Αναγκαία ΟΧΙ και χρήσιμα ΝΑΙ!..

Μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της νεότερης Ελλάδας, το Έπος του ‘40 (και όχι το Αλβανικό Έπος όπως εσφαλμένα το αποκαλούν ορισμένοι), γιορτάσαμε πρόσφατα τιμώντας την 81η επέτειό του.
Ξεπερνώντας τη γνωστή μεγαλορρημοσύνη των επετειακών λόγων, θα επιχειρήσουμε να εγκύψουμε στο μεγάλο αυτό ιστορικό εθνικό γεγονός και διεισδύοντας στην ουσία του να αντλήσουμε τα χρήσιμα διδάγματά του, τόσο, και κυρίως, γα τον εθνικό - συλλογικό μας βίο, όσο και για την προσωπική –ατομική μας ζωή. Και τα διδάγματα αυτά -μαθήματα σοφίας- αποκτούν ιδιαίτερη αξία και σημασία στην εποχή μας, εποχή με χαρακτηριστικά αφενός ιδιάζοντα, αφετέρου, λόγω της εκπληκτικής τεχνολογικής ανάπτυξης, πρωτόγνωρα.
Εκκινώντας από τον εθνικό - συλλογικό μας βίο, έχουμε ανάγκη σήμερα από ορισμένα αναγκαία ΟΧΙ. Καταρχάς, είναι αναγκαίο να πούμε ΟΧΙ στο πνεύμα εθελοδουλίας και υποτέλειας που διακατέχει το πολιτικό προσωπικό του τόπου μας.

Με τις ρίζες του φρονήματος υποτέλειας στην τετρακοσιάχρονη δουλεία, αλλά και στα μεταπελευθερωτικά χρόνια, οι πολιτικοί μας από την Απελευθέρωση και εντεύθεν, κατ΄ εθισμό οσφυοκάμπτες, εναποθέτουν τις δικές τους τύχες, αλλά και της χώρας μας, στον αποκαλούμενο ξένο παράγοντα.
Έτσι, στα διακόσια αυτά χρόνια (πρόσφατα γιορτάσαμε τη διακοσιοστή επέτειο από τη Μεγάλο Ξεσηκωμό), οι εξ Εσπερίας «φίλοι» μας έκαναν επί της ουσίας κουμάντο στα πολιτικά και οικονομικά τεκταινόμενα της πατρίδας μας. Η δεδομένη διαχρονικά θέση μας «ανήκομεν στη Δύση» και οι δεδομένοι «φίλοι» και «σύμμαχοί» μας, οδήγησαν αναπόφευκτα στη σιγουριά της εκ μέρους τους αντιμετώπισης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η πρόσφατη αφωνία («αλαλία») των συνήθως λαλίστατων σε άλλα θέματα θεσμικών φορέων (Πρωθυπουργού, Προέδρου της Δημοκρατίας, Αρχηγού Αξιωματικής Αντιπολίτευσης,) απέναντι στην Γερμανίδα Καγκελάριο, η οποία δεν ξέρω γιατί ανήμερα του τιτάνιου αγώνα του λαού μας ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό που κόμισε σε ολόκληρη την Ευρώπη, η χώρα της, κλήθηκε να πραγματοποιήσει την «εξόδιο» ως πολιτικού επίσκεψή της στη χώρα μας, είναι ενδεικτική της προαναφερόμενης στάσης υποτέλειας.
Τσιμουδιά για τις πολεμικές αποζημιώσεις και την αποκατάσταση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Κουβέντα για το «στράγγισμα» του ελληνικού λαού με την πρωτοφανή λιτότητα προκειμένου να σωθούν οι Γερμανικές Τράπεζες. Αφωνία για την εξακολουθητική στήριξη των τουρκικών συμφερόντων, τα οποία δεν είναι τυχαίο ότι συμπίπτουν με εκείνα των Γερμανών επενδυτών δισεκατομμυρίων ευρώ στη γείτονα χώρα. Πιο πολύ αντιπολίτευση -και μάλιστα δριμεία- σε όλα αυτά τα «άγια» πεπραγμένα της έκαναν εκπρόσωποι των γερμανικών(!!) κομμάτων.
Η διπλωματική μας ευελιξία ως εκ τούτου (να μη σε θεωρεί δεδομένο κανένας), αφού είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι τα συμφέροντα και μόνο προσδιορίζουν τις σχέσεις των κρατών, κοντολογίς η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, είναι η «απάντηση», το χρήσιμο ΝΑΙ στις διακρατικές μας σχέσεις.
Δευτερευόντως και με εθνική κρισιμότητα είναι να πούμε ΟΧΙ στην κομματοκρατία με τα γνωστά απότοκά της: ημετερισμό, ευνοιοκρατία, αναξιοκρατία, αδιαφάνεια, διαφθορά, ατιμωρησία. Και δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι όλα αυτά είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια του τόπου μας. Εθνικά κρίσιμο, ως εκ τούτου, είναι να πούμε ΝΑΙ στον απογαλακτισμό μας από τη νοσηρή αυτή νοοτροπία και συμπεριφορά, από τον ξύλινο πολιτικό λόγο, λέγοντας ΝΑΙ στον πολιτικό πολιτισμό, στον αρθρωμένο πολιτικό λόγο και την πολιτική συνεννόηση, με σταθερή στόχευση την εθνική συμφιλίωση και ενότητα.
Αλλά εξίσου αναγκαίο είναι και στην ατομική - προσωπική μας ζωή το ΟΧΙ στον φανατισμό (σε οποιαδήποτε μορφή και έκφανσή του) και το δογματισμό, με την καθημερινή κατάφασή μας στις πολλαπλά χρήσιμες: μετριοπάθεια, διαλλακτικότητα και ελευθεροφροσύνη. Ενώ απαραίτητο είναι να λέμε σθεναρά ΟΧΙ στις κακές συνήθειές μας και τα πάθη μας, καταφάσκοντας με υπομονή και επιμονή σε ό,τι καθημερινά μάς κάνει καλύτερους.
Μόνο έτσι θα αποτίσουμε πραγματικό φόρο τιμής σ΄ αυτούς που αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους στα ελληνοαλβανικά βουνά, υπερασπιζόμενοι τα ανθρωπιστικά ιδεώδη ενάντια στη φασιστική και ναζιστική βία και θηριωδία.