Τοπικοί Άρχοντες σε «Ιερή Εξέταση»!

Είναι αξίωμα σ’ ένα δημοκρατικό πολίτευμα να κρίνονται και να ελέγχονται για τις πράξεις τους από τους πολίτες όσοι διαχειρίζονται δημόσια πράγματα και προπαντός εκείνοι που με την ψήφο του κόσμου εκλέγονται. Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι οι άρχοντες τοποθετούνται μέσα σε γυάλα, ώστε να είναι ορατοί από όλους και για όλα. Γι’ αυτό και ορθώς θεωρείται «τέταρτη εξουσία» η δημοσιογραφία, αφού κύρια αποστολή της είναι να ενημερώνει και να αξιολογεί τις πράξεις και γενικά τις αποφάσεις των αιρετών αρχόντων. Αλλά το βάρος της κρίσης έχει πρώτα ο πολίτης και σε καμιά περίπτωση δεν παραχωρεί με συμβολαιογραφική πράξη σε κάποιους «επιτήδειους» να μονοπωλούν τον έλεγχο χωρίς ίχνος αξιοπιστίας και διαφάνειας.

Επισημαίνω αυτά, γιατί παρατηρώ εδώ στην τοπική μας κοινωνία ότι κάποιοι κρίνουν, καταγγέλλουν, λασπολογούν και καταδικάζουν με τρόπο εργολαβικό τον Περιφερειάρχη, το Δήμαρχο και τον Μητροπολίτη. Η εμμονή τους μάλιστα στις αιτιάσεις τους ευλόγως προκαλεί σε πολλούς συμπολίτες ερωτηματικά για τις προθέσεις και τις επιδιώξεις τους. Και είναι δικαιολογημένη η απορία μας γιατί τους έχει πιάσει τόσο αβάσταχτος πόνος για τα συμφέροντα του τόπου μας. Μήπως τα κίνητρά τους δεν είναι τόσο αγνά, αλλά εντάσσονται και στην υπηρεσία κάποιων σκοπιμοτήτων;

Ύστερα η συνεχής επανάληψη για χρόνια των ίδιων καταγγελιών και με φρασεολογία πολλές φορές έξω από δεοντολογικές δεσμεύσεις είναι λογικό να δημιουργεί υποψία αλαζονικής προσέγγισης των πραγμάτων. Γιατί δεν είναι δυνατόν μόνο δύο – τρία άτομα να βλέπουν τόσο σοβαρές παρανομίες στην Περιφέρεια, στο Δήμο, στη Μητρόπολη και όλοι εμείς οι άλλοι να μην αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει. Άρα ή αυτά τα άτομα υποκινούνται από κάποιες αλλότριες επιδιώξεις ή εμείς οι πολλοί βρισκόμαστε σε ύπνο βαθύ και μακάριο.

Εκτός κι αν πιστεύουν ότι μόνοι αυτοί είναι προικισμένοι με το χάρισμα της σοφίας και κατέχουν το μαγικό ραβδί για την εύρεση της αλήθειας, οπότε φαντασιώνονται ότι είναι «ραβδούχοι της αλήθειας και του δικαίου»!

Έχω τη γνώμη ότι το όλο πολιτικό μας σύστημα τα τελευταία χρόνια έχει πληρώσει ακριβά με την σκανδαλολογία και την συκοφαντία των αντιπάλων. Ας κρατάμε στη μνήμη μας την πρακτική του Παπαγγελόπουλου, ο οποίος ανακάλυψε «το σκάνδαλο του αιώνα» και επιχείρησε να ταπεινώσει όλα τα πρόσωπα με θεσμικό ρόλο. Αποτέλεσμα αυτής της αισχρής, ηθικά και πολιτικά, ενέργειας ήταν να κυριαρχήσει ο διχασμός του λαού και να οδηγηθεί η χώρα σε περιπέτειες.

Γι’ αυτό και οφείλουν τα απομεινάρια αυτής της νοοτροπίας να αλλάξουν δρόμο και να ασκούν το ιερό λειτούργημα της κριτικής με αξιοπιστία, με εντιμότητα και με μοναδικό σκοπό να υπηρετούν την αλήθεια για την προστασία του κοινού συμφέροντος. Οι ψυχώσεις, οι κρυφοί στόχοι και οι προσωπικές ματαιοδοξίες δεν έχουν θέση στην τοπική κοινωνία. Άλλωστε το σύνολο σχεδόν των δημοσιογράφων παρακολουθούν και αξιολογούν τους αιρετούς μας άρχοντες.

Και είναι αλήθεια ότι οι τρεις που βάλλονται διαρκώς και δημοσίως για υποτιθέμενες παρανομίες παράγουν έργο σημαντικό και ο πολίτης βλέπει, κρίνει και αξιολογεί. Ενώ το γεγονός ότι ο Περιφερειάρχης κλήθηκε «σε απολογία» από τον Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης δεν αποτελεί καν αφορμή για υποψία ενοχής. Γιατί όλοι στην τοπική μας κοινωνία έχουμε το παρελθόν μας, την ιστορία μας και γνωριζόμαστε.

Επιτέλους, οι κήνσορες της αλήθειας και οι προστάτες του κοινού συμφέροντος ας περιορίζονται στα γεγονότα και ας περιμένουν την κρίση των συμπολιτών. Η Ιερά Εξέταση, της Καθολικής Εκκλησίας δεν έχει να προσφέρει σήμερα τίποτε στον δημόσιο λόγο, επιστημονικό, δημοσιογραφικό ή φιλοσοφικό.

Και αναμφισβήτητα η εποικοδομητική κριτική, χωρίς ψυχώσεις, είναι πάντα καλοδεχούμενη και χρήσιμη.