Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στα ΑΜΕΑ…

 Έχουμε γράψει πολλές φορές για τα ΑΜΕΑ (Άτομα με Ειδικές Ανάγκες). Και τούτο όχι λόγω της ειδικότητάς μας, αλλά κυρίως εξαιτίας της ενασχόλησής μας μ’ αυτά τ’ άτομα και μέσα από συλλόγους και εκπαιδευτικά ιδρύματα και ευαγή σωτήρια ιδρύματα και προγράμματα. Ίσως να γίναμε και βαρετοί. Αλλά, η επανάληψη «εστί μήτηρ μαθήσεως» καθώς έλεγαν οι πρόγονοί μας.

Κατά το Σύνταγμά μας, λοιπόν, που αποτελεί το θεμελιώδη Νόμο της πολιτείας μας, τον καταστατικό μας χάρτη, σύμφωνα 

με το άρθρο 16 παρ. 4 αναγράφονται τα εξής: «όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν Παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες της στα Κρατικά Εκπαιδευτήρια ή Ειδικής Προστασίας, ανάλογα με τις ικανότητές τους».

Εδώ λοιπόν έχουμε τα Α.Μ.Ε.Α.. Αλλά τι είναι Α.Μ.Ε.Α.; Είναι άτομα με ειδικές ανάγκες και ιδιαίτερα τα παιδιά και οι νέοι, που είναι αναπόσταστο μέρος της κοινωνίας μας, συνάνθρωποί μας και συμπολίτες, με την ίδια αξία και αξιοπρέπεια και με δικαιώματα και καθήκοντα ανάλογα με τις δυνατότητές τους.

Εδώ ας τονίσουμε τη σχολική ενσωμάτωση και την κοινωνική ενσωμάτωση. Βέβαια, η Πολιτεία και διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι, εκπαιδευτικοί παιδαγωγοί, ειδικοί δάσκαλοι, κι ευαίσθητα άτομα έχουν κάνει πολλά βήματα. Όμως, δεν είμαστε ακόμη τόσο ευχαριστημένοι…

Άλλωστε, κατά τον Αριστοτέλη, «η αρχή κάθε πράγματος είναι το ήμισυ του παντός». Πρέπει να γίνουν κι άλλα. Το μπορούμε ως κοινωνία!

Ευτυχώς έχουμε ξεφύγει πια από φράσεις απαράδεκτες όπως τα «ανώμαλος» ή «ανώμαλοι» και από τον «καιάδα», αλλοίμονο αν υπήρχαν αυτά στην εποχή μας. Αντίθετα, βρίσκει κανείς Ειδικά Σχολεία, Ειδικές τάξεις, σχολεία για άτομα με κινητικές ανάγκες, σχολεία για μαθητές με δυσκολίες μαθησιακές, για παιδιά κωφάλαλα, τυφλά και χίλιες δύο άλλες ειδικές ανάγκες.

Οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων με ειδικά προγράμματα προσπαθούν τα πάντα. Υπάρχουν όμως κι άλλοι πολίτες, ευτυχώς ολίγοι, που δεν τα συμμερίζονται αυτά και δεν τα βιώνουν και ας αναφέρουμε εδώ ότι παρκάρουν σε χώρους που είναι για άτομα με κινητικές ανάγκες, ράμπες πρόσβασης κ.α..

Στο Δήμο μας υπάρχουν ευτυχώς πολλές μονάδες και διαγνωστικές ιατροπαιδαγωγικές υπηρεσίες που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Παιδείας και Υγείας και ειδικοί ιατροί, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί, ειδικοί δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ευαίσθητα άτομα κ.α. που προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες εδώ στην Τοπική μας Αυτοδιοίκηση (Ο.Τ.Α.) καθώς και πολλά κρατικά και ιδιωτικά ευαγή ιδρύματα. Δεν θ’ αναφερθούμε ονομαστικά σ’ αυτά, σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι η διαφήμιση αυτών των ιδρυμάτων (στέγαση, εξοπλισμός, διδακτικά βιβλία, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και των γονέων, με διαλέξεις και ομιλίες, και συνεχή συνεργασία ως ελέχθη με τα Υπουργεία Παιδείας και Υγείας και επίσης με την UNESCO και με το Ο.Ο.Σ.Α.).

Εκείνο όμως που πρέπει να επισημάνουμε είναι η ανάγκη για οργάνωση και κατάλληλη στελέχωση της Ειδικής Αγωγής. Όλοι μας πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε για τη σχολική και κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με τις ειδικές ικανότητες. Είναι καθήκον μας. Στα σχολεία και σε μία κοινωνία που δρα συνεχώς ως ένας ζωντανός οργανισμός αρμονικά και συναισθηματικά όλοι αυτοί οι φορείς πρέπει να βοηθήσουν τα Α.Μ.Ε.Α. ώστε κι αυτά να γίνουν ελεύθεροι, υπεύθυνοι και αξιοπρεπείς, δημοκρατικοί πολίτες, χωρίς υποτίμηση και περιθωριοποιήσεις. Νομίζω ότι σ’ αυτό συμβάλλει και το προκείμενο.

*Ο Σωκράτης Μιχ. Οικονόμου είναι τέως Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής.