Το «μετέωρο» βήμα της εθνικής μας ανεξαρτησίας!

Πολλά λέγονται και γράφονται στις μέρες μας για το ζήτημα της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Ξεχωρίζω την άποψη που διατύπωσε ο αείμνηστος Μίκης Θεοδωράκης κατά την ανακήρυξή του σε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών: «Η ελευθερία που μας παρέδωσαν οι αγωνιστές του ’21 δεν κατόρθωσε επί δύο αιώνες να στεφθεί με την απόκτηση της πλήρους εθνικής ανεξαρτησίας». Έχω τη γνώμη ότι με δύο σειρές ο Μίκης έθεσε το σύνολο του εθνικού μας προβλήματος. Ίσως να μην αντιλαμβάνονται όλοι οι συμπατριώτες τι σημαίνει αυτό και γι’ αυτό δεν εκδηλώνεται η ανησυχία όλων μπροστά στη σοβαρή και σταθερή απειλή της εθνικής μας ύπαρξης. Σ’ αυτή τη στάση πέραν των άλλων αιτίων λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και ο φόβος μήπως θεωρηθείς «εθνικιστής», αφού οι ιδεοληψίες έχουν δημιουργήσει καταστάσεις παθολογικές στην έκφραση άποψης.
Γεννιέται, λοιπόν, το ερώτημα εάν η εθνική ανεξαρτησία των Ελλήνων απειλείται και σε ποιο βαθμό μπορούμε να προστατέψουμε τα εθνικά μας δίκαια, για τα οποία οι πρόγονοί μας από το ’21 ως τα σήμερα έχουν αγωνιστεί και θυσιαστεί. Βεβαίως ο ελληνικός λαός με αγώνες δημιούργησε το νεοελληνικό κράτος (1830), το οποίο όμως δεν κατόρθωσε να στεριώσει την ανεξαρτησία σε ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Γιατί ένα τμήμα του Ελληνισμού, όπως είναι η Κύπρος και η ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου, στερείται τα εθνικά του δικαιώματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και όπως ορίζουν οι αρχές της Ευρώπης και του πολιτισμένου κόσμου. Επίσης και το κράτος μας διαρκώς απειλείται και αμφισβητείται η εθνική του ανεξαρτησία, λες και βρισκόμαστε σε εμπόλεμη περίοδο ή σε επαναστατική εξέγερση.
Σήμερα η εθνική μας ανεξαρτησία βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο των Τούρκων. Ο Ερντογάν αμφισβητεί τα σύνορά μας, καθώς και το αυτονόητο δικαίωμα να ορίζουμε τις δράσεις μας εντός των συνόρων, όπως δικαιούται ο κάθε ελεύθερος λαός.
Οι θεωρίες των Τούρκων για «γαλάζια πατρίδα», οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου εθνικού μας χώρου και η απειλή τους να ορίσουν από μόνοι τους τα όρια της υφαλοκρηπίδας δείχνουν τον επεκτατισμό της Τουρκίας. Και το αποκορύφωμα της τουρκικής αλαζονείας είναι το ότι με έγγραφό τους στον ΟΗΕ αμφισβητούν ακόμη και την Ελληνικότητα των νησιών μας, επειδή τάχα έχουμε σ’ αυτά στρατό!
Επειδή όλοι τα γνωρίζουμε αυτά, τίθεται το λογικό ερώτημα για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς ώστε να νιώθουμε ελεύθεροι και ασφαλείς στην πατρίδα μας. Βεβαίως ο σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και η χρήση του διαλόγου με τους Τούρκους είναι δεδομένα και σεβαστά. Αλλά ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Οι Τούρκοι σχεδιάζουν επί χάρτου την αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και αυτό το εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις τους. Θυμίζω το casus belli που όλοι οι Τούρκοι ιθύνοντες ανεμίζουν ως σημαία απειλής σε βάρος της Ελλάδας.
Επομένως η χώρα μας θα πρέπει να είναι σταθερά πανέτοιμη για να αντιμετωπίσει τον εξ Ανατολής κίνδυνο. Αυτό στην πράξη σημαίνει συνειδητοποίηση του κινδύνου από όλους και επιθετική εξωτερική πολιτική με σκοπό τη δημιουργία συμμαχιών με άλλες χώρες, όπως έχει γίνει με τη Γαλλία, με την Αίγυπτο, με τις ΗΠΑ, με τα Εμιράτα, κλπ. Επίσης η ενίσχυση της αμυντικής στρατιωτικής θωράκισης αποτελεί βασική και αναγκαία συνθήκη για να αποτρέπεται η επιθετικότητα των Τούρκων. Οπωσδήποτε οι στρατιωτικές δαπάνες μας αναγκάζουν να στερούμαστε και πολλά αγαθά που μας χρειάζονται.
Θεωρώ σημαντικό λαός και εξουσία να μην παρασυρόμαστε από χαμόγελα και υποκριτικές χειρονομίες των Τούρκων, γιατί η Ιστορία μας πληροφορεί ότι οι Τούρκοι ποτέ δεν μπόρεσαν να αποδεχτούν ότι ένας μικρός λαός διέλυσε την οθωμανική αυτοκρατορία ύστερα από σκλαβιά τετρακοσίων και πεντακοσίων χρόνων. Και να μην ξεχνάμε ότι τα αυταρχικά καθεστώτα ποτέ δε σέβονται τα δικαιώματα του λαού και τις αρχές της δημοκρατίας.
Δυστυχώς το πολιτικό μας προσωπικό δεν μας έχει πείσει στο σύνολό του ότι μπορεί να διαμορφώσει εθνική στρατηγική για την προστασία της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ