Ο Πούτιν, η Ιστορία και οι παρελάσεις του…

 Ο Πούτιν στις 9 του Μάη οργάνωσε φανταχτερές παρελάσεις στην Κόκκινη πλατεία και εκφώνησε πομπώδη λόγο για να τιμήσει τη νίκη του κόκκινου στρατού κατά το Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Οι πολίτες όλου του κόσμου σίγουρα παρακολούθησαν τις τιμητικές τελετές της Ρωσίας και θυμήθηκαν την μεγάλη προσφορά των Ρώσων, οι οποίοι θυσιάστηκαν για να σώσουν την ελευθερία και τη δημοκρατία από τη βία και τη βαρβαρότητα του ναζισμού. Ιστορικά ανήκει ο έπαινος στην τότε Σοβιετική Ένωση,  η οποία αντιστάθηκε και αφιέρωσε εκατομμύρια ανθρώπους της στο βωμό των αξιών που ο παγκόσμιος πολιτισμός γέννησε και υποστηρίζει ώστε να έχει η ανθρώπινη κοινωνία το περιεχόμενο που δίνει νόημα και όραμα για ανώτερες μορφές προόδου και ευγενικών κατακτήσεων. Αλλά ο κάθε πολίτης του κόσμου από το υπερθέαμα του Πούτιν θα ένιωσε προσβολή και αγανάκτηση, αφού είναι αυτός που με την εισβολή στην Ουκρανία ενεργεί εντελώς αντίθετα και εχθρικά με το πνεύμα του αγώνα των Ρώσων ενάντια στον Χίτλερ. Επομένως, με τις μεγάλες παρελάσεις και με τις «πατριωτικές» του κουβέντες, προκαλεί το πανανθρώπινο αίσθημα περί δικαίου και περί καθήκοντος απόδοσης της πρέπουσας τιμής σ’ εκείνους που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τα πανανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί, όταν ο ρωσικός στρατός σήμερα, εισβάλλει στην Ουκρανία, σκοτώνει τα παιδιά, ισοπεδώνει σχολεία και νοσοκομεία, ποια σχέση έχει με τις ιστορικές μνήμες της 9ης Μαΐου; Τότε οι Ρώσοι πολέμησαν γενναία και σκοτώθηκαν για να εμποδίσουν το Χίτλερ που παραβίαζε κάθε δικαίωμα των λαών για να δημιουργήσει τη μεγάλη χώρα και στο όνομα του υπεράνθρωπου. Μήπως και σήμερα ο Πούτιν δεν παραβιάζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και δεν διαγράφει κάθε δικαίωμα των Ουκρανών ακόμα και το αναφαίρετο και ιερό δικαίωμα της ζωής; Δυστυχώς για την παγκόσμια κοινότητα, ο Πούτιν με τον πόλεμό του παραχαράσσει την ιστορική αλήθεια και επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τον λαό του από την πραγματικότητα. Αυτή η πρακτική κινείται στις λογικές της Ύβρης προς την ιστορία και φανερώνει υποκρισία και άμετρη αλαζονεία. Γιατί κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ερμηνεύει τα ιστορικά γεγονότα κατά βούληση και να προσαρμόζει τα μηνύματά τους στις προσωπικές σκοπιμότητες ή στους τυχοδιωκτισμούς της εξωτερικής του πολιτικής. Άλλωστε, η ιστορία δεν είναι να υπηρετεί τα συμφέροντα των ηγετών, αλλά διδάσκει πώς πρέπει οι ηγέτες να αντιμετωπίζουν το παρόν και το μέλλον με βάση το παρελθόν. Κάθε άλλη προσέγγιση αποτελεί εκτροπή της ιστορικής αλήθειας και δημιουργεί συνθήκες επικίνδυνες για την πορεία της ανθρώπινης κοινωνίας. Και είναι προφανές, ότι ο Πούτιν με τις πανηγυρικές τελετές για τη νίκη του ρωσικού στρατού αποκαλύπτει τον ηγέτη που υπηρετεί την πολιτική καθεστώτος ή γενικότερα αυταρχικά συστήματα. Γιατί όλοι καθεστωτικοί και αντιδημοκρατικοί οι ηγέτες επιχειρούν να δείξουν τον αρρωστημένο εθνικισμό τους με μεγαλειώδεις τελετές και με πράξεις που κινούνται στις γραμμές του μύθου και όχι της ιστορικής αλήθειας. Προς επιβεβαίωση αυτής της πρακτικής ας παρατηρήσουμε πώς αντιμετωπίζουν ιστορικά γεγονότα της χώρας τους ο Ερντογάν, ο Κιμ της Β. Κορέας και κάθε αυταρχικός ηγέτης ή δικτάτορας. Εκεί, ως πολίτες δεν ξεχνάμε την ιστορική προσφορά του ρωσικού λαού κατά του Β’ παγκόσμιου πολέμου αλλά ταυτόχρονα, απορρίπτουμε τους πανηγυρισμούς του Πούτιν, ο οποίος με τα έργα του αμαυρώνει ένδοξες πράξεις των προγόνων του.