Στου Βαξεβάνη την ποδιά…

Και ξανά η ελληνική κοινωνία προς τη λάσπη τραβά, αφού παντού ξεφυτρώνουν σκάνδαλα και όλα τα σκεπάζει η χυδαιότητα, το ψέμα και η βρωμιά. Ίσως να είναι στη μοίρα μας να μην μπορούν οι πολιτικοί μας να ενεργούν με βάση τον ορθό λόγο και με αναφορά στα πραγματικά και μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Και τώρα κάποιοι βάλθηκαν να ξαναζωντανέψουν φαντάσματα από το κοντινό παρελθόν, τα οποία απειλούν να μολύνουν την πολιτική ζωή του τόπου και να δημιουργήσουν κλίμα ζοφερό για πρόσωπα, για θεσμούς και προπαντός για το κοινοβουλευτικό μας σύστημα. Υποκινητές αυτής της απαράδεκτης πρακτικής είναι κάποιοι «επώνυμοι», οι οποίοι μας λογαριάζουν ως λωτοφάγους και ανθρώπους τριτοκοσμικής χώρας.

Ίσως οι πολιτικοί μας ταγοί να μην έχουν διδαχτεί από τις προγενέστερες δοκιμές και ελπίζουν ότι με την επανάληψή τους θα πετύχουν τους πολυπόθητους στόχους. Φαίνεται να έχουν απογοητευτεί, γιατί η πλειοψηφία της κοινωνίας βρίσκεται σε άλλο επίπεδο και απαξιώνει λαϊκίστικες συνταγές του παρελθόντος.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις πήρα από τα «αποκαλυπτήρια» του Βαξεβάνη, ο οποίος εδώ και χρόνια είναι μπλεγμένος στα δίχτυα της δημοσιογραφίας που μόνιμα υπηρετεί ίντριγκες, σκοπιμότητες και τυχοδιωκτισμούς. Και είναι δυστύχημα για όλους το γεγονός ότι τα αφεντικά του και οι υποβολείς του βρίσκονται εκτός πραγματικότητας και φαντασιώνονται τον εαυτό τους ως σωτήρα και αναμορφωτή της ελληνικής κοινωνίας.

Εύστοχα ο καθηγητής Δ. Τσάτσος έχει επισημάνει ότι η παραλειτουργία ενός οργάνου σημαίνει όχι ανεπάρκεια, αλλά τυχοδιωκτισμό και εξυπηρέτηση αλλοτρίων συμφερόντων.

Και να μην ξεχνάμε ότι ο «Μέγας Βαξεβάνης» ως παιδί της λαϊκής δεξιάς επί πρωθυπουργίας Καραμανλή εκθείαζε μέσω ΕΡΤ την τότε εξουσία και νυχθημερόν πάσχιζε να πείσει τους θεατές για το σωτήριο έργο της τότε δεξιάς κυβέρνησης. Και από την ώρα που ο προστάτης του πολιτικός έχασε την πρωτοκαθεδρία, ο Βαξεβάνης μεταμορφώθηκε σε εχθρός του κατεστημένου για να γίνει στη συνέχεια «καντηλαναύτης» του Τσίπρα ελέω Καμμένου!

Όλοι, όσοι διαθέτουμε μνήμη και γνώση μακριά από κομματικό φανατισμό, θυμούμαστε τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο σκάνδαλο της Novartis. Αυτός ήταν που συνεχώς μας βομβάρδιζε με αποκαλύψεις και βοήθησε ώστε ο Παπαγγελόπουλος να εκτελέσει δέκα πολιτικούς αντιπάλους σε ρόλο θεσμικό, οι οποίοι όμως αθωώθηκαν όλοι. Και δεν είχε ίχνος δημοσιογραφικής αξιοπρέπειας και δεοντολογίας να ζητήσει έστω κατανόηση της πρακτικής του από τους αναγνώστες του. Μήπως ο Βαξεβάνης δεν διαχειρίστηκε μεγάλο χρηματικό ποσό από Άραβα για να βοηθήσει ώστε ο Ν. Παππάς να προσφέρει ιδιωτικό κανάλι σε άνθρωπό του;

Επιτέλους, ας σταματήσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στηρίζονται στα παραμύθια του Βαξεβάνη. Σήμερα έχουμε μεγάλα προβλήματα στα οποία μπορεί και πρέπει να αντιπολιτευτούν την κυβέρνηση. Αλλά για να γίνει αξιόπιστη και αποτελεσματική η αντιπολίτευση χρειάζονται επιχειρήματα, θέσεις και προτάσεις ρεαλιστικές. Και αυτό το στοιχείο είναι θεμελιακό για τη λειτουργία του σύγχρονου ευρωπαϊκού κοινοβουλευτισμού. Ίσως όμως η αντιπολίτευση να έχει ένδεια λόγου αληθινού και να προτιμάει τα μυθεύματα και τα σίριαλ του Βαξεβάνη.

Αλλά για να ευδοκιμεί ακόμη ο μύθος του Βαξεβάνη, φαίνεται πως από χρόνια παρά τις σοβαρές πληγές από το ίδιο νοσηρό κλίμα το Κοινοβούλιο δεν έχει λάβει τα αναγκαία θεσμικά μέτρα. Και γι’ αυτό καταφεύγουν κάποιοι στον ποινικό λαϊκισμό και αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από τα πραγματικά προβλήματα.

Γι’ αυτό, πριν είναι αργά, ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες του Βαξεβάνη και ας απαιτούμε από όλα τα κόμματα να κλείσουν το κεφάλαιο της σκανδαλολογίας και να ασχολούνται με τις μεγάλες προκλήσεις και της πατρίδας και των συμπολιτών.