Η βασική ουσία του νεοφιλελευθερισμού…
Μια σημαντική συζήτηση πρέπει να γίνει με αφορμή την κατωτέρω δήλωση πολιτικού στη χώρα μας για τα ενδεικνυόμενα μέτρα προς αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης: «Το βασικό ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να δείχνουμε προσαρμογή.
Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς πεθαίνει». Η φράση αυτή δείχνει ότι η φιλοσοφία του συγκεκριμένου πολιτικού είναι η φυσιοκρατία που στην σύγχρονή μας εποχή αποδίδεται με τον όρο «νεοφιλελευθερισμός». Η ωμότητα της φράσης βέβαια ξεσήκωσε μεν σάλο στην κοινωνία, όμως τα λόγια αυτά, που πολιτικά ήταν άστοχα, είναι απολύτως δηλωτικά μιας νοοτροπίας που χαρακτηρίζει την σημερινή νεοφιλελεύθερη εκδοχή του κοινωνικού συστήματος που έχει παγκοσμίως επικρατήσει.
Ένα σύστημα, το οποίο σταδιακά καταργεί το κοινωνικό κράτος και την προστασία των αδυνάτων, εξαθλιώνει τα μεσαία στρώματα και ευνοεί τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους.
Όσο μειώνεται και μηδενίζεται η κοινωνική αλληλεγγύη, τόσο κυριαρχεί ο λεγόμενος κοινωνικός δαρβινισμός, η μεταφορά στην κοινωνία της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου, με βάση την οποία επιβιώνει ο ισχυρότερος.
Όμως η ψυχρή αυτή θεωρία πρέπει να επισημάνουμε ότι αντιστρατεύεται το κήρυγμα του Ευαγγελίου και επομένως όποιος θεωρεί τον εαυτό του και αυτοπροσδιορίζεται ως χριστιανός δεν επιτρέπεται να την υιοθετεί.
Στη λογική του «Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει», το Ευαγγέλιο απαντά με το χωρίο κατά Ματθαίον Κεφ. ΚΕ'( 31-46) που διαβάζεται κάθε χρόνο την Κυριακή της Απόκρεω και καταδικάζει όσους αδιαφορούν για τους «ελαχίστους» και απόκληρους της κοινωνίας: «Επειδή πείνασα και δεν μού δώσατε να φάω, δίψασα, και δεν μου δώσατε να πιώ, ήμουνα ξένος και δεν με περιμαζέψατε, γυμνός δεν μού δώσατε ρούχα να ντυθώ, ασθενής και φυλακισμένος και δεν με επισκεφθήκατε… εφόσον κάτι απ’ όλα αυτά δεν το κάνατε έστω και για τούτους τους ελαχίστους, ούτε για μένα το κάνατε.».
Αν ο μαρξιστικός υλισμός αρνείται τον Θεό, ο πρακτικός υλισμός αρνείται τον πλησίον και είναι ακόμα πιο αντιχριστιανικός. Αν ο Φασισμός και ο Ναζισμός κάνουν διάκριση ανάμεσα σε ανώτερες και κατώτερες φυλές, ο Νεοφιλελευθερισμός επιβάλλει στην κοινωνία το «νόμο της Ζούγκλας», που εξαθλιώνει τους οικονομικά αδύναμους και ευνοεί τη σώρευση πλούτου σε όλο και πιο λίγους.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο Ρώσος ορθόδοξος φιλόσοφος Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, «Η φοβερότερη μορφή αθεΐας σίγουρα δεν είναι αυτή που εμφανίζεται στο στρατευμένο και παράφορο αγώνα εναντίον της ιδέας του Θεού και εναντίον αυτού του ιδίου του Θεού, αλλά αυτή που εμφανίζεται στην αθεΐα της πρακτικής ζωής, στην αδιαφορία και στην ψυχρότητα. Αυτή τη μορφή της αθεΐας συχνά τη συναντάμε ανάμεσα στους κατ’ όνομα Χριστιανούς.» («Αλήθεια και Αποκάλυψη»).
Ο κοινωνικός Δαρβινισμός επομένως είναι η πιο χυδαία και απροκάλυπτη έκφραση του πρακτικού υλισμού και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη χριστιανική διδασκαλία, η οποία έχει ως θεμέλιο την αγάπη προς τον πλησίον και κατ’ επέκταση την κοινωνική αλληλεγγύη χωρίς διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων, που όλοι, χωρίς διάκριση είναι παιδιά του Θεού.
Οι συνειδητοί Χριστιανοί οφείλουν να απορρίπτουν και να αντιπαλεύουν τέτοιες θεωρίες. Οφείλουν να αγωνιστούν και ως πολίτες για την επικράτηση των αρχών της χριστιανικής διδασκαλίας, η οποία κηρύσσει αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων για να οικοδομηθεί μία κοινωνία δικαιοσύνης. Οφείλουν να ταχθούν ενάντια στις αντιχριστιανικές λογικές του πρακτικού υλισμού οι οποίες μόνο το ατομικό συμφέρον υπολογίζουν και με τον τρόπο αυτό συντηρούν την κοινωνική αδικία. Λογικές τις οποίες πιστά υπηρετεί δυστυχώς και η επικρατούσα συστημική θεολογία που μετατρέπει τη χριστιανική διδασκαλία σε ακίνδυνο κώδικα ατομικής ηθικής.
*Ο Νικήτας Αποστόλου είναι πτυχιούχος Π.Α.Σ.Π.Ε. – πρ. Τμηματάρχης του τέως Υπ. Γεωργίας.
