Είναι οι πολιτικοί για τα δύσκολα;

Πολλές δυσκολίες και δοκιμασίες έχουν βρει τον ελληνικό λαό τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.

Η οικονομική κρίση, οι φυσικές καταστροφές, η απειλή της Τουρκίας, η πανδημία, είναι περιπέτειες που σημάδεψαν την ελληνική κοινωνία και άφησαν τα ανάλογα αποτυπώματά τους στη σκέψη και στην κρίση των πολιτών. Αναμφίβολα, λοιπόν, θα πρέπει ο λαός να έγινε και πιο σοφός ή πιο προσεκτικός στη διαμόρφωση της σχέσης του με τους πολιτικούς. Και υποστηρίζω αυτό, γιατί οι πολιτικοί θα πρέπει να αξιολογούνται και να κρίνονται πρώτιστα από την

ικανότητα να διαχειρίζονται κρίσιμες καταστάσεις. Άλλωστε, οι ηγέτες φανερώνουν το ανάστημά τους, όταν η κοινωνία απειλείται ή δοκιμάζεται από σοβαρούς κινδύνους, ορατούς ή απρόβλεπτους. Γιατί η πολιτική ηγεσία είναι χρήσιμη όχι τόσο για τα καθημερινά, συνηθισμένα και απλά όσο για τα έκτακτα γεγονότα και ιδιαιτέρως για εκείνα που έρχονται είτε χωρίς να τα σχεδιάζεις είτε χωρίς την ευθύνη της Πολιτείας.
Σ’ αυτή την κατηγορία των απειλών εντάσσονται και οι μεγάλες δοκιμασίες του λαού μας, όπως είναι η περιπέτεια της Αττικής από τη βαρυχειμωνιά που έπληξε την περιοχή για δύο μέρες. Δυστυχώς η γενική αποτίμηση των πολιτικών ηγεσιών του τόπου στα δύσκολα της δεκαπενταετίας κρίνεται ανεπαρκής και λίαν επιζήμια για τους Έλληνες, με εξαίρεση την αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων, όπως αυτό του Έβρου, οι απειλές του Ερντογάν και η αμυντική ενίσχυση της χώρας.
Πράγματι, αν θέλουμε να κρίνουμε δίκαια και αυστηρά τους ηγέτες μας, δεν ανταποκρίθηκαν ως όφειλαν ούτε στα μνημόνια, ούτε στην πανδημία και ούτε στις φυσικές καταστροφές (φωτιές, πλημμύρες, χιόνι, κ.α.). Έδειξαν ότι δεν διαθέτουν το πολιτικό ανάστημα, το προικισμένο με τα απαραίτητα χαρίσματα, όπως είναι η γνώση, η εμπειρία, η αποφασιστικότητα, η στιβαρότητα, η προβλεπτικότητα, κ.α…
Προς επιβεβαίωση αυτών των διαπιστώσεων θα προσπαθήσω να ερμηνεύσω την όλη στάση της κυβέρνησης στη δοκιμασία των ανθρώπων της Αττικής από την πρόσφατη χιονοθύελλα. Είναι γεγονός ότι τόσο χιόνι σπάνια πέφτει στην Αθήνα. Όμως πολλές φορές διάφορες περιοχές της χώρας δοκιμάζονται από χιονοθύελλες και άρα υπάρχει και εμπειρία και τεχνική προετοιμασία για την αντιμετώπισή της. Ύστερα δεν μας ήρθε ξαφνικά, αφού οι Μετεωρολόγοι από μέρες προέβλεψαν με κάθε λεπτομέρεια την έκταση του χιονιά, τον χρόνο και τον χώρο. Άλλωστε η κυβέρνηση διά των αρμοδίων μας βεβαίωνε ότι είναι πανέτοιμη για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Και όμως, απέραντη παραλυσία του κράτους, χάος και δραματικές εμπειρίες των συμπολιτών. Δρόμοι για μέρες έκλεισαν, χιλιάδες νοικοκυριά για μέρες χωρίς ρεύμα, οδηγοί για δύο μέρες ακινητοποιημένοι χωρίς καμιά απολύτως βοήθεια. Δηλαδή είδαμε μια κατάσταση τραγική με αδυναμία του Κράτους, των Δήμων και της Περιφέρειας να προσφέρουν το ελάχιστο. Έτσι οι πολίτες έμειναν αβοήθητοι με κίνδυνο ακόμα και της ζωή τους.
Και το καίριο ερώτημα που πλανιέται είναι τούτο: Ποιος έφταιξε; Το πολύ χιόνι, η Αττική οδός, τα δέντρα, ο δείνα Σύμβουλος; Η ειλικρινής απάντηση είναι: Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την Κυβέρνηση. Το Κράτος έχει την όλη ευθύνη να προστατεύει τον πολίτη και να επιβάλλει τον σεβασμό των δικαιωμάτων του. Αυτός είναι και ο λόγος που οι λαοί έχουν θυσιαστεί για να δημιουργήσουν τα κράτη και να θεσπίσουν τα συντάγματα ώστε να νιώθουν ελεύθεροι από κινδύνους και ασφαλείς από απειλές.
Δυστυχώς, το κράτος μας έδειξε ότι δεν υπάρχει και η ευθύνη βαραίνει πρώτα τον Πρωθυπουργό που έχει ανεχτεί ως τώρα τη δυσλειτουργία και προπαντός γιατί τώρα, ύστερα από την καταστροφή, δεν δείχνει αποφασισμένος να καθαρίσει «το παλάτι» από τους ανίκανους και από αναχρονιστικούς θεσμούς.
Οι πολίτες παρακολουθούν με αγωνία τα γενόμενα και απαιτούν ο Πρωθυπουργός να αναθέσει ρόλους υπεύθυνους σε ανθρώπους που έχουν και όραμα και τα απαραίτητα εφόδια για τη θέση τους. Επιτέλους, ας αναμερίσει η παραταξιακή λογική κι ας αφήσει χώρο για την αξιοκρατία.