Πού είναι η ταπεινοφροσύνη πολιτικών και ιερωμένων;

on .

 Τα όσα είπε και τα όσα έπραξε ο προκαθήμενος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας πάπας Φραγκίσκος στην επίσκεψή του στην Κύπρο και στην Ελλάδα σε συσχετισμό με την αντίστοιχη συμπεριφορά των δικών μας θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών, έδωσαν και δίνουν αφορμή για διάφορους σχολιασμούς. Αν παραβλέψει κάποιος την ατυχή αναφορά του στη συμφωνία των Πρεσπών, που έγινε ενάντια στη βούληση του Ελληνικού λαού, και τον υπερβολικό ζήλο για τους λαθρομετανάστες

που αγνοεί ηθελημένα τις κοινωνικές, πολιτιστικές και εθνικές δυσμενείς συνέπειες στις χώρες υποδοχής και την πολιτική σκοπιμότητα πίσω από αυτές, αξιοπαρατήρητη είναι κατ’ αρχήν η απλότητα και η ταπεινοφροσύνη στην ενδυμασία και στις μετακινήσεις του και γενικότερα στον τρόπο συμπεριφοράς του. Και ας μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για τον πνευματικό ηγέτη ενός και μισού δισεκατομμυρίου πιστών σε όλη την οικουμένη.
Η μετακίνησή του σαν απλού επιβάτη με τις αεροπορικές εταιρείες της γραμμής, της ITALIA και της Aegean, καθώς και με ένα μικρό και ταπεινό FIAT. Όχι με πανάκριβο δημόσιο μεν, ιδιωτικής χρήσης δε, αεροπλάνο, όπως κάνουν οι πρωθυπουργοί μας, με το οποίο συνταξιδεύουν συνήθως με μια κουστωδία από παρατρεχάμενους, αλλά ακόμα και με μέλη της οικογένειάς τους ή με «λιμουζινάρα», όπως κάνει ο κάθε υπουργός, αναπληρωτής υπουργός και υφυπουργός ή ακόμα και ο κάθε βουλευτής με πληρωμένους από τους Έλληνες φορολογουμένους οδηγούς και φύλακες ασφαλείας ή ο αρχιεπίσκοπος και οι μητροπολίτες, συναγωνιζόμενοι σε επίδειξη τους κοσμικούς άρχοντες.
Πού είναι η απλότητα και η ταπεινοφροσύνη που μας δίδαξε ο Χριστός, το «φώς εκ φωτός», με το να ενσαρκωθεί και να γεννηθεί φτωχός σε μια φτωχική καλύβα στη Βηθλεέμ;
Είναι καιρός να παραδειγματιστούν και να σεβαστούν τους Έλληνες πολίτες και οι πολιτικοί και οι ιερωμένοι. Ιδιαίτερα οι ιερωμένοι οφείλουν να επανέλθουν στις πρωτοχριστιανικές αξίες της άδολης και ανυπόκριτης πίστεως και αγάπης, της ταπεινοφροσύνης και της φιλανθρωπίας.
Δυστυχώς, τόσο οι πολιτικοί όσο και οι θρησκευτικοί ηγέτες στη χώρα μας δε θέλουν να φορέσουν το ένδυμα της ταπεινοφροσύνης και του σεβασμού του μόχθου του Ελληνικού λαού. Συνήθισαν στα προνόμια και στην πολυτέλεια και συμπεριφέρονται σαν μεγιστάνες σε βάρος βέβαια των φορολογουμένων.
Ο/Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλει να ζει στο πρώην βασιλικό ανάκτορο, έχοντας στην υπηρεσία πληθώρα «υπηρετών», μαγείρων και άλλων και η αμοιβή του/της, αν συνυπολογισθούν και όλες οι άλλες σχετικές δαπάνες, είναι βέβαιο ότι υπερβαίνουν κατά πολύ τις αντίστοιχες δαπάνες της σύγχρονης βασιλικής οικογένειας π.χ. της Δανίας. Και όλα αυτά χωρίς να τη γνωρίζει, τη συγκεκριμένη, κανένας εκτός Ελλάδος! Ποιο το γενικό όφελος; Ουδέν!
Οι δε Επίσκοποι έχουν στη διάθεσή τους εκτός από οικοδομικά Μητροπολιτικά συμπλέγματα, αρκετό υπηρετικό προσωπικό, τον κατώτερο κλήρο υπό τον ανεξέλεγκτο έλεγχό τους, οικονομικούς πόρους που τους διαχειρίζονται κατά βούληση, «λιμουζινάρες» με οδηγούς και πολλά άλλα προνόμια. Δυστυχώς είναι ακόλουθοι της Ιουδαϊκής και φαρισαϊκής παραδόσεως και όχι της παραδόσεως και του παραδείγματος που μας έδωσε ο Χριστός, της απέραντης αγάπης για τον άνθρωπο και της ταπεινοφροσύνης. «Ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται» διακήρυξε ο Ιησούς.
Πέρα από αυτά τα εξωτερικά, η εσωτερικότητα και η πνευματικότητα των θρησκευτικών μας ηγετών, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, φαίνεται συγκριτικά ελλειμματική. Ακριβώς γι’ αυτό ο λόγος τους είναι συνήθως στεγνός, δε φτάνει στις καρδιές των ανθρώπων που τον έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές τους. Και αυτό οφείλεται στο ότι είναι κενός αληθούς πίστεως και αγάπης. Είναι λυπηρό που αυτός που μιλούσε άμεσα και απλά στις καρδιές των πιστών και όχι μόνο, ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, εξέλιπε απρόσμενα με απρόσμενο τρόπο!
Αρκετά συχνά ακούμε για συμπεριφορές ιεραρχών εντός και εκτός Ελλάδος που κάθε άλλο παρά χριστιανικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Φαίνεται ότι αρκετοί βλέπουν αυτές τις θέσεις σαν μια εξαιρετικά καλή επαγγελματική αποκατάσταση! Φαίνεται από τους λόγους και τα έργα τους ότι ούτε πίστη έχουν ούτε αγάπη! Ξεχνούν να ξεκινούν τη μέρα τους με τον ύμνο της αγάπης στην προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, ξεχνούν ότι «αν δεν έχω αγάπη, είμαι σαν τον ήχο του χαλκού ή σαν κύμβαλο αλαλάζον», και να έχουν ως προμετωπίδα των πράξεων και των λόγων τους τις δυο βασικές εντολές του Ιησού, «ἁγαπήσεις Κύριον τὸν θεόν σου ἐν ὅλῃ τῆι καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῆι ψυχῆι σου καὶ ἐν ὅλῃ τῆι διανοίᾳ σου» και «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Αντίθετα είναι πομποί απιστίας, μισανθρωπίας, αλαζονείας και αυταρχισμού!
Από όλα αυτά συνάγεται το συμπέρασμα ότι απαιτείται πραγματικός και άμεσος εκδημοκρατισμός και της πολιτείας και της εκκλησίας μας. Στην περίπτωση της εκκλησίας ιδιαίτερα, μια και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος της συμπεριφοράς και της δράσης των Μητροπολιτών, θα πρέπει να καθιερωθεί το συντομώτερο κρίση, το ολιγώτερο κάθε πενταετία, κρίση κατά πόσον επιτελούν τα καθήκοντά τους με βάση τις αρχές της χριστιανικής πίστεως, την πίστη στο θεό και την αγάπη του πλησίον, κρίση που θα γίνεται τόσο από τους κληρικούς όσο και από τους πιστούς της κάθε Μητροπόλεως. Και αν κάποιος κρίνεται ακατάλληλος να εκθρονίζεται και να πηγαίνει σπίτι του για το υπόλοιπο της ζωής του.