Εκθεσιακά ανα-συζητούμενα

on .

- Με μεγάλο προστιθέμενο επικοινωνιακό κεφάλαιο άνοιξε εφέτος η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, μέσα σε μια πολεμική ατμόσφαιρα και «απόρρητη» συμμετοχή μιας δόσης αμφισβήτησης του πολιτικού λόγου.

- Όσα άμεσα ραδιοτηλεοπτικά ακούστηκαν, όσα στρογγυλεμένα δημοσιεύτηκαν, όσα οργισμένα βγήκαν σε στρατευμένα διαδίκτυα, και όσα απειλητικά εκτοξεύτηκαν, υποβάθμισαν και ξεστράτισαν το νόημα και την αποστολή μιας Έκθεσης που φευγαλέα και ελάχιστα σαν γεγονός παρουσιάστηκε με εικόνα. 

- Κυριάρχησε ο πολιτικός λόγος μιας προεκλογικής προετοιμασίας των κομμάτων, με μια πληθωρική παροχολογία και έναν περιορισμό της κεντρικής και παραδοσιακής ιδέας της έκθεσης στη μακρόχρονη ιστορία του εμπορίου, της παραγωγής και της ανάπτυξης.

- Ιστορικά η Έκθεση αυτή αποτελεί συνέχεια ελληνικής παράδοσης, και μιας Βυζαντινής κληρονομιάς, των εμποροπανηγυριών, η οποία σαν θεσμός ήταν προνόμιο που εγκρίνονταν με αυτοκρατορικό διάταγμα. Το συνέχισαν και οι Τούρκοι κατακτητές με τα φιρμάνια. Τέτοια ήταν και η διαχείριση και η ιστορία της εμποροπανήγυρης των Ιωαννίνων, της Μπονίλας, και της Πωγωνιανής στο Μπισδουνόπουλο. Το τελευταίο, η πανήγυρη της Πωγωνιανής, η οποία λειτουργούσε αρχικά στην περιοχή Μολυβδοσκεπάστου, και είχε μεταφερθεί εκεί από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Πωγωνάτο από την Επισκοπή, όπου είχε ιδρυθεί από προηγούμενο Αυτοκράτορα. Ο Αλή πασάς μετά την διάλυση της εμποροπανήγυρης στη Μολυβδοσκέπαστη από συγκρούσεις αλβανικών φύλων, την μετέφερε στο Μπισδουνόπουλο με την ονομασία Πωγωνιανή.

- Αυτή η περιγραφή της προϊστορίας αυτού του θεσμού, που λειτούργησε μεταγενέστερα στα Γιάννενα σαν πανηγύρι-παζάρι μέχρι πριν από λίγα χρόνια, με την τελευταία περίοδο σαν «Έκθεση», μια προσπάθεια να την αναδείξει κάτι σαν τη Θεσσαλονίκη, έσβησε πλέον και αποτελεί μια ανάμνηση αρκετών πολλών ετών. Να πούμε ότι συμπίπτει και με το τέλος μιας περιόδου που η Γιαννιώτικη λαϊκή τέχνη ήταν στην ακμή της και ήταν η ταυτότητα των Ιωαννίνων με τα πολλά «ισνάφια» της αγοράς. Το ΚΕΠΑΒΙ, ήταν η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια διατηρήσεως ζωντανού κάποιου κατάλοιπου εκείνης της Λαϊκής τέχνης.

- Ακόμη επιβιώνουν κάποια περιφερειακά τοπικά «Πανηγύρια», μια ανάμνηση εκείνης της εποχής, μιας οικονομίας που συντήρησε τη ζωή στην περιφερειακή κοινοτική οργάνωση και διασπορά των χωριών μας.

- Αλλά ας γυρίσουμε στην μετά την πανδημία νέα εικόνα της Έκθεσης της Θεσσαλονίκης, η οποία προσδιορίζεται ως Διεθνής και εφέτος συμβαίνει να συμπίπτει με αυτή της ενεργειακής κρίσης η οποία δημιουργεί ένα νέο οικονομικό περιβάλλον.

- Η ιδέα των Εμπορικών Εκθέσεων έχει μια νέα κουλτούρα τερματίζοντας την παράδοση των παλιών εμποροπανηγυριών τα οποία μετεξελίχθηκαν σε Εκθέσεις σαν της Θεσσαλονίκης. Η φετινή Θεσσαλονίκη που είχε αυτή την «προεκλογική» παράσταση, με την πληθωρική τουριστική ελίτικη προσέλευση, για μια εκτόνωση και αποτίναξη των περιοριστικών κανόνων της πανδημίας, δείχνει μια νέα πορεία του μέλλοντος της Έκθεσης.

- Η μελέτη των πολιτικών κομματικών λόγων που ακούστηκαν και τα ηλεκτρονικά συνθήματα που κυριάρχησαν, υποσημειώνουν την έλευση μιας νέας εποχής, και μιας ατμόσφαιρας μολυσμένης από ακραίες συγκρουσιακές καταστάσεις και με εικόνες οι οποίες τίποτε το παλιό εορταστικό δεν θυμίζουν.

- Όταν, για να διατηρηθεί μια ομαλή ζωή και δημόσια τάξη, χρειάζονται χιλιάδες πάνοπλοι αστυνομικοί και μεγάλη κατανάλωση καπνογόνων και καταιγισμών νερού, ποιο είναι το κυρίαρχο νόημα μιας έκθεσης; Ο περιορισμός των ελευθεριών και δικαιωμάτων του πολίτη αντιστρατεύεται την ιδέα της έκθεσης σαν δημοκρατική ελευθερία διακίνησης και κυκλοφορίας.

- Η αναφορά μάλιστα μερικών πολιτικών λόγων, στον Πούτιν, τον Ερντογάν, τους εξοπλισμούς, τα σενάρια απόρρητων μυστικών, τ άρρητα περί πολεμικών απειλών, και τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, και όλων των συνακόλουθων, κλιματικής, επισιτιστικής, επιδημικής και λοιπών κρίσεων, ακυρώνουν κάθε ελπίδα για καλύτερη ζωή, με όση καλή πρόθεση και εικόνα εμφανίστηκε με την Έκθεση.

- Σε μια περίοδο που η χώρα προσπαθεί να ενισχύσει την αμυντική της επάρκεια και δέχεται μια οργανωμένη εξωτερική πολεμική απειλή, γεγονότα που απαιτούν μια Εθνική ομοψυχία, αυτή η πολιτική παρουσία στην Έκθεση και η σκληρή αντιπαράθεση και η αδυναμία προσέγγισης, δεν είναι ό,τι καλύτερο για την ηρεμία και ασφάλεια όλων.

- Μέρα και νύχτα κάποιοι αγρυπνούν στα ακριτικά φυλάκια, και μέρα και νύχτα ο γείτονας μας απειλεί με νέα Σμύρνη και με μεγαλύτερη φωτιά. Τα φτηνά τουρκικά, γιόκ, νταϊλίκια, δεν αποτελούν εξοπλιστικά πυρομαχικά, όταν στη Θεσσαλονίκη δεν εμφανίστηκε η ομοψυχία και η συμπαράταξη, σαν μια Εθνική γροθιά. Τουλάχιστον σε αυτό τον τομέα.

- Πολλή κριτική καταγράφηκε στο Τύπο και πολύς αντίθετος λόγος ακούστηκε στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, για όσα αυτή η προεκλογική πολυλογία στη Θεσσαλονίκη. Διχαστική, αντιφατική με μια δόση fake news, ήταν όλη η επικοινωνιακή Θεσσαλονικιώτικη ειδησεογραφία, η οποία θα συνοδεύει ιστορικά και αρχειακά αυτή την έκθεση. Το μέλλον θα είναι καλύτερο, αν η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, σαν ανεξάρτητος φορέας απαλλαγεί από αυτή την πολιτική επιτροπεία και οργανωθεί με την εμπορική παράδοση αναβιώνοντας και το Βυζαντινό και Ελληνιστικό μεγαλείο. Είναι μια άλλη άποψη.

- Και αφού φθάσαμε σε αυτή την παράδοση, και την ανάμνηση και του χαμένου Γιαννιώτικου παζαριού ή όπως παλιότερα ακούγονταν σαν εμποροπανήγυρη, με την αναπαλαίωση της μικρής μας πόλης η οποία χαρακτηρίζεται ως Μουσουλμανική Μεγαλόπολη, ας αναστηθεί και εδώ το παλιό παζάρι. Ας βαπτιστεί Μεγάλη Ηπειρωτική Εμποροπανήγυρη. Ας χαρακτηριστεί Μεγάλη Ελληνοαλβανική Έκθεση μιας και σύντομα η Αλβανία θα γίνει Ευρωπαϊκός συνάδελφος. Ας ονομαστεί ακόμη μεγάλη ΔυτικοΒαλκανική Έκθεση! Γιατί όχι και ΝεοΜουσουλμανικό Γιαννιώτικο παζάρι! Με τόση μάλιστα πολιτιστική δράση που ευδοκιμεί στα Γιάννενα σαν «Πανηγύρι», θα είναι μέρος ο τομέας της Εμποροπανήγυρης. Αποκτά και μια διάσταση πολιτιστική με μεγάλη προστιθέμενη ακρόαση και φήμη. Ο Καραγκιόζης είναι και παλιό κεφάλαιο. Οι πολιτιστικές διαφημίσεις που ρυπαίνουν πληθωρικά τους Γιαννιώτικους τοίχους είναι ανέξοδο Καραγκιόζικο σκηνικό.

- Τα Γιάννενα αλλάζουν. Μια Έκθεση νέας τεχνοδομής και μιας άλλης εμπορικής αντίληψης με μείγμα και Ανατολίτικης Μουσουλμανικής πολιτιστικής παράδοσης, θα δώσει ένα νέο δρόμο ανάπτυξης. Μια πολυπολιτισμική ταυτότητα που τόσο κυνηγάει και η Θεσσαλονίκη. Το θέλουν και οι «προοδευτικές» δυνάμεις της πόλης.

- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…

 ο  μέτοικος