Το κλειδί της αγάπης και της γνώσης…

Ο άνθρωπος εκ φύσεως αγαπάει και όποιος δεν το κάνει είναι αφύσικος, ψυχικά ασθενής δηλαδή.

Το θέμα είναι τι και πώς αγαπούν οι υγιείς. Δεν θα επικαλεσθώ εμπειρίες και αποφθέγματα αρχαίων σοφών και γεροντάδων ότι η αγάπη είναι η χαρά της ζωής! Ελευθερία της καρδιάς και της ψυχής. Ομορφιά και ελπίδα του κόσμου!
Έτσι πρέπει να είναι γιατί μέσα μας είναι η πνοή του Θεού που τα δημιούργησε όλα «λίαν καλά» τον δε άνθρωπο «κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του». Αν το συνειδητοποιούσαμε αυτό ίσως να Του μοιάζαμε σε κάτι!
Τώρα αγαπο-λογούμε, αμαρτο-λογούμε, μετανοιο-λογούμε, εσχατολογούμε και ένας Θεός ξέρει πόσο ειλικρινείς είμαστε όταν ταπεινολογούμε. Άκουσα ότι αυτό είναι κρυφή υπερηφάνεια…
Ας μιλήσουμε όμως για την αγάπη που την έχουν και τα ζώα σε βαθμό εντυπωσιακό μάλιστα. Σε ντοκιμαντέρ από το ζωικό βασίλειο όπου ισχύει ο νόμος του πιο δυνατού και αιμοβόρου βλέπουμε σκηνές τρυφερές ανάμεσα σε ζευγάρια και θαυμάζουμε τη στοργή της μητέρας για τα νεογέννητα.
Μικρή, που είχα την ευτυχία να πηγαίνω στο χωριό τις διακοπές, θυμάμαι τη γάτα με τα γατάκια της και την κλώσα με τα πουλάκια της που δεν άφηναν να πλησιάσουμε τα μικρά τους. Φοβόταν μη τους τα πάρουμε και αγρίευαν… Η δε αγελάδα πανευτυχής έγλυφε το μοσχαράκι της που έπινε αχόρταγα το γάλα της και ύστερα το καμάρωνε που έπαιζε χαρούμενο στον ήλιο…
Αυτά με τα ζώα που, ποιος τη χάρη τους! Γιορτάζουν στις 4 Οκτωβρίου. Αλλά υπάρχει και συνέχεια… Τα μικρά μεγαλώνουν χωρίς να γνωρίζουν τον πατέρα τους… Απομακρύνονται από τη μάνα τους και δεν τα συνδέει τίποτε με τ’ αδέλφια τους… Όσα είναι προς βρώση καταλήγουν εκεί για όπου προορίζονται (στην κατσαρόλα).
Ο άνθρωπος όμως, που έχει ανώτερο και αιώνιο προορισμό εκτός από ενστικτώδη και συναισθηματική αγάπη και φροντίδα έχει ανάγκη και από την κατά Θεό παιδεία και αγωγή, αλλιώς δεν διαφέρει από τα ζώα (Άγιος Ιωάν. Χρυσόστομος).
Εξάλλου η λέξη «άνθρωπος» θα πει, βλέπω άνω, τα ανώτερα και ουράνια όχι τα χαμηλά και τα χωματένια. Πρώτοι αρμόδιοι γι’ αυτό το παιδαγωγικό έργο είναι βέβαια οι γονείς, ακολουθεί η πνευματική μητέρα η Εκκλησία και το Σχολείο που όπου λειτουργεί σωστά «κλείνει μία φυλακή» έλεγαν… Όμως γιατί τόσες φυλακές ενώ μιλάμε και ακούμε για «σύγχρονα Σχολεία και για προχωρημένα παιδαγωγικά προγράμματα, για ανοιχτά μυαλά και καινοτόμες ιδέες;». Ωραίες λέξεις που χαϊδεύουν τα αυτιά και ικανοποιούν την ανθρώπινη κενοδοξία!
Όμως αφού με τους Σχολικούς Ψυχολόγους και με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από το Νηπιαγωγείο(!!) «τα βρίσκουν» οι μαθητές με τον εαυτό τους και με τους άλλους, γιατί τα ναρκωτικά και η βία στα σχολεία;
Μήπως γιατί αγάπη χωρίς Χριστό είναι ψέμα και επιστήμη χωρίς Θεό είναι σκοτάδι; Κάτι τέτοιο δεν είπε ο σοφός Πλάτων και ο Θεάνθρωπος;
Μακάρι να τους ακούσουμε μικροί και μεγάλοι και πρώτα οι δοκησίσοφοι μεγάλοι που νομίζουμε ότι είμαστε σοφοί… Η αλήθεια ελευθερώνει! Είναι το κλειδί τις γνώσης και της αγάπης. Καλή σχολική χρονιά!