Τα δύο χόμπι!

Οι μεγάλες αγάπες, ποτέ δεν ξεχνιούνται…
Ο Έλληνας πάντοτε αγαπούσε τις εκλογές!
Στα 48 χρόνια της μεταπολίτευσης, η συντριπτική

πλειοψηφία των Ελλήνων, συμμετείχε στο εκλογικό πανηγύρι! Άσχετα αν μερικές φορές πικραμένος, …απειλούσε τον εαυτό του, πως δεν πρόκειται να ξανα πάει στην κάλπη!
Ζούσε την προεκλογική διαδικασία με χαρά, ήταν η περίοδος που κέρδιζε χώρο στην καρδιά του, το δημοκρατικό συναίσθημα!
Οργανωμένος ή μη σε κόμμα, έδινε τη δική του μάχη!
Έλεγε με καμάρι στον υποψήφιο βουλευτή:
Σου έχω 40 σταυρούς δαγκωτούς! (κι ας ήλεγχε μόνο… τη δική του ψήφο!)
Τα πρώτα χρόνια υπήρχε μεγαλύτερος φανατισμός. Στερήθηκε απ’ τη δικτατορία, ελευθερία και εκλογές κα ύστερα ξεσπάθωσε!
Τα κόμματα εξουσίας δημιούργησαν «το κλίμα»!
Ήξεραν, πως με το κόμμα στην εξουσία, έχεις… να περιμένεις! (βόλεμα, διορισμούς, μέσον, για… ατασθαλίες παντός τύπου!)
Αρχικά οι ψηφοφόροι, ήθελαν τον εθνοπατέρα τους, φωνακλά, δυναμικό και με λόγο αιχμηρό!
Αργότερα… επιθυμούσαν άλλα χαρακτηριστικά! Σταθερές πολιτικές θέσεις, μόρφωση και γλωσσομάθεια! (Ευρωπαίοι γαρ…)
Αν μάλιστα είχε «κολλήσει» και κανένα ένσημο, στο πρότερο βίο του, τότε τον ψήφιζε… με τα τσαρούχια!
Όμως, με την πάροδο των χρόνων, τα πολιτικά πάθη ελαττώθηκαν, τα κόμματα «πληγώθηκαν», αλλά οι παλιοί ψηφοφόροι παρέμειναν σταθεροί, γιατί με αυτά ανδρώθηκαν!
Και τους έμειναν στη ζωή, μόνο δύο χόμπι!
Το κυνήγι και οι εκλογές!
Και με αυτά τα δύο… εκτονώνονται!
Μάλιστα, μερικοί… βιαστικοί λένε: μόλις τελειώσει η κυνηγετική περίοδος, μακάρι να ξεκινήσει η… προεκλογική περίοδος!
Ένας μάλιστα, …τριπλά εμβολιασμένος, που μπήκε στο νοσοκομείο, με τη μετάλλαξη Όμικρον, δήλωσε:
Ακόμη και αν… διασωληνωθώ, θα ζητήσω… δίωρη άδεια, να πάω να ψηφίσω! (Με τέτοια δύναμη ψυχής θα… νικήσεις και τον κορωνοϊό!)

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.