Μία απάντηση στον Πρωτοσύγκελο για την παρακράτηση κειμηλίων…

• «Άγιε» Πρωτοσύγκελε π. Θωμά Ανδρέου,
Περίμενα πολλές ημέρες την απάντηση και την άποψή σας για το δημοσίευμα μου, όσο και άλλων εγκρίτων αναγνωστών στον «Πρωινό Λόγο», σχετικά με το επεισόδιο που έγινε στο γραφείο σας την 16η Μαρτίου. Είναι ευτύχημα που παραβήκατε, κατά τα λεγόμενα σας, την συνήθεια σας να μην απαντάτε δημόσια. Δημοκρατικός κανόνας η έκφραση και των δύο πλευρών. Ευτύχημα γιατί επιβεβαιώνετε και εσείς το επεισόδιο.
Μόνο που εσείς επιμελώς αποκρύπτετε τους δύο ουσιώδεις λόγους που το προκάλεσαν και το έφεραν στην δημοσιότητα: το νόμιμο ή όχι της συλλογής και παρακράτησης των ιερών κειμηλίων των ναών, και την βάρβαρη συμπεριφορά στο πρόσωπο μου, «ενός ευσεβούς και καταξιωμένου», όπως αναφέρετε πολίτη. Αντιπαρέρχομαι τις ειρωνείες σας. Οι συμπολίτες μου 79 χρόνια με γνωρίζουν καλύτερα από εσάς. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι τα δυο αυτά θέματα. Αυτόματα προκύπτουν δύο ερωτήματα: α) Με βάση ποία νομοθεσία και ποιό νόμο συγκεντρώνετε και παρακρατείτε, καιρό τώρα, ιερά κειμήλια και εικόνες από τις Εκκλησίες και τα Μοναστήρια. Πού τα αποθηκεύετε και αν εγγυάστε την ασφάλεια τους. Μήπως την απορία αυτή μπορεί να μας την λύσει εισαγγελέας; β) Πώς εξηγείτε την πρωτοφανή και βάρβαρη συμπεριφορά σας στο εν λόγω επεισόδιο, συμπεριφορά με πράξεις και λόγια πεζοδρομίου, που πρώτη φορά απευθύνθηκαν και δέχτηκε το πρόσωπό μου, και μάλιστα ένα άτομο της ηλικίας μου;
Προφανώς σας εξήγειραν οι δύο εκφράσεις μου «ηγούμενος της μονής» και «δεύτερη κλοπή». Αιφνιδιάστηκα από την εξαρχής επίθεσή σας. Πώς θα μπορούσα, ένας κοσμικός, να είμαι ηγούμενος και εσείς, ένας ανώτερος κληρικός, Χριστιανός Ορθόδοξος, κλέφτης; Δεν καταλάβατε την αλληγορία των λέξεων; Δεν θέλατε να την καταλάβετε αποσκοπώντας στον εκφοβισμό μου, όπως πιθανώς θα κάνατε σε κάποιο απλό ιερέα της ενορίας σας; Εξάλλου, οι εκφράσεις μου έγιναν αντιδραστικά καθώς δεχόμουν άδικες, ανυπόστατες και βαριές κατηγορίες, όπως παράνομος, πλαστογράφος και χαλκευτής.
Η πρώτη σας κουβέντα, μετά το καλημέρα, ήταν «ποιός είσαι εσύ που συντάσσεις πλαστά έγγραφα, με χαλκευμένη σφραγίδα, ζητώντας τις εικόνες;» Και ποιος ήμουν εγώ φυσικά δεν γνωρίζατε. Δεν είστε από τον τόπο μας. Δεν με αφήσατε να σας ενημερώσω. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι είμαι Α) Υπηρέτης της Δημόσιας και Ιδιωτικής υγείας των Γιαννιωτών για περισσότερο από πενήντα χρόνια. Για την προσφορά μου μπορείτε να τους ρωτήσετε. Β) Διορισμένος από τον μακαριστό Δεσπότη μας Θεόκλητο μέλος του Δ.Σ. του Ορφανοτροφείου Γεωργίου Σταύρου. Γ) Μέλος της εκκλησιαστικής επιτροπής του Ι. Ναού Μεταμορφώσεως Καλουτά Ζαγορίου επί δεκαπέντε και πλέον χρόνια.
Όσο για τη σχέση μου με την Ιερά Μονή Βισικού του χωριού μου, θα μπορούσατε να πληροφορηθείτε από άρθρο σχετικά με την ιστορία και την εξέλιξη της Μονής, στον «Πρωινό Λόγο» της 8ης Απριλίου και από τον π. Σεραφείμ, Ηγούμενο της κυρίαρχης Μονής Βουτσά. Η μακρόχρονη γνωριμία μας, συνεχής και αποδοτική μέχρι σήμερα, με αλληλοσεβασμό και εκτίμηση, έδωσε λαμπρά αποτελέσματα για το Βισικό. Όμως, διαχρονικά, οι πολλές υποχρεώσεις στην μονή του και στην περιφέρεια του Μετσόβου, δεν του επέτρεπαν να ασχοληθεί με το μικρό και απόμακρο Βισικό. Είναι ζήτημα αν το επισκέφτηκε μία ή δύο φορές όλα αυτά τα χρόνια. Γνωρίζοντας όμως την εικοσιπενταετή θητεία μου και το έργο μου στην Μονή, μου άφηνε κάθε πρωτοβουλία, πεπεισμένος δε για τον σκοπό και τις δυνατότητές μου κάποια στιγμή μου είπε «κάνε ότι νομίζεις, είσαι σαν ηγούμενος τώρα»… Πιστεύω αυτά να τα θυμάται ακόμη, και να γνωρίζει το τελικό αποτέλεσμα των πολυετών προσπαθειών μου.
Αν λοιπόν τον ρωτούσατε, θα γνωρίζατε ότι με τα «χαλκευμένα και παράνομα» έγγραφά μου, αντίγραφα των οποίων υπάρχουν στα αρχεία της Μονής, απευθύνθηκα στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας συμπατριώτη μας Κάρολο Παπούλια, στον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Καναδά κ. Σωτήριο, με τον οποίο έχω μακροχρόνια σχέση, στον κ. Περιφερειάρχη Αλ. Καχριμάνη, ευεργέτη της Μονής και βασικό παράγοντα της ανεύρεσης των εικόνων μας, στον κ. Δήμαρχο Ζαγορίου, στην κ. Σολομονίδου της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο για τις κλεμμένες εικόνες, στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή και παντού όπου διέβλεπα δυνατότητα βοήθειας. Όλοι στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους βοήθησαν. Η Μητρόπολη Ιωαννίνων παντελώς απούσα. Πιθανώς αγνοούσε και την ύπαρξή μας. Αυτά τα «χαλκευμένα έγγραφα» «άγιε» Πρωτοσύγκελε, έδωσαν το αποτέλεσμα. Σήμερα το Βισικό μας, από ετοιμόρροπο και εγκαταλειμμένο είναι ένα πλήρες Μοναστήρι, έτοιμο να δεχτεί Μοναχική Αδελφότητα, όταν η Παναγία το θελήσει.
Εξάλλου, πώς θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με επιτυχία η αλληλογραφία, όταν το Μοναστήρι είναι κλειστό και έρημο και ο ναός στο χωριό ανοίγει για λειτουργία κάθε τέταρτη Κυριακή λόγω ιερέα; Για αυτό μη διερωτάστε. Στο σπίτι μου στα Γιάννενα έρχεται η αλληλογραφία και ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Πού το κακό και το επιλήψιμο που υπονοείτε; Όσο για την έκφρασή μου «δεύτερη κλοπή», ποιός λογικός άνθρωπος δεν θα εκφραζόταν ανάλογα όταν τα ανευρεθέντα κλοπιμαία δεν επέστρεφαν στην κατοχή του; Και οι εικόνες είναι περιουσία του τόπου μας, προσκυνήματα των πιστών μας, που ζητούν και περιμένουν να επιστραφούν, εφόσον βρέθηκαν. Επικαλείστε μάρτυρες στο επεισόδιο. Και βέβαια υπάρχουν. Είναι αυτοί που κατά εντολής σας με απώθησαν βίαια από το γραφείο σας. Αυτοί έχουν ακούσει και τις ύβρεις σας. Είναι και δικοί μου μάρτυρες, μάρτυρες της αλήθειας. Όμως πώς να το παραδεχτούν, είναι υπάλληλοι σας.
Συμπερασματικά, συμπεριφορές και λέξεις εκ μέρους σας, όπως αεί στο διάολο, αεί σιτχήρ, πετάξτε τον έξω, φωνάξτε την Αστυνομία, προς ένα και μόνον άτομο ηλικίας ογδόντα ετών, από ένα κληρικό Ορθόδοξο Χριστιανό, είναι κατά την άποψη μου βαθειά μαχαιριά στην Εκκλησία μας και την Μητρόπολη μας. Δίδει τροφή και επιχειρήματα στους εχθρούς της, και προβληματίζει τους πιστούς της. Χρειάζεται αλλαγή συμπεριφοράς, «άγιε» Πρωτοσύγκελε, πριν το κακό προχωρήσει. Οι Γιαννιώτες, κοσμικοί και κληρικοί, δεν υπήρξαν ποτέ, και δεν θα υπάρξουν, υποτελείς και δουλοπάροικοι. Η δε τυχόν μελλοντική επίκληση των δικαιωμάτων σας, ευπρόσδεκτη. Έτσι το θλιβερό επεισόδιο θα γίνει ευρύτερα γνωστό.
Τέλος, εκ πείρας γνωρίζω, ότι όλοι μας έχουμε ενίοτε κακές και ατυχείς στιγμές και σκέψεις. Για τις περιπτώσεις αυτές η Εκκλησία μας έχει την Χριστιανική συγγνώμη, όσο και αν αυτή στις ημέρες μας, λόγω «εγώ», γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη και σπάνια, πιθανώς ακόμη και σε κληρικούς.
Όταν επαναφέρω στην σκέψη μου όλα τα παραπάνω, θλιβερά, και αποκαρδιωτικά για την Εκκλησία μας ανησυχώ, αλλά τελικά καθησυχάζω και ηρεμώ με ένα μικρό απόσπασμα από τον λόγο του Αποστόλου Πέτρου: ΤΑΠΕΙΝΩΘΕΙΤΕ ΟΥΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΙΑΝ ΧΕΙΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΙΝΑ ΥΜΑΣ ΥΨΩΣΕΙ ΕΝ ΚΑΙΡΩ.