Ειρήνη-Πόλεμος

 Είπα να καταθέσω κι εγώ μερικές σκέψεις, διαπιστώσεις, για τον πόλεμο αυτό στην Ευρώπη μετά από τόσα χρόνια που φοβάμαι ότι θα αλλάξει η καθημερινότητα των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Αμερικάνος στο απυρόβλητο, από εκεί που βρίσκεται, βάζει μπροστά την Ε.Ε. που τελικά θα πληρώσει το μάρμαρο με την οικονομική κρίση.
Όπως εύστοχα αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του στον «Π.Λ.» ο κ. Κατσούρης: «υποδομές και ολόκληρες πόλεις ισοπεδώθηκαν χωρίς να αντιδράσει ο ΟΗΕ ως όφειλε, ούτε κανένας άλλος από τους ισχυρούς. Και όλα αυτά με δικαιολογία ή πρόσχημα την ασφάλεια των ΗΠΑ, με κατασκευασμένες υποθέσεις και κατηγορίες (όπως π.χ. για τα ανύπαρκτα πυρηνικά του Σαντάμ Χουσεΐν) ή για να επιβάλλουν δήθεν δημοκρατικά καθεστώτα. 

Επομένως δεν έχουν το ηθικό πλεονέκτημα για να δαιμονοποιούν τη Ρωσία και τον Πούτιν. Πράττει κι αυτός ότι ακριβώς και εκείνοι».
Είτε έτσι έχουν, και έχουν όμως τα πράγματα, δεν δικαιολογείται η εισβολή σε άλλο κράτος. Γι’ αυτό και σε όλες τις ευχές τους οι άνθρωποι λένε: «Ειρήνη και ησυχία να έχουμε».
Ειρήνη είναι η κατάσταση που μεταξύ δύο ή περισσοτέρων λαών επικρατεί ησυχία, ασφάλεια, αρμονική συνύπαρξη και αλληλοσεβασμός.
Πόλεμος είναι η κατάσταση εκείνη που διαταράσσεται η ησυχία, η ασφάλεια μεταξύ των λαών, (εδώ είναι και ομογάλακτοι), παύει η αρμονική συνύπαρξη ανάμεσά τους και το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας τίθεται σε κίνδυνο.
Από τη μία έχουμε τη γαλήνη, την ασφάλεια και την ευτυχία και από την άλλη την αναταραχή, τον όλεθρο, τη συμφορά, τη δυστυχία.
Η ειρήνη οικοδομεί και ο πόλεμος γκρεμίζει και δημιουργεί ερείπια. Η ειρήνη δίνει τη ζωή, ο πόλεμος φέρνει το θάνατο. Η ειρήνη δημιουργεί ο πόλεμος καταστρέφει. Η ειρήνη είναι η μητέρα όλων των αγαθών και ο πόλεμος ο πατέρας όλων των κακών.
Η ειρήνη είναι δημιούργημα λογικής, ενώ ο πόλεμος είναι δημιούργημα παραλόγου. Η ειρήνη κλείνει πληγές, ο πόλεμος ανοίγει.
Ο Πόλεμος αν αναλογιστούμε αυτούς που τον προκαλούν είναι έργο παρανοϊκών ανθρώπων, ενώ η ειρήνη είναι έργο σωφρόνων. Η ειρήνη θέλει ελεύθερους πολίτες ο πόλεμος θέλει σκλάβους.
Η ειρήνη, το ύψιστο αυτό αγαθό, αποτελεί πανανθρώπινο αίτημα, ενώ ο πόλεμος, το αποτρόπαιο αυτό κακέκτυπο φαινόμενο, είναι έργο βαρβάρων και μια μάστιγα της ζωής. Αν αυτό το αίτημα το κάνουν βίωμά τους οι ισχυροί της γης, τότε η όψη του κόσμου θα αλλάξει. Ο μόχθος του ανθρώπου θα αποβεί σε όφελός του. Τα κάθε είδους αγαθά που παράγει θα διαθέτονται για την καλυτέρευση της ζωής του.
Με την ειρήνη θα πάψουν να διαθέτονται οι μεγαλύτερες πιστώσεις κάθε κράτους για πολεμικές δαπάνες, για εξοπλισμούς και για δημιουργία οπλοστασίων και μάλιστα πυρηνικών, που ίσως μια μέρα, όπως κι αυτές που βιώνουμε, το χέρι κάποιου άφρονα κινήσει ένα μοχλό και μετατρέψει τη γη σε πυρηνικό πυροτέχνημα.
Πάντα ένας πόλεμος δαπανά τόσα ποσά, όσα ποτέ δεν διαθέτονται για την ευημερία των εμπολέμων.
Με την ειρήνη, ο πολιτισμός αναπτύσσεται και προοδεύει. Η παιδεία, τα γράμματα και οι τέχνες βρίσκονται σε άνθιση.
Αυτό αποδεικνύεται και από τη διαδρομή της ιστορίας. Τα θαυμάσια έργα της κλασικής αρχαιότητας οικοδομήθηκαν την εποχή της ειρήνης.
Υπάρχει επάρκεια αγαθών και ο κόσμος απολαμβάνει τις ανέσεις του τεχνικού πολιτισμού. Γίνεται έτσι η ειρήνη το μεγάλο θερμοκήπιο της ζωής, όπου αναπτύσσεται η πρόοδος και ο πολιτισμός.
Όλα όμως αυτά παύουν να υπάρχουν σε περίοδο πολέμου. Αναστέλλονται όλες οι δραστηριότητες του ανθρώπου. Ένας νέος μεσαίωνας εμφανίζεται στον πολιτισμό.
Υπάρχει έλλειψη αγαθών με αποτέλεσμα να οργιάζει η μαύρη αγορά από ασυνείδητους καιροσκόπους. Εκδηλώνεται η πείνα και η ένδεια των μαζών και ο πολιτισμός γυρίζει προς τα πίσω. Οι ηθικές αξίες, η δικαιοσύνη, η ανθρωπιά χάνουν το ουσιαστικό περιεχόμενό τους.
Η Ελλαδίτσα μας, ήταν και είναι πάντοτε προσηλωμένη στην ειρήνη. Όλοι οι πόλεμοι που χρειάστηκε να κάμει ήταν αμυντικοί.
Ήδη βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου και ίσως αυτός να είναι για την ανθρωπότητα και ο τελευταίος της.
Δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Πρέπει να ισχύσει ο διάλογος και να πρυτανεύσει η λογική, η σύνεση και η δικαιοσύνη.
«Η ειρήνη, έλεγε ο Πρόεδρος Κέννεντυ σ’ ένα λόγο του στον ΟΗΕ, δεν βρίσκεται στους καταστατικούς χάρτες και στα Σύμφωνα. Ζει στις καρδιές των ανθρώπων. Αν διωχθεί από εκεί, τότε κανείς νόμος, καμιά συνθήκη δεν θα μπορέσει ποτέ να τη διατηρήσει».
Κάποια μέρα θα τελειώσει ο πόλεμος και γυρίζοντας οι πρόσφυγες θα αντικρίσουν ερείπια από τον όλεθρο του πολέμου, τα σπίτια τους κατεστραμμένα όπως και οι υποδομές των πόλεων περπατώντας πέτρα - πέτρα θα ανασαίνουν το αίμα των ανθρώπων τους που χάθηκαν στην δίνη του πολέμου. Τώρα έχουν την ηθική συμπαράσταση όλου του κόσμου αλλά αύριο μόνοι τους θα μαζεύουν τα κομμάτια τους από τις πληγές που άφησε πίσω του ο πόλεμος και θα προσπαθήσουν να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους.
Τέλος ας γίνουν σύνθημα όλων μας τα λόγια του ποιητή:
«ΟΧΙ πια άλλα δάκρυα
ΟΧΙ πια άλλο αίμα…»