέτυχε  στην εκδίκαση των υποθέσεων για διαφθορά. Ότι η δικαιοσύνη δεν είναι μόνον διεφθαρμένη αλλά και πολιτικοποιημένη, το μαρτυρούν πάρα πολλά συμβάντα. Σε όλη την πορεία της δημοκρατίας:

*Η δίκη των Πέντε της Ομόνοιας τον Αύγουστο του 1994, απέδειξε περίτρανα την μη ανεξαρτησία της και τις πολιτικές σκοπιμότητες του «Κράτους Δικαίου». Οι εισαγγελείς και το δικαστικό σώμα λειτουργούσαν ως ένα ρομπότ και οι αποφάσεις δίνονταν από ψηλά.

*Η καταδίκη των πέντε Χιμαριωτών, το 2006 επειδή τόλμησαν να υψώσουν και την ελληνική σημαία, όταν το δικαίωμα αυτό είναι χαραγμένο στη Σύμβαση Πλαίσιο και στο Σύνταγμα της χώρας. 

*Η καταδίκη του Δημάρχου Χιμάρας και Γενικού Προέδρου της Ομόνοιας, Βασίλη Μπολάνου, με τρία χρόνια φυλάκιση, μισό εκατομμύριο λεκ πρόστιμο και την αφαίρεση του δικαιώματος να πολιτευτεί, επειδή τόλμησε να εφαρμόσει τη Σύμβαση Πλαίσιο, βάζοντας δίγλωσσες πινακίδες.

*Η σύλληψη και φυλάκιση του εκλεγμένου Δημάρχου Χιμάρας και Προέδρου Ομόνοιας για το  Παράρτημα της Χιμάρας, Διονύση Φρέντη Μπελερη με ψεύτικες κατηγορίες και η άρνηση της δικαιοσύνης, με εντολή από ψηλά, να δώσει το δικαίωμα της ορκωμοσίας στον δικαιούχο, όλα αυτά μαρτυρούν την ελεγχόμενη δικαιοσύνη στην Αλβανία, αλλά και πως στην «χώρα των αετών» η ιστορία επαναλαμβάνεται.

*«Έργο» της διεφθαρμένης και πολιτικοποιημένης δικαιοσύνης είναι και η  νομιμοποίηση των πλαστών εγγράφων των ψευτοϊδιοκτητών που καταβρόχθισαν εκατοντάδες στρέμματα κοινοτικών και λιβαδικών  εκτάσεων, ακίνητων περιουσιών, σπιτιών, στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. 

Οι ίδιες μεθοδεύσεις 

με το χθες

Είναι αλήθεια πως από το 1991 δεν υπάρχουν στην Αλβανία οι προτομές του δικτάτορα Χότζα, ούτε η τρομερή  πάλη των τάξεων, αλλά υπάρχουν ακόμα η προσωπολατρία, η καταπάτηση της αντίθετης άποψης, η παραπλανητική προπαγάνδα, η ενημερωτική λογοκρισία και, πάνω απ’ όλα η ελεγχόμενη πολιτικοποιημένη δικαιοσύνη, πράγμα που σημαίνει πως η κατάργηση του ολιγαρχικού συστήματος δεν κατάργησε και την κομμουνιστική νοοτροπία. Και το χειρότερο είναι ότι στο Κράτος αυτό οι νόμοι πολλές φορές είναι καλυμμένοι με τον εθνικιστικό μανδύα και ακόμα, κάνουν πολλές φορές την εμφάνισή τους οι  παράνομοι.

Η ίδια τακτική, με καινούργιες μεθόδους, συνεχίζεται ακόμα σήμερα. Η  αλβανική Κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει την εσωτερική αιμορραγία της οικονομίας και τις εσωτερικές τριβές, την τάση των νέων να εγκαταλείπουν τη χώρα, βρίσκει τη λύτρωση στον εθνικισμό. Και ο καλύτερος στόχος είναι η Ελλάδα, η Ελληνική Κοινότητα, η «ΟΜΟΝΟΙΑ». Έχοντας στην κορυφή του παγόβουνου τη Χιμάρα, ως αχίλλειο πτέρνα. 

«Η ΟΜΟΝΟΙΑ και η Ελλάδα… αναγκάζουν, λένε, τους Αλβανούς ν’ αλλάξουν τα ονόματά τους. «Θέλουν να μας  ελληνοποιήσουν το χώρο, να μας κάνουν τη Χιμάρα ελληνική…», ισχυρίζονται. Και τα λέει αυτά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, σε γειτονική, φιλική χώρα, που άνοιξε τις αγκάλες και γλύτωσε από τον εμφύλιο σπαραγμό τη χώρα του, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα.  Μεγαλόφωνα δήλωσε πως η αγωνίστρια του ΄21, η ηρωίδα Μπουμπουλίνα, είναι Αλβανίδα. Πώς μπορεί ν’ αφήσει παραπονεμένη την Μπουμπουλίνα, αναρωτήθηκε, όταν και ο Μέγας Αλέξανδρος, οι Τρώες, ακόμα και οι θεοί του Ολύμπου είναι  Ιλλυριοί (Αλβανοί).

Πικραμένος, ομολόγησε τα βάσανα των μεταναστών, την οδύσσειά τους, με τις πολλές ώρες εργασίας, την ταπείνωση, την «μαύρη σκούπα», την αλλαγή των ονομάτων, που υπέστησαν. Ξέχασε ή μάλλον αρνήθηκε να τους πει πως οι Έλληνες άνοιξαν τις πόρτες  των σπιτιών τους για να φιλοξενήσουν τους χιλιάδες τυραννισμένους Αλβανούς που έφυγαν από τα δεσμά της σκλαβιάς, όταν οι Ιταλοί τους έπνιγαν στη θάλασσα. Πως κανένας δεν τους υποχρέωσε ν’ αλλάξουν τα ονόματα, μάλιστα κι αυτοί που τα κράτησαν προόδευσαν και μεγαλούργησαν καλύτερα. Αλλά ξέχασε τις υποχρεωτικές λίστες ονομάτων με Ιλλυρικά ονόματα που ο ληξίαρχος υποχρέωνε τους γονείς να γράψουν τα τέκνα τους με ένα απ’ αυτά και πως ήρθε ο καιρός τα εγγόνια να ξαναπάρουν τα ονόματα των παππούδων και γιαγιάδων τους. Πως ήταν κατά δεκάδες τα Αλβανόπουλα που ήταν σημαιοφόροι, όμως πολλά απ’ αυτά (ο Rizai και άλλοι) έγιναν οι χειρότεροι ανθέλληνες. Πως τα επιδόματα και τις βοήθειες που παίρνουν από το ελληνικό κράτος, ούτε στο όνειρό τους δεν τα βλέπανε στην χώρα τους. Πως είναι εκατοντάδες αυτοί που έχουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Πως στη χώρα του δίνει στους συνταξιούχους συντάξεις πείνας. Πως στη χώρα του ακόμα, αν και πέρασαν 34 χρόνια, δεν έγιναν κάτοχοι, με τίτλους ιδιοκτησίας, στις δικές τους περιουσίες και πως τα καλύτερα μέρη, αν και ανήκουν σε ιδιοκτήτες, τα καταβροχθίζουν οι συνεργάτες του, οι κυβερνώντες και οι ολιγάρχες. 

Ενθουσιασμένος από τα χειροκροτήματα των «κουβαλητών» του, τις εκατοντάδες σημαίες που κοκκίνησαν το στάδιο, το εθνικιστικό, παράλογο τραγούδι περί μεγάλης Αλβανίας (αν είναι δυνατόν), είπε πως ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής του, επειδή βρίσκεται ανάμεσα στους ομοεθνείς του. Δεν ανάφερε πως, δεν ήταν ο πόνος για τους ομοεθνείς, αλλά ο εσωτερικός αναβρασμός για την υποψηφιότητα του Φρέντη Μπελέρη στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ για τις ευρωεκλογές της 9η Ιουνίου, και πως διάλεξε επίτηδες την ημέρα της σύλληψής του για να κατέβει στην Αθήνα. 

Ο Φρέντη Μπελέρης

Διαμάχη έχει ξεσπάσει μεταξύ Βορειοηπειρωτών για την υποψηφιότητα του Φρέντη Μπελέρη, επηρεασμένοι κι από το κόμμα της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, που τονίζει ότι ο κ. Μητσοτάκης προσπαθεί, με αυτόν τον τρόπο να βελτιώσει την πολιτική του εικόνα, ενώ γνωρίζουμε ότι ο κ. Μπελέρης είναι θύμα μίας πολιτικής διαδικασίας την οποία επινόησε και ενορχηστρώνει ο πρωθυπουργός Ράμα, και πως η εισαγγελία παραποίησε έγγραφα και παραβίασε ευθέως το νόμο. Όπως τονίζει και ο ίδιος ο φυλακισμένος Δήμαρχος, με την αλβανική νομοθεσία, έστω και μια μέρα να δικαστείς χάνεις τα δικαιώματά σου να θέσεις υποψηφιότητα στην πολιτική ή στην τοπική αυτοδιοίκηση. 

Ας δούμε, λοιπόν, όλοι μας, την υποψηφιότητα Μπελέρη από την εθνική της σκοπιά, (που ακριβώς έτσι είναι), κι ας αναδείξουμε, με την ψήφο μας, την Ταυτότητά μας, τη δική μας φωνή στο Ευρωκοινοβούλιο, δίνοντας και μια απάντηση στον Αλβανό Πρωθυπουργό.