Επιτέλους, ας σοβαρευτούν οι πολιτικοί μας ηγέτες!..
ΠΑΜΕ από το κακό στο χειρότερο. Δε γνωρίζουμε αν πρόκειται για παρενέργεια της επιδημίας, αλλά με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι έχει διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και τα μύρια όσα προβλήματα που υπέβοσκαν άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Βία, δολοφονίες, εγκλήματα πρωτοφανούς αγριότητας. Μία κοινωνία σε αλλόφρονα κατάσταση, σχεδόν διαλυμένη, με την πλειοψηφία των πολιτών σε απόγνωση από την οικονομική ανέχεια, σε παραζάλη από το βομβαρδισμό μηνυμάτων για τον κορωνοϊό και την μετάθεση των όποιων ευθυνών σε αυτούς και για τους περί τους 25.000 νεκρούς από το φονικό ιό!
ΜΕ δεδομένα όλα αυτά και πολλά άλλα, είναι λυπηρό που η κυβέρνηση συμπεριφέρεται με αλαζονεία έναντι όσων διαμαρτύρονται και την καταγγέλλουν, μέχρι που παρατηρούνται φαινόμενα απόπειρας διασυρμού τους ή και «ισοπέδωσής» τους. Ναι, το κάνει είτε η ίδια, είτε χρησιμοποιώντας τα καλοπληρωμένα «παπαγαλάκια» της ή τους αυτόκλητους υπερασπιστές της. Είναι η ίδια τακτική πασών των Εξουσιών από καταβολής κόσμου, αλλά αυτό δε θα πει ότι αποτελεί και «δίκαιο» ή δικαίωμά της λόγω της... διαχρονικότητας. Και όπως έχει διαπιστωθεί, σε τέτοιες πρακτικές διαφωνούν πλέον μέχρι οργανωμένοι οπαδοί και κομματικά στελέχη.
ΔΕΝ είναι όμως άμοιρη ευθυνών και η αντιπολίτευση, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, που κομματικοποιεί οποιοδήποτε κοινωνικό πρόβλημα, αφού και στο πλέον ασήμαντο προσδίδει σχεδόν μυθικές διαστάσεις. Φυσικά και η άσκηση ελέγχου και κριτικής στην κυβέρνηση είναι Συνταγματικό δικαίωμα και αποτελεί μέρος του θεσμικού ρόλου της αντιπολίτευσης. Όμως, έχοντας διατελέσει κυβέρνηση, έστω και με τη στήριξη από το «μισθωμένο» δεκανίκι των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» (ΑΝΕΛ) και ο κ. Τσίπρας πρωθυπουργός, οι πολίτες ανέμεναν η στάση του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης να είναι τουλάχιστον σοβαρή και υπεύθυνη. Ότι θα θυμούνταν τη λαϊκή ρήση που λέει ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί». Άλλωστε, λίγο έλειψε τότε η Ελλάδα να θεωρηθεί ως ο «παρίας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να περιθωριοποιηθεί εντελώς.
ΤΙ κάνουν λοιπόν οι πολιτικές δυνάμεις για να βγει η χώρα από το τέλμα; Τίποτε! Την αφήνουν να βυθιστεί ακόμη περισσότερο και μάχονται να αποδείξουν αν πήρε και ποιός τη μεγαλύτερη «μίζα» από τη Novartis, ποιός είναι λιγότερο ή περισσότερο διεφθαρμένος! Στον ίδιο ρυθμό και τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα και εφημερίδες των Αθηνών, για να μη μπορούν πλέον οι πολίτες να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει. Να απορούν που οι πολιτικοί ταγοί, αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα που τους γονατίζουν, αναλίσκονται σε κοκορομαχίες στη Βουλή, αυτοεξευτελιζόμενοι, εξοργίζοντας τους πολίτες που περιμένουν λύσεις. Τους οδηγούν στο ισοπεδωτικό και απολύτως απαξιωτικό ...«όλοι ίδιοι είναι», θεωρώντας σίγουρο ότι όλοι τους είναι διεφθαρμένοι και πλουτίζουν σε βάρος των συμφερόντων του λαού.
ΤΟ πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι σε αυτό το θλιβερό «αλισβερίσι» μπλέκεται και η Δικαιοσύνη. Δυστυχώς κάποιοι λειτουργοί της φέρεται να ποδηγετούνται από εξουσιαστικά κέντρα και παράκεντρα, αφήνοντας κενά και σκοτεινά σημεία σε αποφάσεις τους. Οπότε, συνυπολογίζοντας κι όλα τα παραπάνω, μπορούμε να μιλάμε για γενικευμένη κρίση σε επίπεδο θεσμών κι αυτό είναι που πρέπει να μας ανησυχεί πιο πολύ, λαμβάνοντας υπόψη και τις ευθείες απειλές που δέχεται η χώρα από την Τουρκία. Λογικό λοιπόν είναι να διερωτώνται όλοι οι Έλληνες: έχουν σκοπό οι πολιτικοί ηγέτες να σοβαρευτούν, να αφήσουν στην άκρη τους προσωπικούς- κομματικούς σχεδιασμούς και να στρωθούν στη δουλειά; Γιατί σε λίγο ο κόσμος θα τους φτύνει όλους μαζί και -το σημαντικότερο- επειδή η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλαπλούς κινδύνους και φοβερή υγειονομική, οικονομική και κοινωνική κρίση!
ΔΕΝ έχουμε όμως καμιά δυσκολία να πούμε ότι την ευθύνη για την πορεία της χώρας έχει η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Με αυτή του την ιδιότητα είναι υπόλογος έναντι του λαού για ό,τι συμβαίνει και εναντίον του στρέφονται τα βέλη για όσα διαδραματίζονται εν Ελλάδι. Δε μπορεί λοιπόν να συνεχίσει να ακολουθεί την ίδια πορεία, ούτε να στηρίζει συνεργάτες του υπουργούς και μη, που φέρονται να εμπλέκονται έστω και καθ’ υποψίαν σε βρώμικες υποθέσεις! Θα πρέπει να δώσει ένα τέλος, ένα ηχηρό μήνυμα ότι δεν είναι ανεκτό ούτε ψήγμα διαφθοράς! Αν δεν μπορεί να το κάνει, οι εκλογές δυστυχώς είναι μονόδρομος, για να αποφανθεί ο (κυρίαρχος;) λαός τι θέλει...
