Το δικαίωμα εργασίας στη δημοκρατία...

• Ο Πρόεδρος Ρούζβελτ το 1944 προειδοποίησε την παγκόσμια κοινότητα, λέγοντας πως: «Οι άνθρωποι που είναι πεινασμένοι και χωρίς δουλειά αποτελούν το υλικό από το οποίο γίνονται οι δικτατορίες». Φαίνεται όμως πως οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες αδιαφορούν για αυτή την τόσο σημαντική παραδοχή ή την αγνοούν, αφού αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της πανδημίας με μεθόδους που οδηγούν μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού στην κοινωνική περιθωριοποίηση και στην επισιτιστική ανασφάλεια. Μεταχειρίζονται πολιτικές που χαρακτηρίζονται από διαχωρισμούς, αποκλεισμούς και παρεμβάσεις οι οποίες στοχεύουν στον εξοβελισμό ικανής μερίδας πολιτών από την εργασία. 

Αυτό έχει ως απόρροια την εκτόξευση της ανεργίας και της φτώχειας με απρόβλεπτες πλέον συνέπειες για τους ανθρώπους που εγκαταλείπονται στο περιθώριο. Η ανεργία αποτελεί την τέλεια συνταγή για την πρόκληση της κοινωνικής αποσύνθεσης, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε μέσα στη δημοκρατική Ευρώπη να ζήσουμε σκηνές σαν αυτές της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που ανέβασαν στην εξουσία τους ναζιστές του Χίτλερ ή σαν τις άλλες που άνοιξαν το δρόμο στη δικτατορία της Νότιας Αμερικής. 

Και ενώ οι άνθρωποι περιμένουν λύσεις στα προβλήματα που οι ίδιοι οι πολιτικοί προκαλούν με τις πολιτικές τους, βλέπουμε πώς οι κυβερνήσεις σε συνθήκες πανδημίας αντί να αναζητήσουν τρόπους για να περιορίσουν τη φρίκη της κοινωνικής εξαθλίωσης που επιφέρει ραγδαία η ανεργία, όχι μόνο την αποδέχονται αλλά και την αξιοποιούν για να μετατρέψουν την εργασία σε τυποποιημένο εξάρτημα της οικονομικής μηχανής. 

Όμως, στη δημοκρατία οι άνθρωποι δεν μπορεί να είναι αόρατοι! Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολιτικές που δύνανται να περιορίσουν τον τρόμο της ανεργίας σε περίοδο εξαθλίωσης των πολιτών. Στην οικονομική καταστροφή πρέπει να απαντήσουμε με εκτεταμένες οικονομικές παρεμβάσεις. Οφείλουμε να προωθήσουμε το Δικαίωμα στην Εργασία, που αποτελεί την ειδοποιό διαφορά μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών πολιτικών. 

Η εγγύηση της εργασίας λοιπόν μπορεί να παρέχει ένα ελάχιστο εργασιακό πρότυπο, που θα εξασφαλίζει ελάχιστο μισθό, τυποποιημένες ώρες εργασίας και ασφαλιστικές καλύψεις, ώστε για την ώρα τουλάχιστον να αποτραπεί ο κοινωνικός κλυδωνισμός που θα φέρει τον κόσμο σε πολύ χειρότερες καταστάσεις. Οπότε, προέχει η επιστροφή του Ανθρώπου στο κέντρο των πολιτικών επιλογών διότι η δημοκρατία είναι εκείνο το πολίτευμα που κατοχυρώνει το συνταγματικό δικαίωμα όλων στην εργασία. Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος εκτροπής της δημοκρατίας σε απολυταρχικό καθεστώς!