Η νέα οικονομική κρίση επιβάλλει αλλαγή σχεδίων!

• Ο υψηλός πληθωρισμός, ο παραλογισμός με την ενεργειακή ακρίβεια και τα υψηλά επιτόκια που ακριβαίνουν το χρήμα, είναι ένας θανατηφόρος συνδυασμός τόσο για την ανάπτυξη όσο και για την αγοραστική δύναμη των πολιτών.

Κι αυτό ακριβώς είναι που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες σε παγκόσμια κλίμακα, χωρίς επί του παρόντος κανείς να μπορεί να προβλέψει πότε θα τελειώσει αυτός ο εφιάλτης.

Στην Ευρώπη η ΕΚΤ προανήγγειλε αύξηση επιτοκίων μετά από πολλά χρόνια, προκειμένου να ανακόψει την αυξητική πορεία του πληθωρισμού που τον Μάιο βρέθηκε στο 8,1% ανακοινώνοντας παράλληλα το τέλος της νομισματικής χαλάρωσης που ήταν αποτέλεσμα της πανδημίας.

H κατάσταση είναι πολύ ανησυχητική και τη νέα παγκόσμια οικονομική κρίση απλώς τη βλέπουμε να έρχεται χωρίς ακόμα να φαίνεται η ένταση, το μέγεθος αλλά και η διάρκεια.

Η αλήθεια είναι πως η χώρα μας δεν είναι ακριβώς στην ίδια θέση με αυτή που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Είμαστε περισσότερο ασφαλείς σε ό,τι αφορά τα ομόλογα και τον δανεισμό μας αφού πέραν από την ΕΚΤ που θεωρούμε πως θα κάνει ό,τι πρέπει και κυρίως για να προστατέψει την Ιταλία που έχει ένα χρέος 2 τρισ. ευρώ αλλά και γιατί πάντα υπάρχει το μαξιλάρι των σχεδόν 40 δισ. ευρώ.

Όχι πως το ακριβό χρήμα δεν είναι πρόβλημα για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά που πλέον είναι πολύ δύσκολο να δανείζονται. Το μείζον όμως παραμένει η ακρίβεια στο ράφι αλλά και η ακρίβεια στα ενεργειακά προϊόντα.

Ο εξορθολογισμός της τιμής του ρεύματος ακόμα δεν έχει επιτευχθεί αφού τα μέτρα της κυβέρνησης ουσιαστικά θα φανούν από τον Αύγουστο και μετά, ενώ για την τιμή των καυσίμων που καθημερινά σπάει και ένα νέο ρεκόρ, φρονώ πώς το fuel pass τόσο το προηγούμενο των 50 ευρώ όσο κι αυτό το διευρυμένο που ετοιμάζεται, υπερκαλύπτεται από την αυξητική δυναμική των τιμών, μέσα σε λίγες μόνο μέρες.

Με αυτά κι αυτά, θεωρώ πως δεν έχουμε πάρει σοβαρά τις εκτιμήσεις του Έλον Μασκ ή του Ντάιμοντ για τα μελλούμενα στην παγκόσμια οικονομία. Η νέα οικονομική κρίση είναι ήδη εδώ και δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε. Και επειδή ως απλοί πολίτες δεν ξέρουμε από πού να πρωτοφυλαχθούμε, το μόνο λογικό που μπορούμε, είναι να περιορίσουμε τις μη απαραίτητες δαπάνες και την υπερκατανάλωση, τουλάχιστον όσοι δεν ανήκουν στις οριακές περιπτώσεις.

Και όπως είναι λογικό, το πολιτικό κόστος αυτών των δύσκολων συνθηκών δεν θα αφήσει αλώβητη καμία από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ούτε και την Ελληνική. Όλα, λοιπόν, θα είναι αλλιώτικα από δω και πέρα και για πολύ καιρό, απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας και σχεδιασμών από όλους, πολιτικές ηγεσίες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Κι από εκεί και πέρα «κοινή η τύχη και το μέλλον αβέβαιο».